Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka prowadząca działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży mebli oraz prowadzeniu usług remontowych, budowlanych i instalatorskich posiada środki trwałe, które amortyzowane są zgodnie z zasadami określonymi w art. 22k ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).
Pytanie Strony sprowadza się do tego, czy po dniu 31.12.2005 r. Spółka może nadal podwyższać stawkę amortyzacyjną o współczynnik 3,0.
Zdaniem Podatnika, mimo iż po dniu 31.12.2005 r. nie istnieje wykaz gmin zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem, który zezwalałby na stosowanie przyśpieszonej amortyzacji przy zastosowaniu współczynnika 3,0, to jednak z uwagi na treść art. 22h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, spółka ma prawo nadal podwyższać stawkę amortyzacyjną o współczynnik 3,0.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wałbrzychu po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego w piśmie i odpowiadającego mu stanu prawnego wyjaśnia co następuje.

Zasady amortyzacji posiadanych środków trwałych zawarte zostały w art. 22a-22o ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 ze zm.).
Ww. przepisy przewidują dwie metody amortyzacji: liniową, o której mowa w art. 22 i i degresywną, o której mowa w art. 22k.
Zgodnie z art. 22k ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku używania środków trwałych, określonych w ust. 1, w zakładzie danego podatnika położonym na terenie gminy o szczególnym zagrożeniu wysokim bezrobociem strukturalnym albo w gminie zagrożonej recesją i degradacją społeczną, których wykaz na podstawie odrębnych przepisów ustala Rada Ministrów - stawki podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych można podwyższać przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 3,0, dokonując obliczenia odpisów amortyzacyjnych zgodnie z zasadą określoną w ust. 1. Zatem zasady i metody amortyzacji to zagadnienie odrębne od stawek amortyzacyjnych i stosowanych do nich współczynników.
W myśl art. 22k ust. 1 : odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3 - 6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyjątkiem samochodów osobowych, o których mowa w art. 23 ust. 3a w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych - od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 22 i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 22i.
Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 21 grudnia 1999 r. w sprawie określenia powiatów (gmin) zagrożonych szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym (D. U. Nr 110, poz. 1264 ze zm.) utraciło moc z dniem 01.01.2006 r. zgodnie z treścią art. 149 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1001).
Wobec powyższego podatnicy działający na terenie gmin, które były uznane za zagrożone szczególnie wysokim bezrobociem strukturalnym, od dnia 01.01.2006 r. nie mogą podwyższać stawek amortyzacyjnych przy zastosowaniu współczynnika 3,0.
Jednakże z uwagi na brzmienie art. 22h ust. 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonej w art. 22i - 22k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji ; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego, od 1 stycznia 2006 r. Podatnik powinien dalszych odpisów amortyzacyjnych dokonywać metodą degresywną przy zastosowaniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że stanowisko Strony wyrażone w piśmie jest nieprawidłowe.