P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki "X" o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka wypłaca swoim pracownikom wynagrodzenia 10 dnia następnego miesiąca. Zgodnie z przyjętymi w Spółce zasadami, pracownicy oprócz wynagrodzenia wynikającego z umowy o pracę, uzyskują dodatkowo świadczenia w formie rabatów, w przypadku dokonania przez nich zakupów w sklepach prowadzonych przez Spółkę. Kwoty równe wartości zrealizowanych rabatów Spółka traktuje jako dochód osiągany przez pracowników ze stosunku pracy, który podlega opodatkowaniu w dacie wypłaty wynagrodzenia.

Wątpliwość Spółki budzi, czy przychody z tytułu nabywania przez pracowników towarów po obniżonych cenach należy traktować jako przychody ze stosunku pracy i opodatkować je wraz z innymi składnikami wynagrodzeń 10 dnia następnego miesiąca, czy powinny być one opodatkowane w miesiącu realizacji rabatów.

Zdaniem Spółki, przychody, których źródłem są rabaty, należy traktować jako przychody ze stosunku pracy i powinny być one opodatkowane do 10 dnia następnego miesiąca, a zaliczki na podatek dochodowy powinny być przez Spółkę odprowadzone do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Podana wyżej definicja przychodów ze stosunku pracy określa, iż do przychodów pracownika zaliczyć należy zarówno świadczenia pieniężne jak i niepieniężne. Istotne jest jednak, że świadczenia te otrzymuje wyłącznie osoba będąca pracownikiem. Ponadto o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy decyduje również okoliczność, czy może je otrzymać tylko pracownik, czy także inne osoby nie związane z pracodawcą. Tym samym do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które otrzymane zostało przez podatnika w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z danym pracodawcą, bez względu na źródło finansowania tego świadczenia.

W przedmiotowej sprawie przychodem ze stosunku pracy będą świadczenia częściowo odpłatne, których wartość zgodnie z art. 12 ust. 3 w/w ustawy, ustala się według zasad określonych w art. 11 ust. 2b. Przychodem pracownika będzie różnica pomiędzy ceną stosowaną wobec innych odbiorców, a odpłatnością ponoszoną przez pracownika.

Na podstawie art. 31 powołanej ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej ,,zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Sposób obliczenia wysokości zaliczki, którą pracodawca obowiązany jest pobrać od pracownika, wskazany został w art. 32 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z art. 32 ust. 2 w/w ustawy, za dochód który stanowi podstawę naliczania zaliczek na podatek dochodowy, uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania oraz potrąceń z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne. Jeżeli świadczenia w naturze, świadczenia ponoszone za podatnika lub inne nieodpłatne świadczenia przysługują podatnikowi za okres dłuższy niż miesiąc, przy obliczaniu zaliczek za poszczególne miesiące, przyjmuje się ich wartość w wysokości przypadającej na jeden miesiąc. Z powyższego przepisu wynika, że wolą ustawodawcy było uwzględnianie, dla potrzeb obliczenia i poboru zaliczek, wartości m.in. świadczeń częściowo odpłatnych za okresy nie dłuższe niż miesięczne. Natomiast ustawodawca nie wskazał dnia, w którym winno nastąpić pobranie zaliczki z tytułu uzyskania przez pracowników przychodu ze stosunku pracy w tej formie. Nie występują jednak żadne przeszkody prawne do uwzględniania wartości udzielanych pracownikom rabatów za okres miesięczny, w dacie wypłaty wynagrodzenia.

Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Naczelnika tut. Urzędu stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.