P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 24.07.2006 r. (data wpływu 28.07.2006 r.), uzupełnionego pismem z dnia 11.08.2006 r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej skutków podatkowych zakończenia umowy leasingu finansowego, jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 28.07.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11.08.2006 r.

Jak stanowi art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej , udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę.

Przedmiotem statutowej działalności Spółki jest m.in. leasing finansowy. Spółka oferuje usługi leasingu dóbr inwestycyjnych, głównie na tynku górniczym i energetycznym. Klienci Spółki, z uwagi na stosunkowo wysoką wartość jednostkową inwestycji oraz charakter prowadzonej działalności, zobowiązani są najczęściej dokonywać zakupu usług leasingowych w trybie określonym w ustawie z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. Nr 19, poz. 177 ze zm.). Zamawiający w postępowaniu, którego przedmiotem jest pozyskanie środków trwałych w formie leasingu finansowego, często wymaga, aby prawo własności przedmiotu leasingu zostało na niego przeniesione po zakończeniu umowy leasingu bez dodatkowego świadczenia, tj. automatycznie po zapłacie ostatniej raty leasingowej lub protokolarnie w terminie określonym w umowie lub wynikającym z kodeksu cywilnego. Jest to rozwiązanie często stosowane w leasingu finansowym i dopuszczone przez ustawodawcę (wynika to pośrednio z art. 70916 kodeksu cywilnego w brzmieniu obowiązującym).

Pytania wnioskodawcy.

Jakie są dla stron, tj. finansującego i korzystającego, skutki podatkowe zakończenia umowy leasingu, która spełnia łącznie warunki, o których mowa w art. 17f ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.), przy założeniu, że:

1. w okresie obowiązywania umowy leasingu następuje całkowita spłata wartości początkowej przedmiotu leasingu,
2. umowa zobowiązuje finansującego do przeniesienia własności przedmiotu leasingu na korzystającego po jej zakończeniu,
3. po zakończeniu umowy leasingu i wypełnieniu wszystkich wynikających z niej obowiązków przez korzystającego prawo własności przedmiotu leasingu zostaje przeniesione na korzystającego bez dodatkowego świadczenia ze strony korzystającego.

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie.

Zdaniem Spółki, zakończenie określonej wyżej umowy leasingu poprzez nieodpłatne przeniesienie prawa własności przedmiotu leasingu po zakończeniu umowy nie powoduje żadnych zobowiązań podatkowych dla stron umowy, zarówno w świetle wspomnianej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i ustawy z dn. 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) Wątpliwości może wzbudzać nieodpłatny charakter samego aktu przeniesienia prawa własności w zestawieniu ze spotykanymi umowami zawierającymi tzw. opcję wykupu, czyli z góry ustaloną przez strony cenę, za którą następuje wykup przedmiotu leasingu przez korzystającego po zakończeniu umowy leasingu. Jednakże, naszym zdaniem, sam akt przeniesienia własności jest tylko ostatecznym wypełnieniem zobowiązań finansującego, wynikającym z umowy odpłatnej dostawy towarów w formie określonej w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, a nie stanowi dostawy, o której mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 cytowanej ustawy.

Istotą leasingu finansowego jest spłata wartości przedmiotu leasingu w trakcie obowiązywania umowy. Jeżeli w okresie trwania umowy leasingu dochodzi do całkowitej spłaty wartości początkowej przedmiotu leasingu przez korzystającego, a najczęściej korzystający ponosi również inne opłaty na rzecz finansującego (prowizja, odsetki od leasingu, inne opłaty), oznacza to, że ostateczne przeniesienie prawa własności na korzystającego jest konsekwencją otrzymania przez finansującego w ratach zapłaty za przedmiot leasingu. Ma ono zatem faktycznie charakter odpłatny, z tym że płatności następują w całym okresie obowiązywania umowy leasingu i wtedy też podlegają opodatkowaniu zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawą o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym pomimo, iż samej czynności przeniesienia prawa własności nie towarzyszy zapłata ze strony korzystającego, to akt ten nie stanowi darowizny, lecz jest wypełnieniem przez finansującego zobowiązania z umowy o dostawę towarów w formie leasingu finansowego. W konsekwencji nie mogą tu mieć zastosowania przepisy dotyczące nieodpłatnego przekazania lub otrzymania rzeczy lub praw, w szczególności art. 12 ust. 5 w związku z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 29 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

W myśl art. 7 ust. 9 ustawy o VAT przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zawierane przez Spółkę umowy leasingu finansowego spełniają warunki określone w przytoczonych powyżej przepisach, wobec czego dokonywany leasing środków trwałych jest na gruncie ustawy o VAT traktowany jak dostawa towarów, która dokonuje się z chwilą wydania towaru korzystającemu (leasingobiorcy). Nieodpłatne przeniesienie na niego prawa własności, następujące po zakończeniu umowy leasingu (spłacie ostatniej raty), nie jest w omawianym przypadku uznawane za odrębne świadczenie (a więc czynność podlegającą opodatkowaniu), a tylko za jedno z działań wypełniających warunki przewidziane dla tego typu dostawy towarów.

W tym stanie rzeczy, mając na uwadze obowiązujące przepisy, uznaje się stanowisko zaprezentowane przez Spółkę za prawidłowe. Jednocześnie tut. organ podatkowy informuje, że rozstrzygnięcie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych nastąpi w odrębnym postanowieniu.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Niniejsze postanowienie wydane zostało na mocy art. 143 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa z upoważnienia Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu.