Postanowienie

Działając na podstawie art. 14a §4 i art. 14a §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, że stanowisko Spółki dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opisane w piśmie z dnia 23 maja 2006 r. jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 23 maja 2006 r., które do Kancelarii tutejszego Urzędu wpłynęło 29 maja 2006 r., uzupełnionym pismami z dnia 1 czerwca 2006 r. oraz 30 czerwca 2006 r. Spółka zwróciła się z wnioskiem do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Wniosek zawierał dwa problemy dotyczące stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które zostały rozstrzygnięte przez organ podatkowy odrębnymi postanowieniami.

Stan faktyczny przedstawiony we wniosku jest następujący:
Wnioskodawcy przyznany jest limit emisji gazów cieplarnianych. Uprawnienia do emisji gazów przyznawane są z uwzględnieniem okresów rozliczeniowych. Pierwszy okres rozliczeniowy obejmuje trzy lata kalendarzowe i trwa od stycznia 2005 r. do grudnia 2007 r. a kolejny obejmie następne pięć lat kalendarzowych.
W pierwszym okresie rozliczeniowym nie mniej niż 95% uprawnień powinno być przydzielone bezpłatnie, a w następnym okresie wskaźnik ten nie powinien być niższy niż 90%. Spółka zamierza dokonywać sprzedaży nadwyżki uprawnień. Nabywcą prawa do emisji gazów ma być podatnik mający siedzibę na terytorium Wspólnoty Europejskiej.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Spółka zwróciła się z pytaniem czy przydział uprawnień do emisji gazów cieplarnianych prowadzi do powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Zdaniem Spółki przydział uprawnień do emisji gazów cieplarnianych nie prowadzi do powstania przychodu do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Przychody podatkowe wystąpią dopiero w przypadku dokonania sprzedaży części uprawnień do emisji.

Tutejszy organ podatkowy po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawia następujące stanowisko:

Jakkolwiek Spółka nie zadała wprost pytania, to z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że problem przedstawiony we wniosku sprowadza się do rozstrzygnięcia kwestii, czy otrzymane uprawnienie do emisji gazów cieplarnianych stanowi świadczenie nieodpłatne w rozumieniu art. 12 ust 1 pkt 2 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.- zwanej dalej "ustawą").. Przepis ten stanowi, że przychodami są w szczególności: "(...) wartość otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie rzeczy lub praw, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń (...)."Ustawa nie definiuje pojęcia "nieodpłatne świadczenia", ale pojęcie to ma utrwalone znaczenie w orzecznictwie sądowym. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 listopada 2000 r., sygn. akt SA/Sz 1244/99, "nie powinno ulegać wątpliwości, iż pojęcie to związane jest ze stosunkami prawnymi o charakterze zobowiązaniowym i rozumiane być musi jako świadczenie, z którym nie jest związana jakakolwiek zapłata". Z kolei w wyroku z dnia 30 grudnia 1998 r., sygn. akt I SA/Sz 105/98 Sąd orzekł, iż "pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, należy rozumieć te wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu". Analogiczny pogląd został wyrażony w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 marca 2001 r., sygn. akt I SA/Gd 2027/98: "Nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, jest takie zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona". Wreszcie, w wyroku z dnia 28 stycznia 2000 r., sygn. akt I SA/Gd 2285/98 wyrażono pogląd, iż "Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy".
Konkludując, z przywołanego powyżej orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego wynika, że o nieodpłatnym świadczeniu można mówić w sytuacji, w której dochodzi do uzyskania przez podatnika przysporzenia majątkowego, mającego konkretny wymiar finansowy, kosztem drugiego podmiotu, czyli korzyść majątkową uzyskuje tylko jedna strona a druga ponosi uszczerbek na majątku.
W świetle powyższego wyjaśnienia i stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, w ocenie organu podatkowego, uzyskanie w drodze decyzji administracyjnej uprawnienia do emisji gazów nie stanowi dla Spółki przychodu w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy. Przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy powstanie natomiast, gdy Spółka odsprzeda posiadane uprawnienia, do czego uprawniają Ją przepisy ustawy z dnia 22 grudnia 2004 r. o handlu uprawnieniami do emisji do powietrza gazów cieplarnianych i innych substancji (Dz. U. Nr 281 poz. 2784).

Wobec powyższego postanowiono jak w sentencji.

Niniejsza interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym i w stanie prawnym obowiązującym na dzień jej wydania.
Zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 Ordynacji podatkowej niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla Spółki, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Spółki do czasu jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz do czasu zmiany przepisów prawnych.
Na podstawie art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 i art. 223 § 1, w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej, na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.
Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt. 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 r. o opłacie skarbowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 253, poz. 2532 ze zm.), podania i załączniki do podań składane w indywidualnych sprawach z zakresu administracji publicznej podlegają opłacie skarbowej. Szczegółowy wykaz opłaty skarbowej zawiera załącznik do wyżej wymienionej ustawy. Zgodnie z poz. 1 części I tego załącznika, opłata skarbowa od podania wynosi 5 zł, natomiast zgodnie z poz. 2 opłata skarbowa od załącznika do podania wynosi 50 gr.