Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie po rozpatrzeniu wniosku wniesionego w dniu 24.07.2006 r. (data wpływu 26.07.2006 r.), w sprawie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zaliczenia bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodu wydatków na remont parkingu oraz abonamentu telefonu komórkowego, działając na podstawie art. 14a § 1, § 2, § 3 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w związku z art. 22 ust. 1 i art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), postanawia uznać, że stanowisko przedstawione we wniosku odnośnie wydatków dotyczących remontu, jak i abonamentu telefonicznego jest prawidłowe.

Wnioskiem z dnia 24.07.2006 r. (uzupełnionym pismami z dnia 25.08.2006 r. oraz 30.08.2006 r.), zwrócił się pan do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie o udzielenie wyjaśnień dotyczących zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że prowadzi pan pozarolniczą działalność gospodarczą, której przedmiotem jest wynajem nieruchomości. Obiekt, który jest przedmiotem wynajmu jest budynkiem przemysłowym wraz z przylegającym terenem parkingowym. W dniu oddania do wynajmu obiekt był przydatny do użytku, tj. budynek został wykończony, a teren parkingowy został wysypany kamieniem (tłuczniem) i wałowany w celu ubicia. Dwa podjazdy do drzwi magazynowych zostały wybetonowane betonem B-20. Po kilku tygodniach użytkowania przez najemcę w obrębie parkingu powstały wgłębienia i koleiny w kamieniu. W związku z tym najemca pisemnie zgłosił o niezwłoczne utwardzenie terenu. W wyniku przeprowadzonych robót budowlanych dokonano połączenia dwóch podjazdów do drzwi magazynowych. Połączenie polegało na wybetonowaniu 33 m^², na które zużyto 5,5 m^#179; betonu, natomiast kamienia na podsypkę kolein i wgłębień zużyto 4 t. Wartość przeprowadzonych robót dotyczących wybetonowania placu pomiędzy podjazdami wyniosła 1.309,00 zł. Ponadto podał pan, że dla celów prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystuje telefon komórkowy z abonamentem firmowym, który bardzo ułatwia panu prowadzenie działalności gospodarczej w celu komunikowania się z najemcą. Dalej podaje pan, że nie posiada stacjonarnego telefonu firmowego, ponieważ jest w ciągłym ruchu. Na tle powyższego stanu faktycznego sformułował pan następujące pytania:

• czy wydatek dotyczący utwardzenia terenu kamieniem, a także wydatek dotyczący betonu, może zaliczyć bezpośrednio jako koszt uzyskania przychodu w podatkowej księgi przychodów i rozchodów,
• czy może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów abonament za telefon komórkowy.

Zdaniem pana koszt wykonania naprawy terenu może zaliczyć za koszt uzyskania przychodu, z uwagi na to, że jest to częściowe poprawienie terenu, a nie jego całkowite utwardzenie, jak również do kosztów może zaliczyć abonament za telefon komórkowy ze względu na to że jest niezbędny do prowadzenia działalności gospodarczej. (...)

Mając powyższe na uwadze Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty ponoszone w celu uzyskania przychodów pod warunkiem jednak, że nie są wymienione w art. 23 ustawy. W myśl przepisu art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. c wymienionej ustawy, nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych. W myśl przepisu art. 22g ust. 17 ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, jeżeli wydatki poniesione na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji. Z treści przytoczonego przepisu wynika, że wartość początkową środków trwałych, podwyższają wydatki na ich ulepszenie. Wydatkami na ulepszenie są wydatki powodujące zwiększenie wartości użytkowej tych środków z dnia przekazania ich do używania. Do wydatków na ulepszenie środków trwałych zalicza się wydatki na ich:

• przebudowę, czyli zmianę (poprawienie) istniejącego stanu środków trwałych na inny,
• rozbudowę, tj. powiększenie (rozszerzenie) składników majątkowych, w szczególności zaś budynków i budowli, linii technologicznych, itp.,
• rekonstrukcję, tj. odtworzenie (obudowanie) zużytych całkowicie lub częściowo składników majątkowych,
• adaptację, tj. przystosowanie (przerobienie) składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu niż było jego pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi nowych cech użytkowych,
• modernizację, tj. unowocześnienie środków trwałych, w tym nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena przekracza 3.500 zł.

Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost ich wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności:

• okresem używania,
• zdolnością użytkową,
• jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych, oraz kosztami ich eksploatacji.

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie ma definicji remontu. Definicja remontu ujęta została w art. 3 pkt 8 ustawy z dnia 7.07.1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2000 r. Nr 106, poz. 1126 ze zm.), gdzie remont jest to "wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów innych niż zużyto w stanie pierwotnym". Zatem, jak wynika z powołanego przepisu, istotą remontu są wszystkie działania przywracające pierwotny stan techniczny i użytkowy środka trwałego, następujące w toku eksploatacji środka trwałego i będące wynikiem tej eksploatacji, niezwiększające jego wartości początkowej. Wydatki na remont zaliczane są bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, zaś wydatki na ulepszenie środka trwałego są odnoszone w ciężar kosztów poprzez odpisy amortyzacyjne od tych środków.

Wobec powyższego mając na uwadze zaprezentowany przez pana stan faktyczny Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał, że prowadzone prace budowlane polegające na utwardzeniu wgłębienia i kolein kamieniem, jak również wybetonowaniu placu pomiędzy podjazdami do drzwi magazynowych, stanowią remont, a co za tym idzie, wydatki poniesione na wykonanie tych prac mogą być zaliczone bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Należy jednak zauważyć, że poniesione wydatki na wykonanie prac polegających na wybetonowaniu placu pomiędzy podjazdami do drzwi magazynowych, w świetle powołanych wyżej przepisów, stanowią ulepszenie środka trwałego, gdyż efektem tych prac nie było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego, lecz jego ulepszenie. Wykonane prace wiążą się bowiem ze wzrostem wartości użytkowej środka trwałego, a w konsekwencji z polepszeniem parametrów technicznych - utwardzenie terenu, co niewątpliwie wpływa na okres używania. Jednakże wartość wykonanych prac wyniosła 1.309,00 zł, a więc nie przekroczyła wartości 3.500,00 zł, co w świetle powołanego przepisu 22g ust. 17, kwalifikuje poniesione wydatki do zaliczenia bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów.

Odnosząc się natomiast do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu, wydatku dotyczącego abonamentu telefonu komórkowego, to z sformułowanej definicji powołanego wcześniej przepisu art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy. A zatem, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi:

• wykazać jego bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• wykazać, czy poniesienie wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu,
• prawidłowo go udokumentować.

Warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodu wydatku związanego z korzystaniem z telefonu komórkowego będzie wykazanie, iż wydatek był konieczny do prawidłowego funkcjonowania działalności gospodarczej i miał odzwierciedlenie w przychodach, uzyskiwanych przez pana z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto wykazanie że telefon wykorzystywany był tylko i wyłącznie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Podstawą prawną zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów jest także prawidłowe udokumentowanie. Kwestię tę regulują przepisy § 12 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.), które stanowią że podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi m.in. są: faktury VAT, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, odpowiadające warunkom w odrębnych przepisach.

Zatem, w przypadku użytkowania przez pana telefonu komórkowego zarejestrowanego na podmiot gospodarczy (firmę) i wykorzystywania go wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, za koszt uzyskania przychodu należy uznać wielkość wydatków wynikających z faktury VAT, wystawionej przez operatora sieci w pełnej wysokości, tj. abonament, jak i opłaty za rozmowy.