Od 2005 r wnioskodawczyni jest wraz z mężem właścicielem lokalu mieszkalnego wybudowanego przez developera. W najbliższym czasie zamierza powyższy lokal oddać w najem jako osoba nie prowadząca działalności gospodarczej. Lokal został wyodrębniony, założono dla niego księgę wieczystą.

W celu podniesienia atrakcyjności lokalu i tym samym uzyskania wyższej wartości czynszu najmu ulepszono mieszkanie przez zamontowanie instalacji klimatyzacyjnej , wykonano szereg robót budowlano-instalacyjnych / płytki ceramiczne na ścianach i posadzkach, nowoczesne przybory i armatura sanitarna/ zamontowano oprawy oświetleniowe , drzwi wewnętrzne , sprzęt do zabudowy : chłodziarka , zmywarka , płyta ceramiczna grzejna , okap nadkuchenny oraz wyposażono w meble i sprzęt AGD i RTV. Wysokość wszystkich poniesionych wydatków / brutto/ na ulepszenie lokalu mieszkalnego ,będącego dla podatnika środkiem trwałym co do którego podjął decyzję o amortyzowaniu , przekroczyła 30% wartości początkowej mieszkania , ustalonej jako koszt zakupu brutto /według faktur VAT /.Ulepszenie trwało do 2006 r. a rozpoczęło się jeszcze w trakcie realizacji budynku przez dewelopera, ponieważ na tym etapie konieczne było założenie instalacji freonowo- sterującej do klimatyzacji.Po oddaniu mieszkania w najem, dochody z tego tytułu Podatnik będzie opodatkowywać na zasadach ogólnych.

Podatnik uważa , iż wybierając zasady ogólne opodatkowywania dochodów z najmu będzie mógł uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów raty amortyzacji tego mieszkania.W oparciu o przepis art.22j w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do rozliczeń wnioskodawczyni przyjmie okres 10 lat , stawkę 10% wartości ulepszonego mieszkania .

Organ podatkowy uznaje stanowisko strony za nieprawidłowe. Zgodnie z art. 22a ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm./ amortyzacji podlegają z zastrzeżeniem art.22 c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika , nabyte lub wytworzone we własnym zakresie , kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania miedzy innymi budowle , budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok , wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu dzierżawy lub umowy określonej w art.23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Przepis art. 22g ust .1 pkt 1 i ust.3w/w ustawy określa, że za wartość początkową środków trwałych / ... / uważa się, w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy , powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego /.../ do używania. Natomiast przepis art. 22g ust.1 pkt 2 ustawy definiuje, że za wartość początkową środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie uważa się koszt wytworzenia. Za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia , zużytych do wytworzenia środków trwałych : rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych .Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika , jego małżonka i jego małoletnich dzieci , kosztów ogólnych zarządu , kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych , w szczególności odsetek od pożyczek /kredytów/ i prowizji , z wyłączeniem odsetek i prowizji , naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Zgodnie z art.22h ust.1 w/w ustawy odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych z zastosowaniem art.22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu , w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji z zastrzeżeniem art. 22 e, do końca tego miesiąca , w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji , zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22j ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych , podatnicy , z zastrzeżeniem art.22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych , po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji podatnika z tym , że okres amortyzacji dla budynków /lokali/ i budowli nie może być krótszy niż 10 lat , z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem , kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 metrów sup3; , domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.Art.22j ust.3 pkt 2 stanowi , iż środki trwałe uważa się za ulepszone w odniesieniu do budynków /lokali/ i budowli – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30 % wartości początkowej.

W złożonym zapytaniu wnioskodawczyni wspomniała, że przedmiotowe mieszkanie zostało ulepszone, aby podnieść jego atrakcyjność dla najemców, co miało wpłynąć na uzyskanie wyższej wartości czynszu z najmu.Przepis ust. 17 art.22g ustawy mówi o tym, ze jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniuw wyniku przebudowy , rozbudowy , rekonstrukcji ,adaptacji lub modernizacji , wartość początkową tych środków / .../ powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie , w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych , których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone , gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę , rozbudowę , rekonstrukcję , adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł. i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania , mierzonej w szczególności okresem , zdolnością wytwórczą , jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. W złożonym zapytaniu Podatnik prawidłowo przedstawił zasadę ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla ulepszonych środków trwałych ( przy nakładach na ulepszenie wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej), po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. W opinii organu podatkowego podatnik dokonał jednak błędnej klasyfikacji poniesionych wydatków.

Opierając się zarówno na cytowanych wyżej przepisach jak i opisanym stanie faktycznym , przy ustaleniu wartości początkowej lokalu mieszkalnego, który został przez podatnika zakwalifikowany jako środek trwały i będzie amortyzowany, należy uwzględnić nie tylko faktury zakupu lokalu, koszt instalacji freonowo – sterującej/ pod warunkiem , że został wyodrębniony z faktur zakupu/, ale także wszystkie wydatki poniesione na trwałe wyposażenie mieszkania / armatura sanitarna, oprawy oświetleniowe , drzwi wewnętrzne , płyta ceramiczna / zapewniające wynajmowanemu lokalowi funkcję mieszkalną.W opinii Naczelnika Urzędu wydatki na zakup w/w wyposażenia nie mogą być kwalifikowane jako ulepszenie środka trwałego, lecz jako wydatki na wykończenie lokalu mieszkalnego, tak aby spełnił on definicję środka trwałego tj. kompletnego i zdatnego do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania.. Wydatki te doliczone zostaną następnie do sumy należności dla dewelopera i dopiero w ten sposób powstanie wartość początkowa dla celów amortyzacji.

Natomiast z ulepszeniem mielibyśmy do czynienia, gdyby w lokalu już spełniającym definicję środka trwałego /czyli kompletnym i zdatnym .../ nastąpiła wymiana wspomnianego wyżej wyposażenia na lepsze, nowocześniejsze, o nowych cechach użytkowych.Jak wynika z pisma, położenie płytek ceramicznych w mieszkaniu odbywało się w trakcie całego szeregu robót budowlano-instalacyjnych , zmierzających do nadania lokalowi cech„kompletnego i zdatnego do użytku „ mieszkania. W związku z czym wydatki dotyczące zakupu i położenia płytek są również częścią składową wartości początkowej przedmiotowego środka trwałego.

Z ulepszeniem środka trwałego /lokalu mieszkalnego nie można również utożsamiać wyposażenia mieszkania w meble ,sprzęt AGD , sprzęt RTV, sprzęt gospodarstwa domowego / chłodziarka, zmywarka , okap nadkuchenny /.Wydatki na zakup takiego wyposażenia należy potraktować oddzielnie od pozostałych wyżej omówionych wydatków.Przy kwalifikacji podatkowej pod uwagę bierze się wartość jednostkową pojedynczej sztuki , kompletnego i zdatnego do używania nabytego składnika majątku. W cytowanym wyżej art.22a ust.1 ustawy amortyzacji podlegają wyszczególnione w tym przepisie środki trwałe / w tym urządzenia i wyposażenie , a do tych ostatnich zaliczają się m.innymi meble /spełniające następujące kryteria :

1. stanowią własność lub współwłasność podatnika

2. są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania

3. przewidywany okres używania jest dłuższy niż rok

4. /.../ są oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Jeżeli jednostkowa wartość składnika majątku jest wyższa niż 3500 zł. podatnik ma obowiązek wprowadzić poszczególne środki trwałe do ewidencji środków i dokonywać odpisów amortyzacyjnych /art.22n ust 2-6 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych/.W przypadku, gdy wartość jednostkowa urządzeń czy mebli nie przekracza kwoty 3500 zł, podatnik może wybrać jedną z następujących możliwości:

1. nie zaliczyć w/w składników do środków trwałych , a wydatki poniesione na ich nabycie zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania./art.22d ust.1 ustawy/

2.zaliczyć w/w składniki do środków trwałych i dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych albo zamortyzować jednorazowo w miesiącu następnym./art.22f ust.3 ustawy/.

W oparciu o przepisy art. 22i ust.1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1 ustawy. I tak dla lokalu mieszkalnego stawka wynosi - 1,5%,dla wyposażenia - 20%.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny i przedstawione przepisy prawne Naczelnik UrzęduSkarbowego Poznań – Grunwald uznał stawisko strony za nieprawidłowe.
Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań - Grunwald informuje, że niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony przez podatnika stan faktyczny i zawiera ocenę prawną na dzień jej sporządzenia . Traci swą ważność w przypadku jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy oraz w przypadku zmiany stanu faktycznego lub prawnego po jej wydaniu.