INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 03 lipca 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 lipca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie części wierzytelności spowoduje konieczność rozpoznania podatkowych różnic kursowych (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lipca 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy umorzenie części wierzytelności spowoduje konieczność rozpoznania podatkowych różnic kursowych. (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem kotłów i urządzeń ochrony środowiska dla energetyki. Spółka jest również wiodącym wykonawcą bloków energetycznych. Spółka w oparciu o umowy o podwykonawstwo zawarte w 2006 r. z Spółką A. realizowała na rzecz Spółki A. dostawy towarów i świadczyła dodatkowe usługi o charakterze usług budowlano-montażowych (projekty: X, Y, Z). Wspomniane umowy zawarte zostały pod rządami przepisów niemieckich. Wraz z realizacją poszczególnych etapów prac na wskazanych projektach Spółka wystawiała na Spółkę A. faktury, przychody wynikające z tych faktur na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zarachowywane były w poszczególnych latach podatkowych jako przychody należne i odpowiednio opodatkowane. Ze względu na powstały spór dotyczący użycia przez Spółkę jednego z materiałów, Spółka A. wstrzymała płatności części faktur wystawionych przez Spółkę. Mając na względzie fakt, iż zastosowanie rzeczonego materiału zostało narzucone Spółce przez inwestora, Spółka zażądała płatności wszystkich zaległych faktur oraz skierowała sprawę do międzynarodowego arbitrażu w Paryżu (Pozew w postępowaniu arbitrażowym z 25 stycznia 2012 r.). W wyniku przeprowadzonych pomiędzy Spółką i Spółką A. dodatkowych negocjacji strony zdecydowały się podpisać Umowę Ugody dotyczącą umorzenia części wierzytelności. Umowa Ugody datowana była na kwiecień 2012 r. zawarta została, podobnie jak umowy o podwykonawstwo ze Spółką A., w oparciu o przepisy niemieckie (pod względem prawnym skutki zawartej umowy były zbieżne z mechanizmami wynikającymi z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.)). Na mocy tej umowy Spółka zdecydowała się umorzyć część wierzytelności Spółki A. pod warunkiem zapłacenia przez Spółkę A. uzgodnionej kwoty wierzytelności w wyznaczonym terminie. Umowa przewidywała również wycofanie przez Spółkę pozwu w postępowaniu arbitrażowym natychmiast po otrzymaniu uzgodnionej kwoty od Spółki A., co nastąpiło w maju 2012 r. Na mocy zapisów Umowy o Ugodę wraz z realizacją jej postanowień wszelkie wzajemne roszczenia pomiędzy Spółką i Spółką A. wygasły.

Zarówno kwoty faktur wystawionych przez Spółkę na Spółkę A., realizowane płatności jak i kwota objęta Umową Ugody wyrażone były w EUR. Wierzytelności, które zostały objęte umorzeniem nie miały charakteru wierzytelności przedawnionych. Spółka rozlicza różnice kursowe w oparciu o regulacje art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy umorzenie części wierzytelności w oparciu o Umowę Ugody spowoduje po stronie Spółki konieczność rozpoznania podatkowych różnic kursowych w oparciu o zapisy art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U z 2011 r. Nr 74, poz. 397 z późn. zm., dalej: „ustawa CIT”)... (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Spółka stoi na stanowisku, iż umorzenie części wierzytelności w oparciu o Umowę Ugody nie spowoduje po stronie Spółki konieczności rozpoznania podatkowych różnic kursowych w oparciu o zapisy art. 15a ustawy CIT.

Stosownie do art. 15a ust. 1 ustawy CIT, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 tego artykułu. Na podstawie art. 15a ust. 2 ustawy CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

• przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu Średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
  
  

Z kolei, w mysi art. 15a ust. 3 ustawy CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

• przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
• otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
• kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu
• (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.
  
  

Literalna analiza powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosków, że regulacje podatkowe wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania (zamknięty katalog sytuacji gdy powstają podatkowe różnice kursowe). Sytuacje te to przypadki:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;
• wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu Ich wypływu z tego rachunku;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) udzielenia jest inna niż jego (jej) wartość w dniu zwrotu;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego (jej) otrzymania jest inna niż jego (jej) wartość w dniu spłaty.
  
  

Ponadto, analiza przepisów art. 15a ustawy CIT, prowadzi do wniosku, iż aby powstały różnice kursowe muszą wystąpić łącznie dwa elementy: dane zdarzenie gospodarcze musi być wyrażone w walucie obcej, realizacja tego zdarzenia następuje również w walucie obcej. Cytowane przepisy definiując realizację danego zdarzenia w walucie obcej kładą akcent na faktyczne rozliczenie walutowe - świadczy o tym brzmienie art. 15a ust. 2 i 3 ustawy CIT gdzie znajdują się następujące zwroty: "otrzymanie przychodu", "zapłata kosztu", "wpływ, zapłata środków lub wartości pieniężnych”, "zwrot, spłata kredytu". Powyższych wniosków nie zmienia brzmienie art. 15a ust. 7 ustawy CIT, zgodnie z którym za dzień zapłaty uważa się dzień uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potracenia wierzytelności. Przepis ten zrównuje bowiem jedynie w swoich skutkach podatkowych rozliczenia gotówkowe i bezgotówkowe, wciąż jednak do zaistnienia podatkowych różnic kursowych konieczna jest bezpośrednia realizacja zdarzenia gospodarczego określonego w walucie obcej (zapłata rozumiana jako uregulowanie zobowiązania pieniężnego).

Odnosząc powyższe do instytucji umorzenia wierzytelności należy stwierdzić, że w takiej sytuacji nie dochodzi do faktycznego uregulowania zobowiązania. Na mocy porozumienia stron zobowiązanie (wierzytelność) wygasa, a dzieje się to bez przepływu i rozliczeń walutowych (zarówno tych gotówkowych jak i bezgotówkowych). Oznacza to, że nie następuje realizacja podatkowych różnic kursowych określonych art. 15a ustawy CIT.

Reasumując, w przypadku Spółki umorzenie wierzytelności w oparciu o Umowę Ugody nie kreuje powstania podatkowych różnic kursowych po stronie Spółki. Umorzenie wierzytelności dokonane przez Spółki w swojej naturze nie odpowiada żadnemu ze zdarzeń opisanych w art. 15a ustawy CIT, które powodują powstanie dodatnich lub ujemnych różnic kursowych. Pierwotna wartość wierzytelności rozpoznana jako przychody należne po przeliczeniu na złote zgodnie z normą zawartą w art. 12 ust. 2 ustawy CIT podlega jedynie ocenie z perspektywy art. 16 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.