INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2007 r. (data wpływu 22 listopada 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwiększenia wartości początkowej środka trwałego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zwiększenia wartości początkowej środka trwałego – sieci komputerowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące stan faktyczny:

Spółka w 2000 roku przyjęła do używania środek trwały – sieć komputerową. W 2006 roku Spółka nabyła kilka nowych komputerów, urządzeń peryferyjnych (drukarki, faksy, modemy etc.) oraz oprogramowanie, których wartość jednostkowa nie przekraczała 3.500 zł i zaliczyła je do kosztów uzyskania przychodów w dacie nabycia. Powyższe urządzenia peryferyjne i oprogramowanie nie były przypisane do jednej stacji komputerowej, lecz do całej sieci (korzystanie z nich mogło nastąpić z każdego z komputerów tworzących sieć). Łączna wartość w/w komputerów, urządzeń i oprogramowania przekraczała kwotę 3.500 zł, wydatki te zwiększyły wartość użytkową sieci komputerowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy cena nabycia w/w komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania powinna zwiększać wartość początkową środka trwałego – sieci komputerowej...
2. Jeśli tak, w jaki sposób Spółka powinna skorygować tę wartość...
   
   

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych prawidłowe było, zdaniem Spółki, zakwalifikowanie ww. wydatków jako ulepszenie środka trwałego – sieci komputerowej i objęcie tych wydatków odpisami amortyzacyjnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta powinna zostać dokonana na zasadach ogólnych, tj. poprzez pomniejszenie kosztów uzyskania przychodów za 2006 rok o wartość opisanych komputerów, urządzeń i oprogramowania, zsumowanie w miesiącu dokonania tej korekty (miesiąc bieżący) ich wartości z wartością początkową sieci komputerowej i dokonywanie od tak ustalonej wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych wg właściwej dla tego środka trwałego stawki amortyzacji podatkowej, wynoszącej 30%.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zmianami), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami.

Obowiązkiem Podatnika, jako odnoszącym ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego ust. 1 art. 15 w/w ustawy.

Zgodnie z art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli środki trwałe zostaną ulepszone w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, to wartość początkową tych środków należy powiększyć o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Wymieniony przepis stanowi również, że środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem użytkowania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztem ich eksploatacji.

Na gruncie przepisów podatkowych brak jest legalnych definicji części składowych i części peryferyjnych. Kierując się przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) i rozumieniem tych pojęć w języku potocznym, można dojść do wniosku, że: części składowe to wszystkie części, elementy, z których składa się dany środek trwały, niezbędne do jego prawidłowego funkcjonowania a części peryferyjne to te części, elementy, które nie wchodzą w skład danego środka trwałego, ale bez nich jego używanie byłoby niemożliwe lub ograniczone.

Jeżeli dany środek zostanie ulepszony, nie oznacza to automatycznie, że suma wszystkich poniesionych wydatków powinna zwiększyć jego wartość początkową. Wydatki na nabycie części składowych i peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 3.500 zł, nie zwiększają wartości początkowej ulepszonego środka trwałego lecz stanowią bezpośrednio koszty uzyskania przychodów.

Tak więc wydatki dokonane przez Spółkę na ulepszenie środka trwałego – sieci komputerowej – których jednostkowa cena nabycia nie przekracza 3.500 zł, mogą być przez Spółkę zamortyzowane jednorazowo i tym samym zaliczone w całości bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania środka trwałego do używania lub w miesiącu następnym.

Klasyfikacja Środków Trwałych za podstawową jednostkę ewidencyjną przyjmuje pojedyńczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. W przypadku zespołów komputerowych (rodzaj 491) przyjęto, że obiektem może być cały zespół służący do przetwarzania informacji, względnie poszczególna maszyna i urządzenie wydzielone w odrębne jednostki. Rodzaj 491 obejmuje maszyny i urządzenia do wprowadzenia, przetwarzania, przechowywania i wyprowadzania informacji cyfrowych lub analogowych, na ogół elektroniczne, określane jako komputery, minikomputery i mikrokomputery oraz urządzenia do przekazywania danych na odległość.

Jeżeli podatnik dokupuje dodatkowe urządzenie, których jednostkowa wartość przekracza 3.500 zł, np. drukarka, modem do faksu wówczas w sytuacji gdy urządzenie współdziała z wieloma komputerami stanowi ono samodzielny środek trwały.

Ponadto należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego ulepszenie jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi (art. 16g ust. 13 ww. ustawy). W związku z powyższym wydatki na aktualizację wersji oprogramowania podlegają zaliczeniu bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia (art. 15 ust. 1 ww. ustawy). Jeżeli zostanie zakupione nowe oprogramowanie lub w wyniku aktualizacji (ulepszenia) powstanie nowa wersja programu wówczas mamy do czynienia z nową wartością niematerialną i prawną podlegająca amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.