INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2007 r. (data wpływu 12 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przyznanych pracownikom świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przyznanych pracownikom świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wskazał, że Spółka zgłosiła udział trzech pracowników w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych, pokrywając im koszty tego kursu ze środków Spółki. Pracownikami tymi są:

1. Prezes Zarządu – zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Zgodnie z § 11 tej umowy „pracownikowi przysługuje zwrot wcześniej zaakceptowanych przez pracodawcę kosztów podnoszenia kwalifikacji zawodowych, co obejmuje w szczególności zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia, zwrot kosztów podręczników i innych materiałów szkoleniowych, pokrycie całości opłat za kształcenie. Klauzula niniejsza jest równoznaczna ze skierowaniem pracownika w celu odbycia kształcenia, dokształcania lub doskonalenia w formach szkolnych albo pozaszkolnych przez pracodawcę w rozumieniu rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych". Uchwałą Komisji Rewizyjnej Spółki z dnia 3 września 2007 roku Prezes Zarządu został skierowany na kurs dla kandydatów do rad nadzorczych, jako na szkolenie podnoszące kwalifikacje.
2. Zastępca Dyrektora do spraw technicznych – zatrudniony na podstawie umowy o pracę. Skierowany przez Prezesa Zarządu na kurs na wniosek Zarządu Międzyzakładowego Związku Zawodowego Pracowników SA Oddział X, jako jego członek. W uzasadnieniu wniosku podano, że w dobie obecnych zmian i przekształceń sektora energetycznego, niezbędne jest zwiększenie świadomości i podnoszenie kwalifikacji pracowników, a nabyta wiedza i umiejętności zostaną wykorzystane w trwającym procesie restrukturyzacji grupy kapitałowej.
3. Kierownik – zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę, obecnie będący członkiem działającej w Spółce Komisji Rewizyjnej z ramienia pracowników. Skierowany na kurs przez Prezesa Zarządu na własny wniosek, w którym zwrócił się o skierowanie w ramach kosztów szkoleniowych Spółki, traktując kurs jako szkolenie podnoszące kwalifikacje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych można uznać poniesione wydatki przez Spółkę na udział jej pracowników w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych, za przychody zwolnione przedmiotowo od podatku dochodowego od osób fizycznych, które wydatkowała Spółka celem podniesienia kwalifikacji zawodowych swoich pracowników...

Zdaniem Wnioskodawcy, pokrycie pracownikom kosztów udziału w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Spółka potraktowała koszty udziału w kursie jako przychód pracowników ze stosunku pracy, gdyż ten rodzaj szkolenia nie spełnia definicji podwyższania kwalifikacji zawodowych zawartych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, oraz rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 27 lutego 2006 r. w sprawie uzyskania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłem przychodów jest m. in. stosunek pracy.

W świetle art. 11 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl treści art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychodem pracownika jest więc każde świadczenie otrzymane w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia, z wyjątkiem enumeratywnie wymienionych w art. 21 ust. 1 wskazanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są: ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i przepisy wykonawcze do tej ustawy, którym jest rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1998 r. Nr 103 poz. 472 ze zm.), oraz z nim związane Rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Stosownie do treści § 1 ust. 1 rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r. przepisy tego rozporządzenia stosuje się do osób podnoszących kwalifikacje zawodowe i wykształcenie ogólne, zakładów pracy oraz organizatorów oświaty dorosłych prowadzących działalność w formach szkolnych i pozaszkolnych.

Natomiast, przepis § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 3 lutego 2006 r. stanowi, iż uzyskiwanie i uzupełnianie przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych odbywa się w pozaszkolnych formach kształcenia, którym jest m.in. kurs.

Zgodnie z § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia z dnia 3 lutego 2006 r. kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

W treści ww. art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa między innymi o podnoszeniu kwalifikacji zawodowych.

Według Słownika Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN SA (Warszawa 1997-2006):

• zawód jest to umiejętność wykonywania pracy w danej dziedzinie; fachowe, stałe wykonywanie jakiejś pracy w celach zarobkowych,
• kwalifikacja jest to przygotowanie potrzebne do wykonywania zawodu.

W przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego pracownika wyróżnić można sytuację, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonywania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku. Jeżeli zostanie spełniony powyższy warunek, wówczas koszty ponoszone za takie szkolenie przez zakład pracy nie stanowią przychodu pracownika i nie podlegają opodatkowaniu.

Natomiast, jeśli szkolenie nie byłoby związane z wykonywaniem czynności przez pracownika na danym stanowisku pracy, tylko miałoby na celu podniesienie ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia, a pracownicy nie uczestniczyliby w nim na podstawie obowiązku uczestnictwa, wówczas koszty ponoszone przez zakład pracy na to szkolenie, stanowią przychód pracownika w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedmiotowej sprawie, udział wymienionych we wniosku pracowników Spółki w kursie dla kandydatów do rad nadzorczych, nie jest niezbędny do wykonywania przez nich zadań zawodowych, wynikających z opisu zawodu.

Wobec powyższego poniesiony przez Spółkę koszt kursu dla kandydatów do rad nadzorczych nie jest wartością świadczenia przyznaną przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, które jest zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest natomiast przychodem pracowników ze stosunku pracy.

Tym samym Spółka jako płatnik zobowiązana jest do pobrania i odprowadzenia od poniesionego świadczenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 32 i art. 38 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w zakresie stanu faktycznego dotyczącego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych został rozstrzygnięty pismem z dnia 12 lutego 2008 r. nr ILPB3/423-221/07-2/EK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.