P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa ( tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2006 r. (data wpływu 20.07.2006 r.) znak: DK/749/2006, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Dnia 20.07.2006 r. do Naczelnika Pierwszego Śląskiego Urzędu Skarbowego w Sosnowcu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stan faktyczny:

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła z firmą mającą siedzibę w USA umowę w ramach której została udzielona Spółce licencja na używanie programu komputerowego. Opłata za użytkowanie programu (opłata licencyjna) płacona jest na podstawie faktury wystawianej przez kontrahenta na początku kwartału. Jest to opłata licencyjna z góry za cały kwartał. Zapłata za usługę udzielenia licencji dokonywana jest zgodnie z terminem płatności, tj. nie później niż 10 dnia od daty wystawienia faktury.Wystawiając fakturę wewnętrzną VAT - dokumentującą import usług (licencji) - wartość otrzymanej faktury w walucie obcej przeliczana jest według kursu z dnia zapłaty czyli z dnia powstania obowiązku podatkowego dla importu usług udzielania licencji (art. 19 ust. 19 w związku z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług).

Pytanie Spółki:

Z jakiego dnia należy przyjąć kurs do przeliczania podstawy opodatkowania VAT na fakturze wewnętrznej dokumentującej import usługi polegającej na udzielaniu licencji? Czy powinien to być kurs z dnia wystawienia faktury przez firmę udzielającą licencji, czy też z dnia powstania obowiązku podatkowego, tj. dnia zapłaty nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze?

Stanowisko Spółki:

Spółka uznała, że do przeliczania podstawy opodatkowania VAT na fakturze wewnętrznej dokumentującej import usługi polegającej na udzieleniu licencji, należy przyjąć kurs z dnia zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w fakturze. Do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez zagranicznego podatnika w przypadku importu usług (w tym przypadku usług polegających na udzielaniu licencji) odpowiednio stosuje się przepisy § 37 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze, przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. Dotyczy to importu usług - w przypadku, gdy obowiązek podatkowy w imporcie usług powstaje zgodnie z art. 19 ust. 19 w zw. z art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług - a więc z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wykonania usługi. W związku z tym, że dla szeregu usług (w tym usług z importu) przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują szczególny moment powstania obowiązku podatkowego (niepowiązany z momentem wystawienia faktury) oraz faktem, że faktury zagranicznych podatników wystawiane są w oparciu o przepisy obowiązujące w danym państwie, a więc w innych terminach niż obowiązujące w Polsce, Spółka uważa, że przeliczając otrzymaną zagraniczną fakturę należy stosować kurs średni z dnia powstania obowiązku podatkowego, (w przedmiotowym przypadku jest to dzień zapłaty za fakturę) - gdyż zgodnie z art. 19 ust. 19 w zw. z art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez zagranicznego podatnika całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

W przepisie § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ( Dz.U. Nr 97, poz. 970 ze zm. ) uregulowano sposób przeliczania kwot wykazanych na fakturach, w sytuacji, gdy kwoty te wykazane są w walutach obcych.

Przepis § 37 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że kwoty wyrażone w walucie obcej wykazywane na fakturze przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień wystawienia faktury, jeżeli faktura jest wystawiana w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Zgodnie z § 37 ust. 2 ww. rozporządzenia w przypadku gdy na dzień wystawienia faktury bieżący kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony.

W przypadku niewystawienia faktury w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia, kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski bieżącego kursu średniego waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego. Przepis ust. 2 stosuje się odpowiednio (§ 37 ust. 3 ww. rozporządzenia).

Ponadto w myśl § 37 ust. 4 rozporządzenia ww. przepisy stosuje się odpowiednio do przeliczania kwot wykazywanych na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze, jeżeli dokumentują one czynności, które u podatnika stanowią: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, dostawę towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca lub import usług.

Należy podkreślić, iż w § 37 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wyraźnie wskazano, że przeliczane są kwoty wykazane na fakturze wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze. Zatem w przypadku importu usług przy przeliczaniu kwot wykazanych na fakturze w walucie obcej nie można brać pod uwagę faktury wewnętrznej.

Ponadto należy stwierdzić, iż nie można oceniać terminowości wystawienia faktury przez kontrahenta zagranicznego w związku z odpowiednim stosowaniem w przypadku importu usług ust. 1-3 § 37 ww. rozporządzenia. Niedopuszczalne byłyby sytuacje, w których ocena terminowości dokonywana byłaby bądź to przez pryzmat wewnętrznych przepisów państw obcych bądź polskich przepisów, ponieważ polskie organy podatkowe nie są uprawnione, a polscy Podatnicy zobowiązani dokonywać oceny czy dana faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego została wystawiona w terminie, w którym był on zobowiązany do jej wystawienia na gruncie przepisów wewnętrznych państwa jego siedziby jak również podmiot zagraniczny nie jest zobowiązany do stosowania polskich przepisów w tym zakresie. Zatem ze względu na specyfikę przedmiotowych transakcji (importu usług) niemożliwe jest zweryfikowanie czy dana faktura wystawiona przez kontrahenta zagranicznego została wystawiona w terminie.

Dokonując interpretacji powyższych przepisów rozporządzenia skorzystać można z przepisu art. 11 (C) (2) VI Dyrektywy Rady Unii Europejskiej z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC). W myśl tego przepisu w przypadku gdy informacje dla określenia podstawy opodatkowania transakcji innej niż przywóz są wyrażone w walucie innej niż waluta Państwa Członkowskiego, w którym następuje określenie tej wartości, jako kurs wymiany stosuje się ostatni zanotowany kurs sprzedaży, w chwili gdy podatek staje się wymagalny, na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walutowych właściwego Państwa Członkowskiego, lub też kurs ustalony przez odniesienie do takiego rynku lub rynków, zgodnie z notowaniami tego Państwa Członkowskiego. Jednakże w odniesieniu do niektórych spośród tych transakcji lub też niektórych kategorii podatników Państwa Członkowskie mogą nadal stosować kursy wymiany ustalane zgodnie z przepisami prawa wspólnotowego obowiązującymi w zakresie wyceny wartości do celów celnych.

Zatem zgodnie z ww. przepisem, gdy dane potrzebne do ustalenia podstawy opodatkowania (z tytułu czynności innej niż import towarów) wyrażane są w walucie innej, niż waluta państwa członkowskiego, w którym ustalana jest podstawa opodatkowania, stosuje się kurs sprzedaży obowiązujący w chwili powstania obowiązku podatkowego na najbardziej reprezentatywnym rynku lub rynkach walut zainteresowanych państw członkowskich lub kurs wymiany określony przez odniesienie do tego rynku lub rynków, zgodnie z procedurami określonymi przez to państwo członkowskie.

Wobec powyższego należy stwierdzić, iż do przeliczenia kwot wykazanych w walutach obcych na złote należy zastosować wyliczony i ogłoszony przez Narodowy Bank Polski bieżący kurs średni waluty obcej na dzień powstania obowiązku podatkowego w imporcie usług. W opisanym przypadku faktura została wystawiona po rozpoczęciu świadczenia, ale przed jego zakończeniem, natomiast zapłaty dokonano przed terminem wykonania usługi, wówczas kwotę wykazaną na fakturze wystawionej przez kontrahenta zagranicznego należy przeliczyć według średniego kursu waluty obcej obowiązującego w dniu dokonania zapłaty.

Na gruncie obowiązujących przepisów należy stwierdzić, że stanowisko zaprezentowane przez podatnika jest prawidłowe.