POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 13.12.2005r. złożonego przez Sp. z o.o. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm), w sprawie różnice kursowe - sprzedaż waluty udziałowcowi po uzgodnionym przez strony kursie banku zagranicznego

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka rozlicza dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych różnice kursowe od własnych środków pieniężnych zgromadzonych na walutowym rachunku bankowym Spółki. Przyjęta przez Spółkę metoda wyceny rozchodu środków pieniężnych z rachunku walutowego to metoda FIFO ("pierwsze weszło pierwsze wyszło").

Spółka dokonuje również rozliczenia dla potrzeb podatku dochodowego od osób prawnych różnic kursowych przy transakcjach takich jak: otrzymanie przychodu w walutach obcych i zapłata należności przez kontrahentów Spółki.

Spółka realizuje również transakcje w przypadku których zasady rozliczania różnic kursowych nie zostały uregulowane wprost w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj.: otrzymanie waluty tytułem opłacenia wkładu wspólnika określonego w umowie Spółki w PLN, wpływ i spłata pożyczek od udziałowca zagranicznego (udzielonych w EURO), sprzedaż udziałowcowi zagranicznej waluty (EURO) po uzgodnionym kursie banku zagranicznego.

Transakcje sprzedaży waluty obcej w zamian za PLN, dokonywane są na podstawie umowy zawartej z udziałowcem Spółki, który pośredniczy w tym zakresie w kontaktach z bankami zagranicznymi. Sprzedaż waluty dokonywana jest w oparciu o kursy wymiany przyjęte przez bank zagraniczny, zaangażowany w realizację transakcji.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, jaki kurs Spółka winna zastosować do wyceny transakcji sprzedaży waluty udziałowcowi.

Zdaniem Podatnika w transakcjach sprzedaży waluty po kursie banku zagranicznego nie mamy do czynienia z różnicami kursowymi rozliczanymi dla celów podatkowych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

W ustawie z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) ustawodawca wyodrębnił w poszczególnych przepisach art. 12 i 15 następujące stany faktyczne, w których ustala się różnice kursowe wpływające na przychody lub koszty uzyskania przychodów:

1. przychody związane z prowadzoną działalnością gospodarczą wyrażone w walutach obcych gdy występuje różnica kursu między dniem uzyskania a dniem faktycznego otrzymania (art. 12 ust. 3),
2. koszty uzyskania przychodów związane z osiąganiem przychodów wyrażone w walutach obcych gdy występuje różnica kursu między dniem zarachowania a dniem zapłaty (art. 15 ust. 1 - zdanie trzecie),
3. różnice kursowe od własnych środków pieniężnych (art. 12 ust. 2a i art. 15 ust. 1a).

Na podstawie art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992r. przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Powołany powyżej art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992r. dotyczący przychodów z tytułu różnic kursowych od własnych środków w walutach obcych reguluje operację sprzedaży waluty zgromadzonej na rachunku dewizowym, pochodzącej z zapłaty należności przez kontrahentów, albo z zakupu waluty obcej.

Z rodzaju kursów walut, o których mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992r. wynika, iż przychody z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych powstają przez porównanie kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu powstałego w wyniku sprzedaży walut obcych, z kursem kupna z dnia wpływu tej waluty uzyskanej od kontrahentów lub z kursem sprzedaży waluty, jeżeli wcześniej zakupiono ją w banku, z dnia jej nabycia.

W wyniku sprzedaży waluty powstają różnice kursowych od własnych środków w walutach obcych, które mogą być korzystne lub niekorzystne dla jednostki (dodatnie lub ujemne). Jednak różnice te, pozostając w obszarze przychodów podatkowych, zależnie od swego charakteru zwiększają lub zmniejszają przychody, nie zwiększając kosztów podatkowych w przypadku różnic ujemnych.

Jak stanowi art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15.02.1992r. koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych ustala się jako różnicę między wartością tych środków obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty oraz kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

Koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych, o których mowa w art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15.02.1992r. powstają w sytuacji spłaty zobowiązań środkami walutowymi posiadanymi przez jednostkę na tzw. rachunku dewizowym.

Z rodzaju kursów walut, o których mowa w art. 15 ust. 1a ustawy z dnia 15.02.1992r. wynika, iż koszty z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych ustala się jako różnicę między wartością tych środków, obliczoną przy zastosowaniu kursu sprzedaży walut z dnia faktycznej zapłaty zobowiązania oraz - w zależności od źródła pochodzenia środków walutowych - kursu kupna walut z dnia ich otrzymania albo kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego odpowiednio przez bank, z którego usług korzystał podatnik.

W wyniku spłaty zobowiązań środkami walutowymi posiadanymi przez jednostkę na tzw. rachunku dewizowym powstają różnice kursowe, które mogą być korzystne lub niekorzystne dla jednostki (dodatnie lub ujemne). Jednak różnice te, pozostając w obszarze kosztów podatkowych, zależnie od swego charakteru zwiększają lub zmniejszają koszty, nie zwiększając przychodów podatkowych w przypadku różnic dodatnich.

Odnosząc się do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego tut. Organ podatkowy zauważa, iż różnice kursowe w ujęciu podatkowym są pochodną konkretnych transakcji walutowych, z którymi wiąże się ruch pieniądza, a więc także sprzedaży posiadanej waluty obcej (np. w banku, kantorze, na rzecz osoby trzeciej).

W wyniku sprzedaży waluty obcej powstaje przychód oraz różnice kursowe które mogą być korzystne lub niekorzystne dla jednostki. Jak już wyżej stwierdzono różnice te, pozostając w obszarze przychodów zależnie od swego charakteru zwiększają lub zmniejszają przychody.

Różnicą kursową, o której mowa w art. 12 ust. 2a ustawy z dnia 15.02.1992r. jest wynik (dodatni lub ujemny) działania:

• wartość walut obcych obliczona przy zastosowaniu kursu kupna walut z dnia faktycznego otrzymania przychodu (czyli kwota otrzymana od nabywcy walut, wyliczona według kursu kupna stosowanego przez nabywcę)

minus

• "historyczna" wartość sprzedanych walut wyliczona:

- według kursu kupna walut z dnia ich otrzymania, ogłoszonego przez bank z którego usług korzystał podatnik (jeżeli otrzymano je od kontrahenta jako zapłatę należności itd), albo
- według kursu sprzedaży z dnia nabycia walut, ogłaszanego przez bank, z którego usług korzystał podatnik (jeżeli podatnik zakupił je w banku).

Powyższe zasady obrazuje następujący przykład. W styczniu podatnik kupił w banku 100 euro. Wartość waluty, wyliczona według kursu sprzedaży z dnia jej nabycia, ogłoszonego przez bank, z którego usług korzystał podatnik wynosiła 400 zł. Zdarzenie to nie wpłynęło ani na koszty, ani na przychody podatkowe. Po kilku miesiącach podatnik sprzedał owe 100 euro udziałowcowi za kwotę 420 zł, obliczoną przy zastosowaniu przyjętego przez strony kursu banku zagranicznego. W transakcji tej waluta jest swoistym towarem, którego koszt nabycia zalicza się do kosztów podatkowych w momencie uzyskania przychodu ze sprzedaży. Dlatego też w tym dniu Podatnik jednocześnie powinien zaliczyć do przychodów otrzymane ze sprzedaży 420 zł (na którą złożyła się wartość "historyczna" 400 zł oraz różnica kursowa 20 zł), do kosztów uzyskania przychodów wartość zakupu 400 zł.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego stanowisko Podatnika, iż w transakcjach sprzedaży waluty (EURO) udziałowcowi Spółki po przyjętym przez strony kursie banku zagranicznego nie mamy do czynienia z różnicami kursowymi rozliczanymi dla celów podatkowych jest nieprawidłowe.