POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Pucku, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku Pana, z dnia 16 sierpnia 2006r.,o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestiach:

1. Czy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci części usługowej, budynku mieszkalno#8722;usługowego może ustalić wartość środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez podatnika dla tego celu biegłego...
2. Czy wycena, o której mowa w pytaniu 1, dokonana przez biegłego, winna dotyczyć całości budynku i w konsekwencji#8722; mając na uwadze fakt, iż część usługowa stanowi 52% całości powierzchni budynku#8722; należy jako wartość początkową środka trwałego przyjąć 52% wartości całego budynku, ustalonej przez biegłego...
3. Czy wycena, o której mowa w pytaniu 1, dokonana przez biegłego, winna dotyczyć osobno części mieszkalnej i osobno części użytkowej budynku i w konsekwencji, należy jako wartość początkową środka trwałego przyjąć ustaloną przez biegłego wartość części usługowej budynku...

– stosownie do stanu prawnego w dacie złożenia wniosku -

stwierdza, iż

stanowisko przedstawione w tym wniosku:

1. w odniesieniu do pytania nr 1 – w którym stwierdził Pan, iż dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego właściwym będzie dokonanie wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego – nie jest prawidłowe;
2. w odniesieniu do pytania nr 2 – w którym stwierdził Pan, iż nie jest konieczna wycena całego budynku, bowiem do ewidencji środków trwałych zostanie wprowadzona tylko część usługowa budynku – nie jest prawidłowe, bowiem pytanie to opiera się na przedstawionym w pytaniu 1 błędnym założeniu, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym sprawy, podatnik ma prawo dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez niego biegłego;
3. w odniesieniu do pytania nr 3 – w którym stwierdził Pan, iż wycena biegłego powinna obejmować wyłącznie część usługową budynku, – nie jest prawidłowe, bowiem pytanie to opiera się na przedstawionym w pytaniu 1 błędnym założeniu, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym sprawy, podatnik ma prawo dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez niego biegłego;

UZASADNIENIE

Stan faktyczny

W dniu 16 sierpnia 2006r. do tut. organu wpłynął wniosek Pana z dnia 14 sierpnia 2006r. (uzupełniony w dniu 21 sierpnia 2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Jak wynika z treści wniosku, w sprawie mamy do czynienia z następującym stanem faktycznym. Prowadzi Pan, jako osoba fizyczna, działalność gospodarczą w zakresie handlu rybami oraz gastronomii, opłacając podatek dochodowy wg stawki 19% (podatek liniowy) i prowadząc księgi rachunkowe. W roku 2004 rozpoczął Pan budowę budynku mieszkalno-usługowego, z zamiarem prowadzenia w części usługowej tego budynku, działalności gospodarczej w zakresie gastronomii. Jak wynika z Pańskiego wniosku, powierzchnia części usługowej stanowi 52% powierzchni całkowitej budynku. W czerwcu 2006r. zakończono wskazaną inwestycję i oddano budynek do użytku. O tego też momentu, w części usługowej powyższego budynku, rozpoczęto prowadzenie działalności gospodarczej. Z powodu nie ustalenia wartości początkowej części usługowej przedmiotowego budynku, obiektu nie wprowadzono do ewidencji środków trwałych i nie jest on amortyzowany.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego we wniosku postawił Pan następujące pytania:

1. Czy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych, dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci części usługowej, budynku mieszkalno#8722;usługowego może ustalić wartość środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez podatnika dla tego celu, biegłego...
2. Czy wycena, o której mowa w pytaniu 1, dokonana przez biegłego, winna dotyczyć całości budynku i w konsekwencji#8722; mając na uwadze fakt, iż część usługowa stanowi 52% całości powierzchni budynku#8722; należy jako wartość początkową środka trwałego przyjąć 52% wartości całego budynku, ustalonej przez biegłego...
3. Czy wycena, o której mowa w pytaniu 1, dokonana przez biegłego, winna dotyczyć osobno części mieszkalnej i osobno części użytkowej budynku i w konsekwencji, należy jako wartość początkową środka trwałego przyjąć ustaloną przez biegłego wartość części usługowej budynku...

Formuła przedstawionych w treści wniosku pytań opiera się na sformułowaniu pytania ogólnego (pytanie 1) oraz pytań uszczegóławiających (pytania 2 i 3), opartych jednak na założeniu, że odpowiedź na pytanie 1 jest zgodna z wyrażonym przez Pana w treści wniosku stanowiskiem, tj., iż dopuszczalna jest w sytuacji faktycznej przedstawionej we wniosku wycena wartości środka trwałego dokonana przez biegłego. Taka formuła zawartych we wniosku pytań determinuje również sposób ich oceny, dokonanej przez tut. organ w sentencji niniejszego postanowienia.

W treści wniosku wyraził Pan własne stanowisko w odniesieniu do powyższych pytań:

1. w odniesieniu do pytania nr 1 –stwierdził Pan, iż dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego właściwym będzie dokonanie wyceny przez rzeczoznawcę majątkowego
2. w odniesieniu do pytania nr 2 –stwierdził Pan, iż nie jest konieczna wycena całego budynku, bowiem do ewidencji środków trwałych zostanie wprowadzona tylko część usługowa budynku;
3. w odniesieniu do pytania nr 3 –stwierdził Pan, iż wycena biegłego powinna obejmować wyłącznie część usługową budynku;

Stan prawny

Zgodnie przychodów art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) – dalej: ustawa#8722; kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Stosownie zaś do art.22 ust.8 powołanej ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23 ustawy.

W myśl regulacji art. 22g ust. 1 ustawy, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się:

1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie - koszt wytworzenia,
3) w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób - wartość rynkową z dnia nabycia, chyba, że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości,
4) w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej - ustaloną przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu

Przy czym, zgodnie z art. 22 ust. 4 ustawy, za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania. Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa wyżej, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika (art. 22g ust. 9 ustawy). Przy czym, zgodnie z art. 22g ust. 16 ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, 8, 9 i 14-15 stosuje się odpowiednio art. 19 ustawy.

Stosownie do art. 22f ust. 4 ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu.

Ocena prawna stanu faktycznego.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego przedstawionego przez Pana w złożonym wniosku w oparciu o stan prawny w dacie złożenia wniosku, tut. organ uznał, iż stanowisko Pana odpowiednio:

3.1. W odniesieniu do pytania 1

Regulacja art.22g ust.1 ustawy, określająca metody ustalania wartości początkowej środków trwałych, w zależności od sposobu ich nabycia ma charakter zasadniczy i zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 2 ustawy, w odniesieniu do środka trwałego wytworzonego we własnym zakresie – jak ma to miejsce w Pana przypadku – wartość początkową stanowi koszt wytworzenia tego środka trwałego. Z tej perspektywy, przewidziane przepisem art.22g ust.9 ustawy rozwiązanie szczególne w relacji do art.22g ust.1 pkt 2 tego aktu#8722; ma charakter wyjątku od tej zasady#8722; to zaś oznacza, iż może być stosowane wyłącznie w sytuacjach w tym przepisie określonych. Przesłanką przesądzająca o wyłączeniu zasady ogólnej wynikającej z art.22g ust.1 pkt.2 ustawy i zastosowaniu art.22g ust.9 ustawy, jest brak możliwości ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego wg reguł wynikających z art.22 ust.1 pkt.2 ustawy.

Z zaprezentowanego w treści wniosku stanu faktycznego sprawy#8722; w kontekście zadanych przez Pana pytań#8722; wynika, iż zapytanie Pana ma charakter ogólny, tj. ma na celu uzyskanie informacji, czy podatnik ma prawo swobodnego wyboru pomiędzy metodami ustalenia wartości środka trwałego określonymi w art.22g ust.1 pkt.2 i art.22g ust.9 ustawy. W treści wniosku nie podniesiono, bowiem kwestii braku możliwości dokonania wyceny wg reguł zasadniczych, tj. wg kosztu wytworzenia w rozumieniu przepisów art.22g ust.1 pkt.2 w związku z art.22g ust.4 ustawy.

Wobec powyższego tut. organ stwierdza, iż brak możliwości prawnej dokonywania przez podatnika swobodnego wyboru metody wyceny wartości początkowej środka trwałego, pomiędzy metodą „kosztu wytworzenia” (art.22g ust.1 pkt.2 ustawy) a metodą „wyceny przez biegłego (art.22g ust. 9 ustawy). Metoda wyceny środka trwałego przez biegłego może bowiem zostać zastosowana wyłącznie w sytuacji ziszczenia się przesłanki braku możliwości wyceny środka trwałego wg kosztu wytworzenia.

3.2. W odniesieniu do pytania 2

Stanowisko Pana wyrażone we wniosku w odniesieniu do pytania 2 nie jest prawidłowe, bowiem pytanie to opiera się na przedstawionym w pytaniu 1 błędnym założeniu, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym sprawy, podatnik ma prawo dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez niego biegłego. Podkreślenia wymaga bowiem fakt, iż ocena stanowiska wnioskodawcy dokonywana przez organ podatkowy następuje w ścisłej relacji z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym sprawy.

Tut. organ zauważa jednak, iż w przypadku ziszczenia się przesłanki braku możliwości wyceny środka trwałego wg kosztu wytworzenia (art.22g ust.9 ustawy) obowiązuje w tym zakresie tryb następujący:

Jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w art. 22gust. 4 ustawy, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia, przez biegłego, powołanego przez podatnika (art.22 g ust.9 w związku z ust. 8 ustawy). Przy czym stosownie do regulacji art. 22g ust.16 ustawy, przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z art.22g ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, 8, 9 i 14-15 ustawy -15 1 stosuje się odpowiednio art. 19 tej ustawy. Stosownie zaś do regulacji art.22f ust. 4 ustawy, jeżeli tylko część nieruchomości, w tym budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego, jest wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej bądź wynajmowana lub wydzierżawiana - odpisów amortyzacyjnych dokonuje się w wysokości ustalonej od wartości początkowej nieruchomości, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej do prowadzenia działalności gospodarczej, wynajmowanej lub wydzierżawianej, do ogólnej powierzchni użytkowej tej nieruchomości, budynku lub lokalu. Zatem, mając na uwadze całokształt regulacji prawnej z omawianego zakresu,

wycena dokonana przez biegłego winna dotyczyć całości budynku i dopiero od tak ustalonej wartości należy – w oparciu o art. 22f ust. 4 ustawy – określić wartość początkową części usługowej w proporcji, w jakiej pozostaje jej powierzchnia w stosunku do powierzchni całego budynku. Ponieważ ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż część usługowa stanowi 52% całości powierzchni budynku, wartość początkową tej części stanowić będzie w konsekwencji kwota w wysokości 52% kwoty wartości początkowej całego budynku, ustalona w oparciu o wycenę biegłego.

3.3. W odniesieniu do pytania 3

Stanowisko Pana wyrażone we wniosku w odniesieniu do pytania 2 nie jest prawidłowe, bowiem pytanie to opiera się na przedstawionym w pytaniu 1 błędnym założeniu, iż w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym sprawy, podatnik ma prawo dokonać ustalenia wartości początkowej środka trwałego w oparciu o wycenę dokonaną przez powołanego przez niego biegłego. Podkreślenia wymaga bowiem fakt, iż ocena stanowiska wnioskodawcy dokonywana przez organ podatkowy następuje w ścisłej relacji z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym sprawy.

Tut. organ informuje jednak, iż w przypadku ziszczenia się przesłanki braku możliwości wyceny środka trwałego wg kosztu wytworzenia (art.22g ust.9 ustawy) obowiązuje w tym zakresie tryb następujący:

Jak wskazano w pkt.3.2. niniejszego postanowienia, w świetle przepisów art.22g ust.4, ust.8#8722;9 w związku z art.22f ust.4 ustawy wycena dokonana przez biegłego winna dotyczyć całości budynku i dopiero od tak ustalonej wartości należy – w oparciu o art. 22f ust. 4 ustawy – określić wartość początkową części usługowej w proporcji, w jakiej pozostaje jej powierzchnia w stosunku do powierzchni całego budynku. Ponieważ ze stanu faktycznego sprawy wynika, iż część usługowa stanowi 52% całości powierzchni budynku, wartość początkową tej części stanowić będzie w konsekwencji kwota w wysokości 52% kwoty wartości początkowej całego budynku, ustalona w oparciu o wycenę biegłego.

Mając na uwadze powyższe, tut. organ orzekł jak w sentencji niniejszego postanowienia.