INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2012 r. (data wpływu 4 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do obniżania i podwyższania wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawa do obniżania i podwyższania wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji opakowań drukowanych. Spółka otrzymała w 2011 r. zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Spółka zamierza zakupić i wprowadzić do ewidencji środków trwałych nowe maszyny i urządzenia, które będą wykorzystywane na terenie Strefy. Planowane jest również przemieszczenie do Strefy części dotychczas wykorzystywanych przez Spółkę urządzeń produkcyjnych, od których dokonywane są odpisy amortyzacyjne przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych z zastosowaniem metody amortyzacji liniowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca ma prawo do obniżenia stawek amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dla wybranych środków trwałych - w tym również do stawki 0%...
2. Czy Wnioskodawca ma prawo następnie do podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych w ramach stosowania metody liniowej...

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, Wnioskodawca wskazał, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do treści art. 16h ust. 2 powołanej ustawy, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Podatnicy mają do wyboru następujące metody amortyzacji:

1. tzw. metodę liniową przy zastosowaniu stawek określonych w załączniku do ustawy, w tym stawek podwyższonych i obniżonych (art. 16i),
2. przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie (art. 16j),
3. przy zastosowaniu metody degresywnej (art. 16k ust. 1),
4. metodę tzw. jednorazowej amortyzacji dla małych podatników oraz podatników rozpoczynających prowadzenie działalności gospodarczej (art. 16k ust. 7).

Podatnicy dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonują wyboru stawki amortyzacji, która stanowi integralną część metody amortyzacji.

Jedną z metod dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest metoda liniowa, o której mowa w art. 16i ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie natomiast do treści art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana, o której mowa art. 16i ust. 5 ww. ustawy, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak również dotyczy rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Podatnik ma więc – w ocenie Spółki – możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych w każdym roku podatkowym, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Jednocześnie, ustawodawca nie wskazuje minimalnego poziomu stawek amortyzacyjnych, które mogłyby być zastosowane przez podatnika w przypadku ich obniżenia, co pozwala na dowolne ustalenie ich poziomu. Zdaniem Wnioskodawcy, podatnik, z zachowaniem terminów określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, może dokonywać obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnie ustalonego poziomu, czyli nawet do poziomu 0%, a następnie podwyższenia stawki do poziomu nie wyższego niż określony w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Wnioskodawca podnosi przy tym, że prezentowane przez niego stanowisko znajduje potwierdzenie w „praktyce organów podatkowych”, m.in. w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy: z dnia 9 maja 2008 r. nr ITPB3/423-125/08/AW; z dnia 8 lipca 2008 r. nr ITPB3/423-286/08/AW z dnia 18 listopada 2008 r. nr ITPB3/423-495/08/AW; z dnia 2 października 2009 r. nr ITPB3/423-372/09/MK i z dnia 5 stycznia 2010 r. nr ITPB3/423-595/09/MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.