W dniu 20.06.2006r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Wnioskodawca (dalej "Spółka" lub "Finansujący") zawiera jako finansujący umowy leasingu operacyjnego (dalej: "Umowa leasingu operacyjnego") oraz umowy leasingu finansowego (dalej: "Umowa leasingu finansowego"), razem jako "Umowa leasingu". Od 1 kwietnia 2004 roku, w stosunku do zawieranych przez Spółkę umów leasingu obowiązują Ogólne Warunki Umowy Leasingu (dalej: "OWUL") stanowiące integralną część umów leasingu zawieranych po 1 kwietnia 2004 roku. Do 31 marca 2004r. obowiązywały natomiast co do zasady OWUL z dnia 1 października 2001r.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z postanowieniami OWUL, obowiązującymi od 1 października 2001 roku do 31 marca 2004 roku, finansujący jest obowiązany do ubezpieczenia przedmiotu leasingu od wszelkiego ryzyka na swoją rzecz, o ile strony w umowie leasingu nie ustanowiły inaczej. W przypadku, gdy strony w umowie leasingu ustaliły, iż ubezpieczenia przedmiotu leasingu dokona korzystający, zobowiązany jest on ubezpieczyć przedmiot leasingu na rzecz finansującego od wszelkich ryzyk (tj. od ryzyka uszkodzenia, zniszczenia i utraty w tym również w następstwie każdej formy kradzieży), w zakładzie ubezpieczeń akceptowanym przez finansującego. Przy dokonywaniu ubezpieczenia przedmiotu leasingu, korzystający może korzystać z pakietu ubezpieczeniowego posiadanego przez Spółkę lub może ubezpieczyć przedmiot leasingu we własnym zakresie na rzecz finansującego. Zgodnie z postanowieniami OWUL, w przypadku powstania szkody całkowitej, korzystający obowiązany jest do dokonania czynności związanych z likwidacją szkody, z tym że należne odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu wypłacone zostanie przez zakład ubezpieczeń wyłącznie finansującemu. Obowiązek wypłaty odszkodowania w przypadku powstania szkody całkowitej lub kradzieży przedmiotu leasingu oraz wysokość otrzymanego odszkodowania zawsze wynikać będzie z umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu zawartej przez finansującego lub korzystającego z zakładem ubezpieczeń.

Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że zgodnie z postanowieniami OWUL, obowiązującymi od 1 kwietnia 2004r., w przypadku, gdy korzystający wybierze pakiet ubezpieczenia Spółki, jest on (lub finansujący działający jako pełnomocnik korzystającego) zobowiązany do ubezpieczenia przedmiotu leasingu na okres roczny od wszelkich ryzyk na rzecz finansującego w ramach aktualnie posiadanego przez finansującego pakietu ubezpieczeniowego. Wszelkimi kosztami ubezpieczenia przedmiotu leasingu zostanie obciążony bezpośrednio korzystający, który jest zobowiązany do ich zapłaty. Natomiast w przypadku gdy korzystający wybierze ubezpieczenie obce, jest on zobowiązany do ubezpieczenia przedmiotu leasingu na swój koszt na rzecz finansującego od wszelkich ryzyk (tj. uszkodzenia, zniszczenia i utraty, w tym kradzieży) w zakładzie ubezpieczeń akceptowanym przez finansującego. Zgodnie z postanowieniami OWUL, w przypadku powstania szkody całkowitej, lub kradzieży przedmiotu leasingu, korzystający obowiązany jest do dokonania czynności związanych z likwidacją szkody, z tym że należne odszkodowanie z tytułu ubezpieczenia przedmiotu leasingu wypłacone zostanie przez zakład ubezpieczeń wyłącznie finansującemu. Obowiązek wypłaty odszkodowania w przypadku powstania szkody całkowitej lub kradzieży przedmiotu leasingu oraz wysokość otrzymanego odszkodowania zawsze wynikać będzie z umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu zawartej przez finansującego lub korzystającego z zakładem ubezpieczeń.

Spółka wskazała ponadto, że zgodnie z postanowieniami umów ubezpieczenia przedmiotu leasingu zawartych przez finansującego z zakładem ubezpieczeń lub przez korzystającego z zakładem ubezpieczeń, ochroną ubezpieczeniową są objęte szkody. Szkody te są z reguły zdefiniowane jako zdarzenia polegające na nagłej i nieprzewidywalnej utracie, zniszczeniu lub uszkodzeniu przedmiotu ubezpieczenia (tj. przedmiotu leasingu), wynikające z przyczyn niezależnych, za wyjątkiem sytuacji wymienionych w postanowieniach umownych, za które zakład ubezpieczeń nie ponosi odpowiedzialności. Szkoda całkowita powstaje w momencie, gdy koszt naprawy mienia jest równy lub wyższy od sumy ubezpieczenia.

Umowy ubezpieczenia stanowią najczęściej, że w razie powstania szkody zakład ubezpieczeń ustala odszkodowanie według poniższych zasad:

1) przy ubezpieczeniu w wartości odtworzeniowej - w oparciu o wartość kosztów odbudowy lub remontu mienia lub wartości kosztów zakupu tego samego mienia;

2) przy ubezpieczeniu w wartości rzeczywistej - w oparciu o wartość kosztów wskazanych powyżej z uwzględnieniem stopnia technicznego zużycia do dnia szkody zniszczonego lub uszkodzonego mienia.

Co do zasady, odszkodowanie wypłacane jest właścicielowi pojazdu, tj. finansującemu przez zakład ubezpieczeń w terminie 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o szkodzie. Z chwilą wypłaty odszkodowania roszczenia właściciela (tj. finansującego) przeciwko osobie odpowiedzialnej za szkodę przechodzą na zakład ubezpieczeń do wysokości zapłaconego odszkodowania. Jeżeli zakład ubezpieczeń pokrył tylko część szkody, właścicielowi pojazdu przysługuje pierwszeństwo co do pozostałej części szkody.

W świetle powyższego stanu faktycznego Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska przy zastosowaniu aktualnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego w następującej kwestii: kiedy powstaje obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do kwoty odszkodowania należnego Spółce od zakładu ubezpieczeń z tytułu umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu w przypadku wystąpienia szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub kradzieży przedmiotu leasingu?

Przedstawiając własne stanowisko w sprawie, Podatnik wskazał, że Jego zdaniem obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych w stosunku do odszkodowania należnego Spółce od zakładu ubezpieczeń z tytułu umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu w przypadku wystąpienia szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub kradzieży przedmiotu leasingu powstaje w momencie faktycznego otrzymania odszkodowania przez Spółkę od zakładu ubezpieczeń, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z definicją umowy ubezpieczenia zawartą w kodeksie cywilnym (art. 805 kodeksu cywilnego), przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. W przypadku ubezpieczeń majątkowych, świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku.

Obowiązek zakładu ubezpieczeń polegający na spełnieniu określonego świadczenia powstaje w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku. Wypadek ten to zdarzenie losowe, rozumiane jako zdarzenie niezależne od woli osoby odczuwającej jego skutki (w przedmiotowym wypadku niezależne zarówno od finansującego jak i korzystającego), które może, ale nie musi nastąpić. Co do zasady, zdarzenie losowe jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym. W omawianym stanie faktycznym wypadkiem przewidzianym w umowach ubezpieczenia jest powstanie szkody polegające na nagłej i nieprzewidywalnej utracie, zniszczeniu lub uszkodzeniu przedmiotu ubezpieczenia (tj. przedmiotu leasingu), wynikające z przyczyn niezależnych. Po jednej stronie umowy ubezpieczenia występuje zakład ubezpieczeń, natomiast drugą stroną umowy jest ubezpieczający. Co do zasady, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia we własnym imieniu i na własną rzecz, aczkolwiek umowa ubezpieczenia może być zawarta na rzecz osoby trzeciej, którą ubezpieczający może wskazać zawierając umowę albo dopiero w czasie trwania stosunku ubezpieczenia. Taka sytuacja występuje w przypadku zawarcia umowy ubezpieczenia przez korzystającego, gdzie korzystający zawiera umowę ubezpieczenia we własnym imieniu, ale na rzecz finansującego (tj. ubezpiecza mienie będące własnością finansującego).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pdop), przychodami są w szczególności otrzymane pieniądze.

W przypadku podatników prowadzących działalność gospodarczą przychodem są również kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane (art. 12 ust. 3 ustawy o pdop). Na podstawie art. 12 ust. 3a ustawy o pdop, za datę rozpoznania przychodu należnego na ogólnych zasadach uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku), nie później niż ostatni dzień miesiąca, w którym nastąpiło:

1. wydanie rzeczy,

2. zbycie praw majątkowych lub wykonanie usługi,

3. lub w pozostałych przypadkach - otrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia.

Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3c ustawy o pdop, przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze rozpoznawane są jako przychody należne, określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej przez działalność gospodarczą rozumie się: "Każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców". Natomiast zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej, do której odwołuje się cytowany przepis: "Działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły".

Biorąc pod uwagę powyższe definicje Podatnik stwierdza, iż odszkodowania należne Spółce od zakładu ubezpieczeń z tytułu wystąpienia szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub kradzieży przedmiotu leasingu nie mogą być uznane za przychód z działalności gospodarczej, gdyż ze swej natury uzyskiwanie odszkodowań od zakładów ubezpieczeń nie może być uznane za działalność zarobkową w myśl przepisów Ordynacji podatkowej.

Przedmiotowe odszkodowania są konsekwencją wystąpienia wypadku ubezpieczeniowego przewidzianego w umowie ubezpieczenia zawartej między korzystającym lub finansującym i zakładem ubezpieczeń, której obowiązek zawarcia wynika z umowy leasingu. Podatnik pragnie zauważyć, że skoro wypadek ubezpieczeniowy na dzień zawarcia umowy ubezpieczenia jest zdarzeniem przyszłym i niepewnym, to można uznać, że odszkodowania należne Spółce od zakładu ubezpieczeń wynikają z przypadku losowego, a nie są wynikiem działalności gospodarczej prowadzonej przez Podatnika. Powstanie i wymagalność roszczenia odszkodowawczego nie zależy bowiem od działań (działalności) Podatnika właściwych dla działalność gospodarczej.

Dodatkowo Podatnik uważa, iż przychód z odszkodowania od zakładu ubezpieczeń ma charakter bierny, tzn. uzyskiwany jest w przypadku określonych zdarzeń niezależnych od Spółki, nie jest więc efektem jakichkolwiek działań podjętych przez Spółkę. Natomiast odszkodowania uzyskiwane przez Spółkę mają na celu jedynie wyrównanie szkód i strat, w szczególności nie służą zarobkowi, tj. uzyskiwaniu dodatkowych korzyści przewyższających poniesione nakłady. Dodatkowo, jak wskazano wyżej, odszkodowania wypłacane przez zakład ubezpieczeń nie służą działalności zarobkowej, ale jedynie wyrównaniu (kompensacie) szkody lub straty poniesionej przez dany podmiot. Z natury rzeczy do takiego wyrównania może dojść jedynie w momencie faktycznego uzyskania odszkodowania, a nie w momencie gdy stanie się ono wymagalne. Należy zatem stwierdzić, że nie zachodzi żadna z przesłanek do zastosowania art. 12 ust. 3 ustawy o pdop: nie mamy do czynienia z przychodem z działalności gospodarczej, a co więcej nie dochodzi do wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowych lub wykonania usługi. Należy przy tym wskazać, że interpretacja taka jest spójna z ujęciem odszkodowań na gruncie ustawy o podatku od towarów usług, gdzie odszkodowania są traktowane jako niepodlegające temu podatkowi - w szczególności uważa się, że nie dochodzi do świadczenia usług. Konsekwentnie, również na gruncie ustawy o podatku dochodowym nie można, zdaniem Spółki, mówić o powstaniu przychodu z działalności gospodarczej Spółki świadczącej usługi leasingu (lub inne o podobnym charakterze).

Podatnik podkreśla, że obowiązek zapłaty odszkodowania spoczywa na zakładzie ubezpieczeń, który nie jest stroną umowy leasingu. Ponadto zapłata odszkodowania nie wynika z umowy leasingu, lecz z umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu, zawartej przez finansującego z zakładem ubezpieczeń lub przez korzystającego z zakładem ubezpieczeń.

Biorąc to pod uwagę, a także w związku z faktem, iż uzyskiwane odszkodowania jako kompensata poniesionej straty lub szkody nie są wynikiem prowadzenia działalności w tym zakresie (uzyskiwania odszkodowań), przepis art. 12 ust. 3c ustawy o pdop nie będzie miał zastosowania do uzyskiwanych przez Spółkę odszkodowań od zakładu ubezpieczeń.

W związku z powyższym, Spółka uważa, iż przychód Spółki z tytułu odszkodowań należnych od zakładu ubezpieczeń w przypadku szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub kradzieży przedmiotu leasingu powinien być rozpoznany zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, tj. w momencie jego otrzymania.

Ponadto, Podatnik wskazał, że iż powyższe stanowisko co do zaliczenia odszkodowań od zakładów ubezpieczeń do przychodów stosownie do art. 12 ust.1 pkt 1 ustawy o pdop zostało potwierdzone przez orzecznictwo organów podatkowych, które Podatnik przytoczył we wniosku. Spółka wyjaśniła, że otrzymane odszkodowanie nie stanowi przejawu prowadzenia działalności gospodarczej, nawet wówczas, gdy jego otrzymanie powstało w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Zatem dla ustalenia przychodu podatkowego Spółki nie mają zastosowania przepisy art. 12 ust. 3 i ust. 3a ustawy pdop odnoszące się do przychodów związanych z działalnością gospodarczą, lecz przepisy art. 12 ust. 1 powołanej ustawy. Wobec powyższego Spółka jako przychód podatkowy powinna uwzględnić kwotę odszkodowania w momencie otrzymania.

Ustosunkowując się do przedstawionych powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Tutejszy organ podatkowy wskazuje, że użyte w cytowanym przepisie sformułowanie "otrzymane" oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego jest moment otrzymania, czyli wpływu, bezpośrednio do majątku podatnika względnie na jego rachunek wymienionych środków, skutkujący powstaniem po stronie podatnika możliwości dysponowania tymi środkami. W obrocie bezgotówkowym będzie to dzień uznania rachunku bankowego podatnika jako rachunku wierzyciela.

Określenie "pieniądze" obejmuje znajdujące się w obiegu środki płatnicze w walucie polskiej, względnie obcej. Natomiast "wartościami pieniężnymi" są aktywa finansowe stanowiące substytut pieniądza m.in. papiery wartościowe, akcje, obligacje.

Swoiste odstępstwo od tej zasady przewiduje przepis art. 12 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy podatkowej, zgodnie z którym, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. (...). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji "działalności gospodarczej", co skutkuje koniecznością posiłkowania się przy interpretacji omawianego przepisu, w ramach wykładni systemowej, przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.). Zgodnie z przepisem art. 3 pkt 9 wskazanej ustawy, przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Pomocniczo wskazuje się również na treść przepisu art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2004r. Nr 173, poz. 1807 ze zm.), w którym stanowi się, że działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Łączna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że objęte hipotezą przepisu art. 12 ust. 3 ustawy podatkowej przychody muszą być następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, względnie któregoś z działów specjalnych produkcji rolnej. Zatem między przychodem, a wymienionymi rodzajami działalności gospodarczej, względnie rolnej, musi istnieć związek, skutkujący powstaniem przychodu. Omawiany przepis stanowi, że przychodami uznanymi za przychody z działalności gospodarczej i działów specjalnych produkcji rolnej są nie tylko przychody otrzymane, ale także należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przychodami należnymi, które to wyrażenie również nie zostało zdefiniowane w ustawie, są przychody które w następstwie działalności gospodarczej stały się należnością (wierzytelnością), chociaż faktycznie jeszcze ich nie uzyskano. Regulacja ta oznacza zatem, że opodatkowanie rozszerzone zostaje także na przychody, które zgodnie z ich zaksięgowaniem, powinny wpłynąć do przedsiębiorstwa, lecz jeszcze to nie nastąpiło.

Natomiast przepis art. 12 ust. 3c cytowanej ustawy przewiduje, że za przychody z tytułu umów najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze uważa się przychody należne określone na dzień, w którym należności wynikające z tych umów stają się wymagalne. Przez wymagalność należności wynikających z powyższych umów należy rozumieć stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Z tą bowiem chwilą wierzyciel uzyskuje uprawnienie do żądania od dłużnika spełnienia określonego świadczenia. Okoliczność zatem nabycia przez wierzytelność cech wymagalności jest decydująca dla wskazania określonego powyższym przepisem momentu, w którym przychód staje się należny.

Reasumując, podmiot uzyskujący przychody z działalności gospodarczej (objętej regulacją powyżej przytoczoną), jako przychody z tej działalności ma obowiązek wykazać przychody należne, określone jako "przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane", a dniem powstania przychodów należnych jest dzień, w którym należności z tytułu zawartych umów będą wymagalne.

W opinii tutejszego organu podatkowego przepis art. 12 ust. 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (wiążący moment uzyskania przychodu z wymagalnością należności) powinien być interpretowany w połączeniu z przepisem art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który jest generalnym przepisem dotyczącym przychodów z działalności gospodarczej. Przepis ten (art. 12 ust. 3) wprowadza generalną regułę rozpoznawania przychodów z działalności gospodarczej w momencie powstania należności - niezależnie od otrzymania. Przepisy, które po nim następują, oznaczone literami od "a" do "d" (w tym kluczowy dla niniejszej sprawy ust. 3c) pełnią rolę uszczegółowienia zasady ogólnej, wskazując datę powstania przychodów. Dlatego też w pierwszej kolejności ustalić należy, czy określony przychód ma charakter przychodu należnego z działalności gospodarczej.

Źródłem przychodu, o którym mowa we wniosku Podatnika, jest realizacja umowy ubezpieczeniowej, polegająca na wypłacie, w przypadku szkody całkowitej lub kradzieży przedmiotu leasingu, odszkodowania przez zakład ubezpieczeń wyłącznie Spółce jako finansującemu. Wobec powyższego tutejszy organ podatkowy wskazuje, że stosownie do przepisu art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964r. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę ubezpieczenia zakład ubezpieczeń zobowiązuje się spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę. § 2 pkt 1 ww. przepisu stanowi natomiast, że świadczenie zakładu ubezpieczeń polega w szczególności na zapłacie: przy ubezpieczeniu majątkowym - określonego odszkodowania za szkodę powstałą wskutek przewidzianego w umowie wypadku. Z powyższego wynika, że umowa ubezpieczenia jest umową kwalifikowaną, ponieważ jedną ze stron jest zawsze zakład ubezpieczeń. Drugą stroną umowy ubezpieczenia jest ubezpieczający. W stosunku ubezpieczenia może występować obok ww. stron ubezpieczony, tj. osoba, której mieniu albo życiu lub zdolności do pracy, zagraża określone w umowie ubezpieczenia zdarzenia losowe (w związku z możliwością zawarcia umowy ubezpieczenia na rzecz osoby trzeciej). Taka sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie w przypadku, gdy korzystający zawiera umowę ubezpieczenia na rzecz finansującego. Wskazać należy, że konieczną przesłanką powstania obowiązku spełnienia świadczenia przez zakład ubezpieczeń jest zajście objętego umową ubezpieczenia wypadku. Przewidziany w przepisie art. 805 § 1 KC wypadek ma charakter zdarzenia losowego. Tego rodzaju zdarzenie losowe (określane wypadkiem ubezpieczeniowym) jest zdarzeniem co do zasady przyszłym, możliwym i niepewnym. Wypadek ubezpieczeniowy może nastąpić niezależnie od woli ludzkiej, ale też może być wynikiem zamierzonego (albo nie) działania osoby fizycznej lub prawnej.

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności zaś wykładnię określenia "działalności gospodarczej", wskazać należy, że otrzymywanie odszkodowań przez Podatnika jako finansującego w przedstawionym stanie faktycznym nie stanowi przejawu prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej, nawet wówczas, gdy jego otrzymanie powstało na tle prowadzonej działalności gospodarczej. W szczególności zaś, uzyskiwanie odszkodowań od zakładów ubezpieczeniowych nie może być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy Ordynacja podatkowa. Wskazuje się bowiem, że powstanie i wymagalność roszczenia odszkodowawczego w przedmiotowej sprawie nie zależy od działań/działalności Podatnika właściwych dla Jego działalności gospodarczej. Zwrócić należy ponadto uwagę, że uzyskiwanie przez Podatnika odszkodowań zachodzi w przypadku określonych zdarzeń, których Spółka nie tylko nie jest w stanie przewidzieć, ale również nie ma wpływu na ich wystąpienie. Uzyskiwanie odszkodowań służy rekompensacie szkód lub strat, które nie powstałyby, gdy wypadek ubezpieczeniowy nie zaszedł. A zatem otrzymane kwoty odszkodowań nie służą działalności zarobkowej Spółki i uzyskiwaniu dodatkowych korzyści, stanowią natomiast zabezpieczenie interesów gospodarczych podmiotu.

W opinii tutejszego organu podatkowego, odszkodowań, uzyskiwanych przez Wnioskodawcę od ubezpieczyciela, nie można również zakwalifikować jako przychodów z tytułu umowy leasingu. Podstawą wypłaty odszkodowania jest bowiem odmienny od umowy leasingu stosunek prawny (umowa ubezpieczeniowa), którego stroną zobowiązaną do wypłaty świadczenia jest zakład ubezpieczeniowy, nie będący jednocześnie stroną umowy leasingu.

Mając na uwadze powyższe, w opinii tutejszego organu podatkowego, w stanie faktycznym opisanym we wniosku Podatnika, nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 3 i 3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Natomiast przychód Podatnika z tytułu odszkodowania należnego od zakładu ubezpieczeń z tytułu umowy ubezpieczenia przedmiotu leasingu w przypadku wystąpienia szkody całkowitej przedmiotu leasingu lub kradzieży przedmiotu leasingu powstanie w momencie faktycznego otrzymania tego odszkodowania przez Spółkę od zakładu ubezpieczeń, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.