DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 25.10.2006 r. na postanowienie Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście z dnia 13.10.2006 r. Nr 1449/1CG/415/i-45/06/BF w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu stosowania przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

orzeka

zmienić postanowienie organu pierwszej instancji i uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pan J. R., pismem z dnia 21.07.2006 r., wystąpił z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego – przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku Podatnik, w latach 2004 – 2006, był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie „G” Sp. z o.o. na stanowisku asystenta wspólnika oraz asystenta wspólnika/menedżera ds. systemu informacji wewnętrznej. Do zakresu obowiązków wnioskodawcy należało:

• przekazywanie informacji i komunikatów wspólnika reszcie pracowników oraz przyjmowanie od pracowników wniosków i ich przekazywanie wspólnikom do dyskusji i decyzji,
• prowadzenie kalendarza spotkań wspólnika oraz ustalanie harmonogramu spotkań wewnętrznych,
• koordynacja i organizacja wyjazdów służbowych wspólnika,
• przyjmowanie i wysyłanie korespondencji,
• edycja i formatowanie dokumentów przygotowanych przez wspólnika,
• tłumaczenie dokumentów i korespondencji z języka francuskiego na język polski oraz z języka polskiego na język francuski,
• obsługa sekretariatu wspólnika.

W czerwcu 2006 r. Podatnik awansował na stanowisko dyrektora ds. informatyki, telekomunikacji i zarządzania wiedzą. Wraz z awansem nastąpiła zmiana zasad współpracy z dotychczasowym pracodawcą: umowę o pracę zastąpiono umową o współpracę, wykonywaną przez wnioskodawcę w ramach podjętej działalności gospodarczej.

Jak wynika z zawartej umowy o współpracę, Pan J. R. zobowiązany jest do wykonywania następujących zadań:

• monitorowania rynku IT i telekomunikacyjnego w zakresie pojawiających się nowych rozwiązań technicznych,
• zarządzanie i administrowanie systemami telekomunikacyjnymi,
• planowanie, opracowywanie i wdrażanie projektów z zakresu informatyki, telekomunikacji i zarządzania wiedzą,
• wybór dostawców sprzętu i innych kooperatorów zewnętrznych oraz uczestnictwo w negocjacjach handlowych,
• nadzór nad wsparciem użytkowników, dobór rozwiązań informatycznych dla firmy,
• opracowywanie i nadzorowanie wykonania przyjętego budżetu IT,
• opracowywanie koncepcji stworzenia i późniejszego rozwoju systemu zarządzania wiedzą oraz wdrożenia przyjętej koncepcji, zarządzania i nadzór nad systemem zarządzania wiedzą,
• planowanie i koordynacja szkoleń wewnętrznych z zakresu IT, a w szczególności z zakresu aplikacji używanych w codziennej pracy.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny Pan J. R. wyraził stanowisko, iż nie zachodzi przesłanka przewidziana w art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powodująca wykluczenie możliwości rozliczania się z tytułu osiąganych dochodów zgodnie z zasadami przewidzianymi w art. 30c pow. ustawy, tj. wg 19% stawki liniowej, gdyż czynności wykonywane na rzecz byłego pracodawcy nie pokrywają się z czynnościami wykonywanymi w ramach stosunku pracy.

Postanowieniem z dnia 13.10.2006 r. Nr 1449/1CG/415/i-45/06/BF, Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa - Śródmieście uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. W uzasadnieniu przedmiotowego postanowienia stwierdzono, iż przychód z tytułu zawartej umowy o współpracy, jako kontrakt menedżerski, winien być zakwalifikowany do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na powyższe postanowienie Pan J. R., pismem z dnia 25.10.2006 r., wniósł zażalenie, w którym zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego i proceduralnego poprzez:

• nieprawidłową wykładnię art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• naruszenie przepisów postępowania podatkowego, tj.: art. 120, 121 § 1 i § 2, 122, 124 i 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Mając na uwadze podniesione zarzuty, Pan J. R. wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpoznaniu zarzutów zażalenia zauważa, co następuje:

Przedmiotem niniejszego postępowania jest ocena prawidłowości wydanego postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego Warszawa – Śródmieście w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji prawa podatkowego w indywidualnej sprawie.

Stosując się do postanowień art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) Naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika był zobowiązany udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie wnoszącego, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Organ orzekający w sprawie udziela interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, a zatem przedstawia pogląd na to, jakie przepisy znajdują zastosowanie w opisanym przez podatnika stanie faktycznym i jakie są tego konsekwencje w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Podkreślić należy, iż postępowanie w sprawie udzielenia interpretacji, z uwagi na jego przedmiot i charakter wydanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne przepisy Ordynacji podatkowej. Zgodnie bowiem z treścią przepisu art. 14a § 5 powołanej ustawy do załatwienia wniosku, o którym mowa w § 1, stosuje się odpowiednio przepisy art. 169 § 1 i 2 oraz art. 170 § 1, z tym że w razie gdy wniosek nie został uzupełniony w wyznaczonym terminie, nie mają zastosowania przepisy art. 14b § 3. Tym samym w przedmiotowym postępowaniu załatwieniu podlega wniosek o pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie określonych podmiotów a nie konkretna sprawa podatkowa podatnika, płatnika czy inkasenta. Organ podatkowy obowiązany jest dokonać oceny prawnej stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa (art. 14a § 3 Ordynacji podatkowej). Nie może więc zbadać w sensie merytorycznym „sprawy podatkowej” wynikającej z przytoczonego w pytaniu stanu faktycznego lecz jedynie pozytywnie lub negatywnie ocenić z przytoczeniem przepisów prawa podatkowego czy stanowisko pytającego zawarte we wniosku jest słuszne i znajduje oparcie w okolicznościach przedstawionego stanu faktycznego.

Organ podatkowy nie jest zobowiązany ani uprawniony do prowadzenia jakiegokolwiek postępowania wykraczającego poza granice wniosku celem np. jego uzupełnienia w zakresie stanu faktycznego czy stanowiska pytającego. Rzeczą pytającego jest takie sformułowanie wniosku - wyczerpujące przedstawienie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie - by organ podatkowy na jego podstawie, bez konieczności dokonania dodatkowych czynności, mógł w drodze postanowienia, udzielić interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego wskazanego we wniosku (por. wyrok WSA z dnia 12.12.2005 r. Sygn. akt I SA/Gl 1678/05).

W związku z powyższym zarzuty Strony dotyczące naruszenia przepisów postępowania podatkowego, tj.: art. 120, 121 § 1 i § 2, 122, 124 i 187 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, należy uznać za nieuzasadnione.

Analizując stan faktyczny zaprezentowany przez Podatnika oraz odnoszące się do tego stanu przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie zastosowanie ma przepis art. 10 ust. 1 pkt 3, a nie wskazany przez organ orzekający art. 10 ust. 1 pkt 2 i art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jedn. tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.).

Zgodnie z art. 5a pkt 6 powołanej ustawy, pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzona we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1,2 i 4-9. Przychody z działalności wykonywanej osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2) wymienione są w art.13 wspomnianej ustawy o podatku dochodowym. Przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej są przychodami z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 9).

Kontrakt menedżerski (nazwany też umową o zarządzanie) – to cywilnoprawna umowa nienazwana (nie uregulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny), której przedmiotem jest powierzenie sprawowania zarządu przedsiębiorstwem osobie fizycznej lub innemu podmiotowi gospodarczemu w celu osiągnięciu zysku. Treść stosunku prawnego łączącego powierzającego zarząd firmą i menedżera określona jest każdorazowo przez strony.

Wobec braku uregulowania prawnego umów tego typu, należy posłużyć się prezentowanym przez Sądy orzecznictwem w tym zakresie. I tak Sąd Najwyższy (wyrok z dnia 04.04.2002 r., sygn. akt I PKN 776/00) wskazał, że „zawarcie umowy o zarządzanie przedsiębiorstwem (kontraktu menedżerskiego) powoduje przeniesienie przez właścicieli tego przedsiębiorstwa na osobę zarządzającą (menedżera) uprawnień do samodzielnego podejmowania czynności faktycznych i prawnych dotyczących zarządzania przedsiębiorstwem, co oznacza samodzielność w zakresie kierowania nim, swobodę w wyborze sposobu (stylu) zarządzania, możliwość wykorzystania dotychczasowych kontaktów handlowych, doświadczenia zawodowego, umiejętności organizacyjnych, reputacji, własnego wizerunku”.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym, w tym w szczególności w zakresie określonych umową zadań, tutejszy organ podatkowy nie stwierdził czynności polegających na zarządzaniu firmą „G” Sp. z o.o., wręcz przeciwnie – zakres zadań wskazuje na ograniczoną samodzielność w działaniu (zarządzaniu), bowiem zawęża się do świadczenia usług doradztwa informatycznego (planowanie, opracowanie, wdrażanie projektów z zakresu informatyki, telekomunikacji i zarządzania wiedzą) dla firmy prawniczej. Przedmiotowa umowa o współpracy nie jest zatem umową o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktem menedżerskim lub umową o podobnym charakterze. W konsekwencji, przychody osiągane z tytułu świadczenia usług doradczych, należy zakwalifikować jako przychody uzyskane ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. tj. z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się natomiast do możliwości opodatkowania uzyskiwanych w ramach prowadzonej działalności przychodów jednolitą stawką 19 % należy zauważyć, iż na mocy art. 9a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z opodatkowania w sposób określony w art. 30c ustawy nie mogą skorzystać podatnicy uzyskujący z pozarolniczej działalności gospodarczej przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy odpowiadające czynnościom, które podatnik wykonywał lub wykonuje w ramach stosunku pracy.

W przedmiotowej sprawie bezspornym faktem jest, iż Pan J. R. uzyskuje przychody ze świadczenia usług na rzecz podmiotu, z którym wiązał Stronę stosunek pracy. Zatem kluczowym dla dokonania właściwej oceny jest ustalenie, czy świadczone w ramach działalności usługi wykonywane na rzecz byłego pracodawcy odpowiadają czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy.

Przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny wskazuje, iż w ramach stosunku pracy Pan J. R. wykonywał czynności asystenta wspólnika/menedżera (m.in. prowadzenie kalendarza spotkań wspólnika, ustalanie harmonogramu spotkań, koordynację i organizację wyjazdów służbowych wspólnika, przyjmowanie i wysyłanie korespondencji, tłumaczenie dokumentów i korespondencji, obsługę sekretariatu wspólnika), natomiast zadania określone umową o współpracy dotyczą usług doradztwa informatycznego (planowanie, opracowanie, wdrażanie projektów z zakresu informatyki, telekomunikacji i zarządzania wiedzą).

Tym samym nie sposób uznać, że czynności wykonywane w ramach działalności gospodarczej na rzecz byłego pracodawcy będą odpowiadać czynnościom wykonywanym w ramach stosunku pracy. W konsekwencji wskazany art. 9a ust. 3 ustawy nie będzie miał zastosowania.

Mając na względzie powyższe rozważania stanowisko Podatnika wyrażone w piśmie z dnia 21.07.2006 r. należy uznać za prawidłowe.