Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oławie stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2006 r., który wpłynął 15.05.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej interpretacji przepisu art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.
U z a s a d n i e n i e
W dniu 15.05.2006 r. wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1 następuje w drodze postanowienia na które przysługuje zażalenie.
Z treści wniosku wynika, że prowadzi Pani działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej napojów alkoholowych i bezalkoholowych i dokonuje Pani transakcji handlowych-zakupu towarów handlowych w przedsiębiorstwie handlowym prowadzonym przez Pani męża. Kosztem zakupu obciąża Pani koszty działalności. We wniosku zaznacza Pani także, że są to dwa odrębne, niezależne i samobilansujące się podmioty gospodarcze, niepowiązane ze sobą (poza osobami właścicieli) w żaden sposób. W związku z powyższym uważa Pani iż w tej sytuacji nie ma zastosowania art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Kwestie związane z opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych reguluje ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176z późn. zm.).
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oławie zauważa, iż w myśl regulacji art. 22 ust. 1 pkt cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodu są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu (przesłanka pozytywna) z wyjątkiem kosztów numeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy (przesłanka negatywna).
Koszty związane z zakupem towarów handlowych stanowią stosownie do art. 22 ust. 1 ww. ustawy koszt uzyskania przychodu w prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej bez względu na unormowania zawarte w art. 23. ust. 1 pkt 10 i zgodnie ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 z późn. zm.)oraz przyjętą polityką rachunkowości i ustalonym zakładowym planem kont winny być księgowane w prowadzonych przez Panią księgach rachunkowych.
Z uwagi na regulacje prawne zawarte w art. 23 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i specyfikę wspólności małżeńskiej o której mowa w art. 31 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (Dz. U. z 1964 r. Nr 9 poz. 59 z późn. zm.) nie zalicza się do kosztów działalności gospodarczej podatnika jedynie własnej pracy małżonka i małoletnich dzieci wykonywanej w formie umowy o pracę, umowy, zlecenia, umowy o dzieło lub w formie bezumownej. Nie ma tu znaczenia zarówno ustrój majątkowy małżeński łączący małżonków jak i osobista sytuacja małżonków. Wartością pracy są zarówno wszelkiego rodzaju świadczenia wypłacane przez przedsiębiorcę w zamian za wykonywaną pracę jak i wielkość korzyści odnoszonych przez przedsiębiorcę z tyt. wykonywania pracy przez małżonka lub małoletnie dzieci przedsiębiorcy. Sumując powyższe należy stwierdzić, że ograniczenie zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń związanych ze świadczoną pracą dotyczy członków rodziny podatnika, ale w przypadku zatrudniania ich w ramach działalności prowadzonej przez podatnika. Jeżeli każdy z małżonków samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą czyli jest odrębnym przedsiębiorcą i w zakresie tych działalności zawierane są transakcje w zakresie handlu towarami, to przepisy art. 23 ust. 1 pkt 10 nie mają zastosowania.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oławie wskazuje jednak na wynikające z art. 25 ust. 5 i 6 powiązania rodzinne (małżeństwo). Dokonywanie sprzedaży towarów handlowych pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębnie pozarolniczą działalność gospodarczą rodzi takie same następstwa jak każda inna transakcja dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Należy jednak zauważyć, że ustalając cenę sprzedaży małżonkowie winni uwzględniać warunki rynkowe. Jeżeli w wyniku powiązań rodzinnych:
- zostały ustalone warunki różniące się od warunków, które ustaliłyby między sobą niezależne podmioty(zakup towarów po cenach znacznie niższych),
- w rezultacie sprzedawca nie wykazałby dochodów albo dochody niższe od tych, jakich należało by oczekiwać, gdyby wymienione powiązania nie istniały,
wówczas wykorzystywanie takiej sytuacji budzi sankcję podatkową w postaci określenia dochodów sprzedawcy oraz należnego podatku dochodowego przez organ podatkowy zgodnie z art. 25 ust. 5 cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez uwzględnienia warunków wynikających z tych powiązań.
Przedmiotem działalności zarówno hurtowej jak i detalicznej, jest kupno i sprzedaż towarów, zaś jej celem- podobnie jak w przypadku każdej działalności gospodarczej-osiągnięcie zysku powstającego w wyniku zastosowania określonej marży handlowej wobec wszystkich podmiotów. Odstępstwem od tej reguły byłoby natomiast przerzucanie w wyniku powiązań rodzinnych części lub całości dochodu z jednego podmiotu na drugi podmiot.
Mając na uwadze przedstawioną we wniosku sytuację tut. organ podatkowy stwierdza, że Pani stanowisko jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od doręczenia rozstrzygnięcia.
Zażalenie wnosi się za pośrednictwem tut. Organu. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.