POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 29.05.2006 r. uzupełnionego pismem z dn.12.07.2006 r. (data wpływu 31.07.2006 r.) oraz pismem z dn. 02.08.2006 r. w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, że przedstawione we wniosku stanowisko dotyczące zarachowania do kosztów uzyskania przychodów kwoty ubezpieczenia samochodu jest prawidłowe.

Uzasadnienie

Po analizie stanu faktycznego tut. Organ uznał, iż podatnik jest uprawniony do złożenia wniosku o wydanie interpretacji, a w sprawie tej nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
We wniosku zawarła Pani informacje, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług agenta ubezpieczeniowego. Wykorzystuje Pani samochód ciężarowy (tak zwany samochód z kratką o ładowności 520 kg) do kontaktów z klientami i towarzystwami ubezpieczeniowymi. Samochód nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy, został użyczony na podstawie umowy dla potrzeb Pani działalności gospodarczej. Zapisy kosztów do podatkowej księgi przychodów i rozchodów dokonywane są tzw. metodą memoriałową. W piśmie pisze Pani, że koszty użytkowania samochodu takie jak zakup paliwa rozlicza na podstawie prowadzonej ewidencji przebiegu pojazdu.

Zapytanie dotyczy sposobu zarachowania do kosztów uzyskania przychodów kwoty ubezpieczenia samochodu ciężarowego używanego dla potrzeb działalności gospodarczej: czy jednorazowo w miesiącu otrzymania faktury, czy w kwotach przypadających na poszczególne miesiące, których dotyczy ubezpieczenie.

Wyraziła Pani stanowisko, iż zgodnie z zasadą memoriałową koszty ubezpieczenia samochodu powinny być zarachowane w miesiącach objętych ubezpieczeniem, w kwocie przypadającej na dany miesiąc.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dn. 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14 poz 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Zasady potrącalności kosztów są zwarte w art. 22 ust. 4, 5 i 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Art. 22 ust. 4 stanowi, iż koszty uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5 i 6 są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.
Zgodnie z art. 22 ust. 5 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objęte tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, t. j. są potrącalne także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty kosztu uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż jeszcze ich nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba, że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku, w którym zostały poniesione.
Stosownie do art. 22 ust. 6 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasada określona w ust. 5 ma zastosowanie również do podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, pod warunkiem że stale w każdym roku podatkowym księgi te będą prowadzone w sposób umożliwiający wyodrębnienie kosztów uzyskania odnoszących się tylko do tego roku podatkowego.
Zatem w przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów możliwość stosowania metody memoriałowej wynika z cytowanego przepisu zawartego w ust. 6.
Wymieniony wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uzależnia ściśle możliwość zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów danego roku podatkowego od związku tych kosztów z przychodem uzyskanym w danym roku podatkowym.
W/w unormowania dotyczące rozliczania kosztów uzyskania przychodów odnoszą się do roku podatkowego, ale należy mieć na uwadze, iż dla podatników prowadzących działalność gospodarczą okresem rozliczeniowym w trakcie roku podatkowego jest miesiąc. Art. 44 ust. 1 i 2 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, iż podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej są obowiązani bez wezwania wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy. Dochodem z działalności gospodarczej stanowiącym podstawę obliczenia zaliczki u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów jest różnica pomiędzy wynikającym z tych ksiąg przychodem i kosztami jego uzyskania.
Zatem przy stosowaniu metody memoriałowej wydatki na ubezpieczenie samochodu należy zarachować do kosztów uzyskania przychodów w poszczególnych miesiącach objętych ubezpieczeniem, w kwocie przypadającej na dany miesiąc rozliczeniowy i w tym zakresie stanowisko wyrażone w piśmie jest prawidłowe.
Natomiast należy zauważyć, iż rozliczanie kosztów używania samochodu ciężarowego o ładowności 520kg na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu jest nieprawidłowe. Zgodnie bowiem z art. 23 ust. 1 pkt. 46 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów poniesionych wydatków zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 36, z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, w tym także stanowiącego własność osoby prowadzącej działalność gospodarczą, dla potrzeb działalności gospodarczej podatnika - w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km przebiegu, określonej w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; w celu ustalenia faktycznego przebiegu samochodu podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu.
Z kolei art. 23 ust. 3a stanowi, iż iż ilekroć w ust. 1 jest mowa o samochodzie osobowym - rozumie się przez to każdy samochód, który nie posiada homologacji producenta lub importera wymaganej dla samochodów innych niż osobowe oraz którego dopuszczalna ładowność nie przekracza 500 kg.
W myśl cytowanego przepisu ewidencję przebiegu pojazdu prowadzi się w celu rozliczenia kosztów z tytułu używania niewprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego, spełniającego kryteria określone w wyżej cytowanym przepisie.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.