INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 marca 2012 r. (data wpływu 5 marca 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania darowizny pieniężnej na rzecz organizacji non-profit – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT czynności przekazania darowizny pieniężnej na rzecz organizacji non-profit. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 maja 2012 r. (data wpływu 21 maja 2012 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność sportowa polegająca na organizowaniu i prowadzeniu szkolenia dzieci od 4 do 11 lat w ramach szkółek sportowych (gra w piłkę nożną). Spółka organizuje również współzawodnictwo (turnieje) drużyn utworzonych w ramach szkółek, w tym mecze z drużynami prowadzonymi przez inne podmioty. Działalność sportowa jest prowadzona pod nazwą Akademia X.

Działalność sportowa Zainteresowanego jest finansowana w części z miesięcznych składek przez rodziców i opiekunów. W ramach składki dzieci (zawodnicy) uczestniczą w regularnych treningach (szkoleniach sportowych), zawodach, turniejach oraz innych przedsięwzięciach sportowych organizowanych przez Akademię X. Dzieci trenujące w poszczególnych szkółkach sportowych są traktowani jako członkowie klubu sportowego – Akademii. Wnioskodawca działa na rzecz upowszechniania sportu, skupia (i organizuje) wokół uprawiania sportu (piłki nożnej) zarówno dzieci, jak i rodziców, trenerów, lekarzy, rehabilitantów oraz inne osoby, które aktywnie interesują się sportami amatorskimi.

Zważywszy, że działalność sportowa Spółki jest nakierowana na upowszechnianie oraz rozwój sportu, w szczególności gry w piłkę nożną wśród dzieci, rozważane jest przekazywanie darowizn pieniężnych na ww. cele, realizowane przez organizacje non-profit (np. fundacje) w tym posiadające status organizacji pożytku publicznego, które m. in. wspierają upowszechnianie kultury fizycznej i sportu w społeczeństwie, wspierają rozwój umiejętności sportowych w społeczeństwie, wyszukują i promują utalentowanych sportowców; pracują na rzecz profesjonalizacji sportu w Polsce.

Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Otrzymanie składki przeznaczanej na szkolenie sportowe jest traktowane przez Wnioskodawcę jako usługa zwolniona od VAT (usługi klubu sportowego ściśle związane ze sportem), zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną.

Z pisma z dnia 17 maja 2012 r., stanowiącego uzupełnienie do wniosku wynika, iż zgodnie z planowanym zdarzeniem, Spółka nie otrzyma żadnego świadczenia zwrotnego w zamian za przekazanie organizacji non-profit, na jej cele statutowe, określonej sumy pieniędzy. W szczególności Zainteresowany zaznaczył, że przekazana kwota pieniędzy nie będzie skutkować powstaniem tzw. darowizny z poleceniem, uregulowanej w art. 893 Kodeksu cywilnego. Organizacja nie będzie też zobowiązana do żadnego określonego działania lub zaniechania na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy darowizna pieniężna dokonana przez Spółkę na rzecz organizacji non-profit, w tym w szczególności organizacji pożytku publicznego, które działają na rzecz m. in. upowszechniania i rozwoju sportu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. – dalej „Ustawa o VAT”), opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, natomiast w myśl art. 2 pkt 6 powołanej Ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei art. 7 ust. 2 Ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

– jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Zdaniem Spółki, w przypadku darowizny pieniężnej z uwagi na fakt, że pieniądze nie są towarem w rozumieniu Ustawy o VAT, ww. przepisy dotyczące opodatkowania VAT dostawy towarów nie znajdą zastosowania.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

W opinii Zainteresowanego, darowizna pieniężna nie wypełnia kryteriów niezbędnych do uznania ją za świadczenie, a tym bardziej za nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, o których mowa w art. 8 ust. 2 Ustawy o VAT.

Obdarowany nie będzie niczego świadczył na rzecz Wnioskodawcy w zamian za darowiznę pieniędzy. Także Spółka nie wykona żadnych czynności na rzecz Obdarowanego poza przelewem środków pieniężnych w wykonaniu darowizny. Podmiot, który otrzyma darowiznę do niczego nie będzie zobowiązany. Nie będzie woli, ani obowiązku świadczenia czegokolwiek na rzecz Zainteresowanego w zamian za darowiznę. Przede wszystkim zaś, w ocenie Wnioskodawcy, zauważyć należy, że pomiędzy darowizną a zachowaniem obdarowanego nie występuje tego rodzaju związek, który pozwoliłby na uznanie darowizny pieniężnej za wynagrodzenie za czynności obdarowanego. Jak wynika z orzeczenia w sprawie C-16/93 (R.J. Tolsma vs. Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden), w sytuacji kiedy nie ma żadnego porozumienia – choćby dorozumianego – pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą nie można dostrzec żadnego związku pomiędzy ofiarowanym datkiem a świadczeniem. Darowizna nie została także wymieniona w art. 29 ust. 1 Ustawy o VAT – nie stanowi więc także obrotu w rozumieniu VAT.

Reasumując, Wnioskodawca uważa, że darowizna pieniężna nie mieści się w zakresie przedmiotowym art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przekazanie środków pieniężnych w formie darowizny nie jest na gruncie Ustawy o VAT rozpoznane jako dostawa towarów, ani świadczenie usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Przez towary, według art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Pieniądz, jako środek płatniczy nie jest towarem i nie mieści się w granicach ww. definicji ustawowej.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Także art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, poz. 1 ze zm.) wskazuje, że „świadczenie usług” oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 ustawy, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z opisu sprawy wynika, iż głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność sportowa polegająca na organizowaniu i prowadzeniu szkolenia dzieci od 4 do 11 lat w ramach szkółek sportowych (gra w piłkę nożną). Spółka organizuje również współzawodnictwo (turnieje) drużyn utworzonych w ramach szkółek, w tym mecze z drużynami prowadzonymi przez inne podmioty. Działalność sportowa Zainteresowanego jest finansowana w części z miesięcznych składek przez rodziców i opiekunów. W ramach składki dzieci (zawodnicy) uczestniczą w regularnych treningach (szkoleniach sportowych), zawodach, turniejach oraz innych przedsięwzięciach sportowych organizowanych przez Akademię. Dzieci trenujące w poszczególnych szkółkach sportowych są traktowani jako członkowie klubu sportowego – Akademii. Wnioskodawca działa na rzecz upowszechniania sportu, skupia (i organizuje) wokół uprawiania sportu (piłki nożnej) zarówno dzieci, jak i rodziców, trenerów, lekarzy, rehabilitantów oraz inne osoby, które aktywnie interesują się sportami amatorskimi. Zważywszy, że działalność sportowa Spółki jest nakierowana na upowszechnianie oraz rozwój sportu, w szczególności gry w piłkę nożną wśród dzieci, rozważane jest przekazywanie darowizn pieniężnych na ww. cele, realizowane przez organizacje non-profit (np. fundacje) w tym posiadające status organizacji pożytku publicznego, które m. in. wspierają upowszechnianie kultury fizycznej i sportu w społeczeństwie, wspierają rozwój umiejętności sportowych w społeczeństwie, wyszukują i promują utalentowanych sportowców; pracują na rzecz profesjonalizacji sportu w Polsce. Zainteresowany jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Otrzymanie składki przeznaczanej na szkolenie sportowe jest traktowane przez Wnioskodawcę jako usługa zwolniona od VAT (usługi klubu sportowego ściśle związane ze sportem), zgodnie z uzyskaną interpretacją indywidualną. Ponadto Spółka wskazała, iż zgodnie z planowanym zdarzeniem, nie otrzyma żadnego świadczenia zwrotnego w zamian za przekazanie organizacji non-profit, na jej cele statutowe, określonej sumy pieniędzy. W szczególności Zainteresowany zaznaczył, że przekazana kwota pieniędzy nie będzie skutkować powstaniem tzw. darowizny z poleceniem, uregulowanej w art. 893 Kodeksu cywilnego. Organizacja nie będzie też zobowiązana do żadnego określonego działania lub zaniechania na rzecz Wnioskodawcy.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca przekazując środki pieniężne organizacji non-profit, nie zobowiązuje jej do wykonywania na rzecz Spółki jakichkolwiek czynności. Tym samym, przekazana przez Zainteresowanego darowizna pieniężna na rzecz organizacji non-profit nie jest w żaden sposób związana z uzyskaniem świadczenia wzajemnego.

Reasumując, w analizowanym przypadku czynność przekazania przez Wnioskodawcę darowizny pieniężnej na rzecz organizacji non-profit, w tym w szczególności organizacji pożytku publicznego, które działają na rzecz m. in. upowszechniania i rozwoju sportu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem w przedmiotowym przypadku nie mamy do czynienia ani z dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ustawy, ani ze świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.