Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 22g ust. 1 pkt 1 i ust. 8 art. 22h ust. 1 pkt 1 art. 22j ust. 1 pkt 3 i ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu, po rozpatrzeniu wniosku pana Tomasza U. z dnia 6.04.2006 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania prawa podatkowego, postanawia:

• uznać stanowisko podatnika za prawidłowe w zakresie ustalenia indywidualnej stawki amortyzacyjnej do tej części mieszkalnej budynku, którą wniósł do prowadzonej działalności usług siłowni,
• uznać stanowisko podatnika za nieprawidłowe w zakresie dokonania wyceny kamienic i od tej wartości dokonać amortyzowania.

W dniu 6.04.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Przemyślu wpłynął wniosek pana Tomasza U. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. We wniosku podatnik przedstawił następujący stan faktyczny:

Pan Tomasz U. jest osobą fizyczną od miesiąca marca 2006 r. samodzielnie prowadzącą działalność w zakresie usług najmu i usług siłowni. Do działalności z tytułu usług siłowni wnosi część budynku mieszkalnego, który został wybudowany w 1990 r. oraz z tytułu usług najmu kamienice. Przez poprzedni okres dochody z tych kamienic rozliczane były jako dochody z najmu. Wyliczając dochody z najmu podatnik uwzględnił w kosztach odpisy amortyzacyjne od kamienic, a wartość początkowa została ustalona jako iloczyn metrów i kwoty 988 zł. Podatnik pyta:

1. czy może ustalić stawkę amortyzacyjną indywidualną na wniesioną część budynku mieszkalnego w wysokości 10 %, w której prowadzi usługi siłowni,
2. czy rozpoczynając działalność gospodarczą usług najmu może dokonać wyceny kamienic i tą wartość amortyzować, pomimo, że za poprzedni okres dochody z kamienic rozliczane były jako dochody z najmu i stosowano odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej ustalonej jako iloczyn metrów i kwoty 988 zł.

We wniosku pan U. przedstawił swoje stanowisko, że:

• pkt 1 - może ustalić stawkę 10 % od tej części budynku mieszkalnego, którą wniósł do prowadzenia działalności gospodarczej (usługi siłowni),
• pkt 2 - może dokonać wyceny kamienic i od tej wartości amortyzować.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu potwierdza prawidłowość stanowiska Podatnika w zakresie pkt. 1:

Przepis art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje możliwość ustalenia indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych używanych lub ulepszonych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji środków trwałych. W punkcie 3 wyżej wymienionego przepisu określono, iż minimalny okres amortyzacji dla budynków i budowli, dla których ustalono indywidualne stawki wynosi 10 lat, z wyjątkiem budynków takich jak: budki towarowe, domki kempingowe oraz budynki zastępcze, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy. Zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych środki trwałe w przypadku budynków i budowli uznaje się za używane, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystane co najmniej przez okres 60 miesięcy. Tak więc podatnik wprowadzając nieruchomość do ewidencji środków trwałych może ustalić stawkę amortyzacji indywidualną, w tym przypadku 10 %.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Przemyślu nie potwierdza prawidłowości stanowiska podatnika w zakresie pkt. 2:

Ustalenie wartości podatkowej środka trwałego uzależnione jest od tego, w jaki sposób podatnik wszedł w jego posiadanie. Według reguł przedstawionych w art. 22g ust. 8 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatnika przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o którym mowa w art. 22n cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonywanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

W stanie faktycznym przedstawionym przez podatnika wskazano, że przedmiotowe kamienice podatnik nabył w drodze zakupu aktem notarialnym w 1996 r. i w 1999 r. Wynika z tego, zdaniem tut. organu, brak możliwości zastosowania art. 22g ust. 8 cytowanej ustawy. Brzmienie cytowanego przepisu wyraźnie wskazuje na fakt, gdy "podatnik nie może ustalić ceny nabycia środka trwałego...". Skoro podatnik nabył środek trwały - kamienice - to zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 1 za wartość początkową tego uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Tak więc, kierując się brzmieniem art. 22h ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od tej wartości należy dokonywać odpisów amortyzacyjnych.