POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a par. 1 oraz par. 4ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.07.2006 r. w sprawie interpretacji prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, uznaje stanowiska dotyczące pytań nr 1 i 2 wyrażone we wniosku, za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:
Pan od 1995 r. prowadzi działalność gospodarczą.Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów i jest także podatnikiem podatku VAT.
Od momentu powstania działalności rozliczenia księgowe, płace a także ZUS wnioskodawca prowadzi sam posługując się licencjonowanym oprogramowaniem komputerowym.
Przez pierwsze lata pomagał mu księgowy.
Podatnik opanował zasady księgowości w zakresie prowadzenia księgi przychodu i rozchodu oraz ryczałtu ewidencjonowanego pomagał znajomym w rozliczeniach działalności gospodarczej.
W roku 2000 podatnik poszerzył zakres wykonywania działalności gospodarczej o usługi w zakresie prowadzenia dokumentacji rozliczeniowej podmiotów gospodarczych i osób fizycznych (działalność rachunkowo – księgowa).
Na dzień dzisiejszy prowadzi rozliczenia dziewiętnastu podmiotów gospodarczych.
Rozliczenie to obejmuje prowadzenie podatkowych ksiąg przychodu i rozchodu, ryczałtu ewidencjonowanego oraz ewidencji podatku VAT.Podatnik miał wątpliwości czy może prowadzić taką działalność, toteż zatrudnił księgową posiadającą świadectwo kwalifikacyjne do prowadzenia usługowo ksiąg rachunkowych.

Pytania podatnika:
1 – czy prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej polegającej na usługowym prowadzeniu księgi przychodu i rozchodu, ryczałtu ewidencjonowanego oraz ewidencji podatku VAT jest zgodne z prawem?
2 - czy do wykonywania powyższych czynności podatnik musi zatrudniać osobę posiadającą świadectwo kwalifikacyjne do prowadzenia usługowo ksiąg rachunkowych, czy też może je wykonywać osobiście bądź pracownik nie posiadający takiego świadectwa?

Stanowisko podatnika:
Podatnik uważa, że do prowadzenia usługowo ksiąg przychodu i rozchodu, ryczałtu ewidencjonowanego oraz ewidencji podatku VAT nie ma obowiązku posiadania świadectwa kwalifikacyjnego do prowadzenia usługowo ksiąg rachunkowych.
Podatnik twierdzi że zarówno w ustawie o doradztwie podatkowym jak i w ustawie o rachunkowości jest mowa o tym co mogą wykonywać doradcy podatkowi i osoby posiadające świadectwa kwalifikacyjne.
Uważa że nie ma określenia, iż do wykonywanych przez niego czynności jest konieczne posiadanie świadectwa kwalifikacyjnego.
Wymagane jest ono tylko do prowadzenia ksiąg rachunkowych, których on nie prowadzi.

OCENA STANOWISKA PYTAJĄCEGO:
Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:
- pkt 4 – księgach podatkowych – rozumie się przez to księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia, do celów podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, obowiązani są podatnicy, płatnicy lub inkasenci,

Na podstawie art. 24a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. (o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. nr 14 poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej ,,księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art.22a – 22o. (ust.1)
Art. 109 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm.)precyzuje obowiązki podatników zwolnionych od podatku oraz podatników czynnych w zakresie prowadzenia ewidencji dla prawidłowego rozliczania tego podatku.
Minister Finansów Rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152 poz. 1475 ze zm.) określił sposób prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zwanej dalej,,księgą”, szczegółowe warunki, jakim powinna odpowiadać ta księga, aby stanowiła dowód pozwalający na określenie zobowiązań podatkowych, oraz szczegółowy zakres obowiązków związanych z jej prowadzeniem, a także terminy zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o prowadzeniu księgi.
W związku z § 8 rozporządzenia jeżeli na zlecenie podatnika prowadzenie księgi zostało powierzone biuru rachunkowemu, podatnik jest obowiązany:
1) w terminie siedmiu dniu od dnia zawarcia umowy z biurem rachunkowym zawiadomić o tym naczelnika urzędu skarbowego, któremu zostało złożone zawiadomienie o prowadzeniu księgi, wskazując nazwę i adres biura, miejsce (adres) prowadzenia oraz przechowywania księgi i dowodów związanych z jej prowadzeniem,
2) prowadzić w miejscu wykonywania działalności ewidencję sprzedaży (...).
Definicja biura rachunkowego zawarta jest w § 3 pkt 5 rozporządzenia w następujący sposób:
- biuro rachunkowe oznacza przedsiębiorcę uprawnionego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg, który na podstawie umowy zawartej z podatnikiem świadczy usługi w tym zakresie.
Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej, są przepisy wynikające z ustawy o rachunkowości i ustawy o doradztwie podatkowym.
Na podstawie § 2 ust. 1 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 18 lipca 2002 r. w sprawie uprawnień do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych (Dz. U. nr 120 poz. 1022 ze zm.) działalność usługową w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą wykonywać:
1 - osoby fizyczne uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych,
2 - niemające osobowości prawnej spółki handlowe oraz wspólnicy spółki cywilnej, jeżeli:
a) czynności związane z tą działalnością wykonuje co najmniej jeden ze wspólników spółki,
uprawniony do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, lub
b) powierzają wykonywanie czynności związanych z tą działalnością pracownikom uprawnionym do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, 3-osoby prawne oraz inne niż wymienione w pkt 2 jednostki niemające osobowości prawnej, jeżeli powierzają wykonywanie czynności związanych z tą działalnością pracownikom uprawnionym do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych.
Za uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych uznaje się osoby fizyczne posiadające certyfikat księgowy (wydany przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych).
Na podstawie § 3 ust. 4 w/w rozporządzenia – osoby wpisane do rejestru biegłych rewidentów lub na listę doradców podatkowych, na podstawie odrębnych przepisów, uznaje się za uprawnione do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych, bez konieczności ubiegania się o certyfikat księgowy.
Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym (tekst jednolity Dz. U. z 2002 r. Nr 9 poz. 86 ze zm.) czynności doradztwa podatkowego obejmują:
1) udzielanie podatnikom, płatnikom i inkasentom, na ich zlecenie lub na ich rzecz, porad, opinii i wyjaśnień, z zakresu ich obowiązków podatkowych,
2) prowadzenie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielenie im pomocy w tym zakresie,
3) sporządzanie, w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów, zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielenia im pomocy w tym zakresie.
Zawodowe wykonywanie czynności, o których mowa powyżej, zastrzeżone jest wyłącznie dla podatników uprawnionych w rozumieniu ustawy. (art. 2 ust. 2).
Na podstawie art. 3 w/w ustawy podmiotami uprawnionymi do zawodowego wykonywania czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 są:
1) osoby fizyczne, wpisane na listę doradców podatkowych,
2) adwokaci i radcowie prawni,
3) biegli rewidenci.
Zgodnie z art. 3a ustawy – podmioty uprawnione, zgodnie z odrębnymi przepisami, do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych mogą również wykonywać czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2 i 3.
W przedstawionym stanie faktycznym podatnik prowadzi działalność polegającą na usługowym prowadzeniu ksiąg podatkowych na zlecenie klientów.
Są to czynności wymienione w ustawie o doradztwie podatkowym jako czynności doradztwa.
Każdy podatnik zobowiązany jest do prowadzenia wszelkich ksiąg podatkowych wymaganych przez przepisy prawa podatkowego (w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencję do celów podatku od towarów i usług).
Żadna z ustaw podatkowych nie stawia podatnikowi wymagań co do posiadania jakichkolwiek kwalifikacji by mógł prowadzić swoje księgi podatkowe.
Może w tym celu zatrudnić pracownika (w rozumieniu kodeksu pracy); osobę z kwalifikacjami lub bez kwalifikacji.
W przypadku jednak zlecenia prowadzenia tych ksiąg innemu podmiotowi, podmiot ten musi być uprawniony.
Podmiotami uprawnionymi są biura rachunkowe (osoby fizyczne posiadające certyfikat księgowy, spółki osób fizycznych i osoby prawne zatrudniające osoby wykwalifikowane), doradcy podatkowi (osoby fizyczne i prawne), biegli rewidenci oraz adwokaci i radcowie prawni.
Jak wynika z powyższego, prowadzenie działalności polegającej na usługowym prowadzeniu ksiąg przez osoby fizyczne powinno być poprzedzone zdobyciem odpowiednich uprawnień.
Zatrudnienie przez osobę fizyczną pracownika, posiadającego certyfikat księgowy, nie czyni z tego podatnika osoby uprawnionej do wykonywania czynności doradztwa ani do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych co oznacza, że usługowe prowadzenie księgi przychodów i rozchodów przez osobę nieposiadającą stosownych uprawnień jest nieprawidłowe.
Reasumując powyższe orzeczono jak na wstępie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w art. 14b § 5 w/w ustawy.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania.