Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Pismem z dnia 15.03.2006 r., Podatniczka, wystąpiła do tut. organu z wnioskiem o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w związku z rozpoczętą w 2006 r. pozarolniczą działalnością gospodarczą, zamierza wpisać do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych od ustalonej według cen rynkowych wartości początkowej samochodu osobowego, stanowiącego wspólność majątkową małżeńską. Przedmiotowy samochód stanowił środek trwały w działalności gospodarczej męża wnioskodawczyni do końca 2005 r. i nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z jego wartością początkową.

Na tle powyższych okoliczności faktycznych, podatniczka formułuje stanowisko, iż dla potrzeb prowadzonej indywidualnie działalności gospodarczej - w innym zakresie niż działalność prowadzona przez męża - powyższy samochód może wpisać do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w celu dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wartość początkowa przedmiotowego samochodu powinna być przyjęta z uwzględnieniem jego stanu i stopnia zużycia oraz ceny rynkowej.

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie stwierdza, iż w przedstawionym stanie faktycznym i obowiązującym w dacie wydania niniejszego postanowienia stanie prawnym, stanowisko wyrażone przez wnioskodawczynię w sprawie zaliczenia do środków trwałych i dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej, ustalonej według cen rynkowych, samochodu osobowego, stanowiącego wspólność majątkową podatniczki i jej małżonka, zamortyzowanego wcześniej przez męża podatniczki w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, jest nieprawidłowe.

Do przedstawionego stanu faktycznego należy powołać przepis art. 22g ust. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba, że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

Wykładnia powołanego przepisu wskazuje, iż co do zasady, przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych stosuje się parytet udziałów we własności składnika majątku. Wyjątkiem od powyższej zasady jest sytuacja, kiedy dany składnik majątku stanowi wspólność majątkową małżonków, gdyż w takiej sytuacji odpisów amortyzacyjnych dokonuje jeden z małżonków od całej wartości początkowej składnika, co w rozpatrywanej sprawie miało miejsce.

Jeżeli oboje małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie, to wówczas zasada parytetu udziałów obowiązuje.

W przedstawionym stanie faktycznym, składnik majątku, stanowiący wspólność majątkową małżonków, był wykorzystywany w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża wnioskodawczyni i amortyzowany od pełnej wartości. Zatem małżonek wykorzystał parytet udziału żony we własności składnika majątku, wiążący się ze wspólnością majątkową małżeńską i zgodnie z uregulowaniem art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nastąpiło zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego.

Wnioskodawczyni nie nabyła samochodu osobowego po zakończeniu przez męża działalności gospodarczej, ponieważ już jest jego współwłaścicielką na zasadzie wspólności majątkowej małżeńskiej, a wartość początkową środka trwałego określa się w przypadku jego nabycia lub wytworzenia. Żaden z przepisów powołanej ustawy nie stanowi, iż można dokonywać odpisów amortyzacyjnych bez wcześniejszego nabycia środka trwałego. Dopiero kolejne nabycie umożliwia ponowną amortyzację - już przez innego podatnika.

Nie może tu również być zastosowana zasada kontynuacji dokonywania odpisów amortyzacyjnych, określona w ust. 12 i 13 art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż małżonek - jak wyżej wskazano - (współwłaściciel pojazdu), wyczerpał limit odpisów.

W świetle powyższego, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przez współmałżonka, po wcześniejszym zamortyzowaniu w 100% środka trwałego, stanowiącego wspólność majątkową małżeńską, jest niezgodne z powołanymi uregulowaniami. Bez znaczenia pozostaje stan techniczny i jego dalsze używanie przez podatniczkę.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszego postanowienia.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej - do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na postanowienie - zgodnie z art. 14a § 4 i art. 236 § 1 i 2 Ordynacji podatkowej przysługuje zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia stronie, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Szczecinie.