POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa(Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22.05.2006r.(data wpływu do tut. organu podatkowego 07.06.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w indywidualnej sprawie, w zakresie prawidłowości zakwalifikowania do przychodówz działalności wykonywanej osobiście wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego, wykonywane na potrzeby organów sprawiedliwości przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.06.2006r. wpłynął do tut. organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacjico do zakresu i sposobu zastosowania ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznychw indywidualnej sprawie, w zakresie prawidłowości zakwalifikowania do przychodówz działalności wykonywanej osobiście wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego, wykonywane na potrzeby organów sprawiedliwości przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatniczka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na tłumaczeniach z języka niemieckiego na język polskii z języka polskiego na język niemiecki. Dodatkowo wnioskodawczyni jest zobowiązanaw myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987r. w sprawie biegłych sądowych i tłumaczy przysięgłych, do wykonywania tłumaczeń na rzecz organów wymiaru sprawiedliwości, na podstawie ustanowienia jej tłumaczem przysięgłym w dniu 31.05.1984r.

Zdaniem wnioskodawczyni, świadczone przez nią usługi z zakresu tłumaczeń, wykonywane na zlecenie organów wymiaru sprawiedliwości są odrębnymi czynnościami od prowadzonej przez nią działalności gospodarczej i należy je zakwalifikować jako przychody z czynności wykonywanych osobiście, określone w art. 13 pkt. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem powołana jako tłumacz przysięgły w sprawie, może wystawić rachunek za wykonane zlecenie a uzyskany z tego tytułu dochód rozliczyćw deklaracji rocznej jako dochód spoza działalności gospodarczej.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznegoi stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Ustawa z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz.176 z późn. zm.) wyróżnia dwa źródła przychodów związane z „działalnością” osób fizycznych, tj. działalność wykonywaną osobiście (art. 10 ust. 1 pkt. 2 ustawy) oraz pozarolniczą działalność gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt. 3 ustawy).

Pozarolnicza działalność gospodarcza, zgodnie z obowiązującą od 1 stycznia 2004r. definicją określoną przez przepis art. 5a pkt. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oznacza działalność zarobkową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzoną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której przychody niesą zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt. 1, 2 i 4-9.

W myśl art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychodyz działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 2 ww. ustawy, ustawodawca zalicza m.in., przychody wymienione w pkt. 6 tego przepisu, tj. przychody osób, którym organ władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, sąd lub prokurator,na podstawie właściwych przepisów, zlecił wykonanie określonych czynności, a zwłaszcza przychody biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym oraz płatników, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 2 pkt 10 i inkasentów należności publicznoprawnych, a także przychody z tytułu udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 9.

Z treści art.13 pkt 6 ww. ustawy wynika, że warunkiem uznania świadczeń otrzymanych przez osobę wykonującą czynność zleconą przez i na rzecz sądu, prokuratora lub organu władzylub administracji publicznej (państwowej i samorządowej) za przychód z działalnościwykonywanej osobiście jest, aby uprawnienie podmiotu zlecającego wykonanie takiej czynności wynikało z przepisów prawa. Tłumaczem przysięgłym może być wyłącznie osoba,która po zdaniu egzaminu otrzymała świadectwo wydane przez Ministra Sprawiedliwości.Status prawny, zasady wykonywania zawodu oraz odpowiedzialność tłumacza przysięgłego regulują przepisy ustawy z dnia 25 listopada 2004r. o zawodzie tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 273,poz. 2702). Kwestie związane z wynagrodzeniem tłumacza przysięgłego w związkuz wykonywaniem czynności m. in. na potrzeby sądu czy prokuratury reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005r. w sprawie wynagrodzenia za czynności tłumacza przysięgłego (Dz. U. Nr 15, poz. 131). Powyższe przepisy dają organowi sprawiedliwości uprawnienie zlecenia wykonania czynności tłumaczenia przez tłumacza przysięgłego, a to z kolei stanowi spełnienie przesłanki, od której przepis art. 13 pkt 6 ustawy o podatku dochodowymod osób fizycznych, uzależnia zaliczenie tych przychodów do przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, przychody uzyskane przez podatniczkę z tytułu zleconych przez organy sprawiedliwości czynności w zakresie tłumaczeń stanowią źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy (działalność wykonywana osobiście).Tym samym przychód z powyższego tytułu nie jest zaliczany do przychodów z działalności gospodarczej, tj. do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega wykazaniu w rocznym zeznaniu podatkowym jako przychód z samodzielnie wykonywanej działalności.

Kwestie związane z poborem zaliczek w sytuacji uzyskiwania przychodów ze źródeł określonych w art. 13 pkt 6 reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawnei ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej,które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1, z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 (tj. 20%) oraz pomniejszonejo składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenia emerytalnei rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b).Zatem obowiązek odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, z tytułu wykonywania przez podatnika usług na rzecz organów sprawiedliwości, za wykonanie których podatnicy wystawiają rachunki według obowiązujących w szczegółowych przepisach stawek, ciąży na płatniku. Zgodnie z art. 41 ust. 1a ww. ustawy, zaliczkę od tych dochodów, obliczoną w sposób określony w ust. 1, zmniejsza się, z zastrzeżeniem art. 27b ust. 1 pkt 2 i ust. 2, o kwotę składkina ubezpieczenie zdrowotne pobranej przez płatnika, o którym mowa w ust. 1, zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Termin wpłatypobranych zaliczek przez płatników wymienionych powyżej reguluje przepis art. 42 ww. ustawy(tj. w niniejszym przypadku do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności). W tym samym terminie płatnik ma obowiązek przesłać deklarację według ustalonego wzoru.

W celu dokonania prawidłowego rozliczenia dochodu przez podatnika w zeznaniu podatkowym, płatnik ma również obowiązek w terminie do końca lutego roku następującegopo roku podatkowym przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy,oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika imienne informacje o wysokości dochodu, sporządzone według ustalonego wzoru.

Mając na uwadze powołane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawionystan faktyczny, tutejszy organ podatkowy uznaje stanowisko wyrażone we wnioskuza prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionegoprzez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.