INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 03 kwietnia 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 04 kwietnia 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04 kwietnia 2012 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z odliczeń w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Decyzją z dnia 12 listopada 2009 r. Wnioskodawca został uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym z powodu upośledzenia narządu wzroku (04-O), będącego następstwem wieloletniej cukrzycy. W punkcie 5 powyższej decyzji o niepełnosprawności wymienia się jako wymagane: „zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze oraz pomoce techniczne, ułatwiające funkcjonowanie danej osoby”. Jednocześnie w zaleceniach z pobytu w klinice z dnia 20 kwietnia 2011 r. zaleca się terapię pompą insulinową - jako najbardziej skuteczną w leczeniu zdekompensowanej cukrzycy i zapobieganiu jej powikłaniom.

Dzięki temu leczeniu Wnioskodawca jest nadal dowożony przez żonę do pracy, pozostając aktywnym zawodowo.

Wnioskodawca ma zamiar odliczyć koszty zakupu pompy insulinowej oraz materiałów eksploatacyjnych związanych z jej działaniem (wkłucia, sensory glikemii, pojemniki na insulinę) w ramach wydatków na rehabilitację w 2011 r. Powyższe urządzenia medyczne nie są refundowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia dla osób dorosłych w Polsce.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć koszty zakupu pompy insulinowej oraz materiałów potrzebnych do jej użytkowania, tj. wkłucia podskórne, zbiorniczki na insulinę, podskórne sensory glikemii..

Jako przepisy prawa podatkowego będące przedmiotem interpretacji Wnioskodawca wskazał we wniosku art. 26 ust. 1 pkt 6 oraz art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca uważa, iż na podstawie wymienionych artykułów prawa podatkowego, jako osoba niepełnosprawna kwalifikuje się do skorzystania z tej ulgi ponieważ pompa pomaga mu w życiu codziennym i umożliwia nawet kontynuowanie pracy zawodowej oraz spowalnia następstwa jego 55-letniej choroby. Wnioskodawca zaznaczył, iż w załączeniu przesyła orzeczenie o niepełnosprawności oraz wypisy ze szpitali opisujące skutki powikłań wieloletniej cukrzycy i zalecenia leczenia jej za pomocą pompy insulinowej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) podstawę obliczenia podatku z zastrzeżeniem art. 29-30c oraz art. 30e, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b – 7g tego artykułu.

Stosownie do treści art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Stosownie do treści art. 26 ust. 7 pkt 4 powołanej ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty (…).

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b ustawy).

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Mając na względzie powołane przepisy należy stwierdzić, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że można zaliczyć do nich tylko i wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne, mające cechy sprzętu, urządzeń czy narzędzi o charakterze szczególnym (niestandardowym), konieczne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej lub ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisie wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu, narzędzia czy urządzenia a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
• zakupiony sprzęt (narzędzie czy urządzenie) musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu i ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
• cechą zakupionego sprzętu (narzędzia, urządzenia) musi być jego indywidualny charakter.
  
  

Do oceny powyższego pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca posiada, wydane w 2009 r., orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu znacznym. Orzeczenie to wydano dla Wnioskodawcy z powodu upośledzenia narządu wzroku, będącego następstwem wieloletniej cukrzycy. Wnioskodawca posiada również wypis ze szpitala z dnia 20 kwietnia 2011 r., w którym zalecono terapię pompą insulinową - jako najbardziej skuteczną w leczeniu zdekompensowanej cukrzycy i zapobieganiu jej powikłaniom. Wnioskodawca poniósł wydatki na zakup pompy insulinowej oraz sprzętu potrzebnego do jej użytkowania, takiego jak wkłucia podskórne, pojemniki na insulinę, podskórne sensory glikemii. Wnioskodawca uważa, że jako osoba niepełnosprawna kwalifikuje się do skorzystania z ulgi ponieważ pompa pomaga mu w życiu codziennym i umożliwia kontynuowanie pracy zawodowej oraz spowalnia następstwa jego 55-letniej choroby.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną i posiada orzeczenie o niepełnosprawności w związku z upośledzeniem narządu wzroku, będącego następstwem wieloletniej cukrzycy, jak również lekarz specjalista zaleca mu w ramach leczenia cukrzycy stosowanie pompy insulinowej, to Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do odliczenia od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku na zakup pompy insulinowej oraz sprzętu związanego z jej działaniem (igły specjalistyczne, sensory glikemii, pojemniki na insulinę), które należy stosować w związku z orzeczoną niepełnosprawnością, jeżeli oczywiście spełnione zostaną warunki określone w treści powołanego wyżej art. 26 ust. 7, 7b, 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Odliczenie to przysługuje w wysokości faktycznie poniesionych kosztów zakupu, przy czym nie może ono przekroczyć wysokości dochodu do opodatkowania. Wydatek na cel rehabilitacyjny podlega bowiem odliczeniu tylko w roku podatkowym, w którym został poniesiony.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dokumentów; jest związany wyłącznie opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Powyższe oznacza, że organ podatkowy rozpatruje sprawę tylko i wyłącznie w granicach zdarzenia przedstawionego we wniosku przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy nie ocenia zgodności opisu zdarzenia sformułowanego we wniosku z rzeczywistością. Jeżeli zdarzenie przedstawione we wniosku nie odpowiada rzeczywistości, interpretacja nie wywołuje skutków prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.