P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnicy stwierdza, że stanowisko Pana P. K., zam...., ul...., przedstawione we wniosku z dnia 05.06.2006 r. (data wpływu 13.06.2006 r.), uzupełnione w dniu 10.08.2006 r. oraz w dniu 24.08.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie w zakresie zastosowania dla zakupionego lokalu indywidualnej stawki amortyzacyjnej przewidzianej dla środków trwałych uznanych za używane jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 13.06.2006 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oleśnicy wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, złożony przez Pana P. K., zam...., ul...., prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą....

Pismem z dnia 27.07.2006 r. tut. Organ Podatkowy wezwał wnioskodawcę do uzupełnienia braków dotyczących między innymi przedstawionego stanu faktycznego sprawy.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Pan P. K. złożył w dniu - 10.08.2006 r. (data wpływu) pismo uzupełniające wniosek oraz w dniu 24.08.2006 r. (data wpływu) złożył oświadczenie, iż w powyższej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Na podstawie art. 14a § 1 cytowanej wyżej ustawy stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Składający wniosek jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie

Stan faktyczny oraz stanowisko przedstawione przez wnioskodawcę:

Z przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż Podatnik dnia 26.05.2006 r. zawarł przedwstępną umowę kupna - sprzedaży lokalu mieszkalnego, który docelowo ma być wykorzystywany do celów służbowych. Przeniesienie własności aktem notarialnym będzie miało miejsce w terminie późniejszym po uzyskaniu zgody na użytkowanie. Spółka deweloperska wyodrębniła "nowe" lokale z powierzchni mieszkalnych budynku wybudowanego w 1994 r. przez S.M. "..." - deweloper podzielił istniejącą już zabudowę na mniejsze lokale.

Wobec powyższego Podatnik uważa, że ze względu na fakt, iż budynek został oddany do użytku w 1994 r. może zastosować 10% stawkę amortyzacyjną po wpisaniu lokalu do ewidencji środków trwałych.

Jednocześnie Podatnik wskazuje, iż lokal i powierzchnie na których prowadzone są prace budowlane były używane wcześniej, a pozwolenie na budowę określa inwestycję jako przebudowa i remont lokali usługowych. Ponadto wskazuje, iż z informacji otrzymanych ze S.M. "..." we Wrocławiu, że budynek i lokale zostały oddane do użytku w 1994 r., przekracza to znaczenie okres 60 miesięcy.

Podatnik stoi na stanowisku, iż samo wydzielenie nowych lokali nie powoduje, że okres jego trwałości i przydatności do eksploatacji się wydłuża. Deweloper robi jedynie kosmetyczne zmiany rozkładu ścianek działowych i rozmieszczenia wejść do lokali. Można w takim razie uznać, że pomimo iż kupowany jest nowy lokal od dewelopera, to amortyzacja powinna odbywać się ze stawką 10%.

Ocena prawna stanowiska pytającego:

Zgodnie z art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dna 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r., Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W świetle zapisu art. 22j ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy mają możliwość ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem, kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Środki trwałe (budynki, lokale, budowle) uznaje się za używane zgodnie z art. 22j ust. 3 pkt 1 cytowanej ustawy, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Analiza treści powołanych przepisów wskazuje wyraźnie, iż indywidualne stawki amortyzacyjne mogą być ustalone jedynie dla takich środków trwałych, które w rozumieniu ustawy spełniają łącznie dwa warunki, a mianowicie:

1. wykorzystywane były przed nabyciem przez okres co najmniej 60 miesięcy,
2. zostały po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika.

Odpisów amortyzacyjnych, zastrzeżeniem art. 22j - 22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych (załącznik Nr 1 do ustawy) wg zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1. Wysokość rocznej stawki amortyzacyjnej dla lokali mieszkalnych wynosi 1,5% a dla lokali niemieszkalnych - rocznie 2,5 %

W przedstawionym stanie faktycznym, Podatnik nabędzie prawo odrębnej własności lokalu mieszkalnego, oznaczonego w dokumentacji budowlanej Nr D6 na 0 poziomie budynku, o łącznej powierzchni wynoszącej 68,17 m2 wraz z powierzchniami przynależnymi oraz prawem do wyłącznego korzystania z powierzchni dodatkowych. ww. lokal powstał w związku z realizowaną przez sprzedawcę inwestycją w postaci adaptacji części powierzchni budynku na cele mieszkaniowo - usługowe.

W świetle powyższego w ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego w Oleśnicy zakupionego lokalu mieszkalnego nie można uznać za lokal używany, zgodnie z normą przepisu art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, bowiem Podatnik nie wykazał iż przed jego nabyciem ten lokal mieszkalny był wykorzystywany, co najmniej przez okres 60 miesięcy. Z treści zapytania wynika, iż budynek został wybudowany w 1994 r., a lokal będący przedmiotem zakupu powstał w wyniku realizacji inwestycji prowadzonej przez spółkę deweloperską (decyzja z dnia 09.01.2006 r. wydana przez Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego dla Miasta Wrocławia). Należy podkreślić, że definiując pojęcie używanego składnika majątku przepisy ustawy nie odwołują się do faktycznego stopnia zużycia, jeżeli tylko zostanie udowodniony przez podatnika fakt uprzedniego wykorzystywania tego środka trwałego przez okres co najmniej 60 miesięcy.

Mając na uwadze powyższe Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oleśnicy stwierdza, iż na mocy przepisu art. 22 j ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zakupiony w 2006 r. i po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych lokal mieszkalny nie może być amortyzowany przy zastosowaniu indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Jednocześnie tut. Organ Podatkowy wskazuje, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymagają zaświadczenia dot. stwierdzenia, iż budynek był używany.

W świetle powyższego Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego, stwierdza iż stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza informacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni do dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie. Zażalenie podlega opłacie skarbowej.