Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.)
• art. 12 ust. 1 w związku z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)

uznaje za prawidłowe stanowisko wyrażone we wniosku z dnia 07.06.2006 r. (uzupełnionym w dniu 05.07.2006 r.) w sprawie skutków podatkowych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych zwrotu kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych.

W dniu 09.06.2006 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż na mocy regulacji zawartych w ustawie o pomocy społecznej, pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy. Miejscem pracy pracownika socjalnego są Punkty Pracy Socjalnej (Filia posiada 4 takie Punkty), zaś miejscem czynności zawodowych jest adres podopiecznego, adres siedziby Filii i adresy instytucji uczestniczących w rozpatrywaniu spraw. Filia X Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej nie dysponuje środkiem transportu. Jedyną formą zabezpieczenia zwrotu kosztów przejazdów mogą być bilety jednorazowe lub bilety miesięczne komunikacji miejskiej. Koszty przejazdów zwracane są na podstawie przedstawionych skasowanych biletów jednorazowych i potwierdzeniu wyjazdu w książkach wyjść służbowych. Rozliczenie dokonywane jest raz w miesiącu. Natomiast przy biletach miesięcznych (przedstawianych przez pracowników w zamian za bilety jednorazowe) zwrot dotyczy wyłącznie kwoty jaką pracownik musi dopłacić do przejazdów służbowych - różnicy pomiędzy kosztem zwykłej migawki trasowanej imiennej (którą pracownik ponosi na własne przejazdy) a migawki imiennej na wszystkie linie. Zwrot ten związany jest z okresem, w którym pracownik świadczył pracę w terenie, dokonywany po przedstawieniu rozliczenia wraz z migawką w terminie 7 dni po zakończeniu okresu na jaki została wystawiona migawka. Pracownik dysponując imienną migawką nie może jej udostępnić innym osobom. Również w tym przypadku obowiązuje ta sama książka wyjść służbowych, która podlega każdorazowej kontroli kierownika.

Zdaniem Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej Filia X, zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracownika socjalnego czynności zawodowych ustalony na podstawie skasowanych biletów jednorazowych lub w wysokości różnicy pomiędzy kosztem imiennej migawki trasowanej a imiennej migawki na wszystkie linie nie stanowi przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do postanowień art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodami - zgodnie z zapisem art. 11 ust. 1 w/w ustawy - są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z powołanych przepisów wynika, że świadczenia ponoszone przez pracodawcę na rzecz pracownika, w ramach stosunku pracy - co do zasady - podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem jest uzyskane przez pracownika przysporzenie majątkowe. Jednakże, gdy pracodawca zwraca pracownikowi poniesione przez niego nakłady, czasowo poniesione za pracodawcę, który obowiązany był do ponoszenia określonych kosztów, wówczas pracownik nie osiąga z tego tytułu żadnego świadczenia. A zatem, jeżeli pracownik poniesie koszty, a następnie koszty te zostaną mu zwrócone, to kwoty te nie mogą być uznane za przychód ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 w/w ustawy, gdyż nie powodują one przysporzenia majątkowego po stronie pracownika. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej Filia Łódź-Bałuty obowiązany jest do zwrotu poniesionych przez pracowników socjalnych kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez nich czynności zawodowych, ponieważ nie ma możliwości zapewnienia tych przejazdów własnymi środkami transportu. Kwota zwrotu ustalana jest na podstawie skasowanych biletów jednorazowych. Natomiast przy biletach miesięcznych (przedstawianych przez pracowników w zamian za bilety jednorazowe) zwrot dotyczy wyłącznie kwoty jaką pracownik musi dopłacić do przejazdów służbowych - różnicy pomiędzy kosztem zwykłej migawki trasowanej imiennej (którą pracownik ponosi na własne przejazdy) a migawki imiennej na wszystkie linie i związany jest z okresem, w którym pracownik świadczył pracę w terenie.

W świetle powyższego należy uznać, iż zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez pracowników socjalnych czynności zawodowych, ustalony na podstawie skasowanych biletów jednorazowych lub wynikający z różnicy pomiędzy kosztem imiennej migawki trasowanej a imiennej migawki na wszystkie linie, nie stanowi przychodu pracownika podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy przedstawionego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeśli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu. Interpretacja o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.