Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 21 ust. 1 pkt 121, art. 22 ust. 1, art. 22d ust. 1, art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), w odpowiedzi na pisemny wniosek pani z dnia 25.10.2006 r. (data wpływu do tut. organu podatkowego w dniu 27.10.2006r) o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku, po wnikliwej analizie własnego stanowiska wnioskodawcy oraz obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.

W dniu 27.10.2006 r. wpłynął do tut. organu podatkowego pisemny wniosek pani Ewa W. o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa, albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W złożonym podaniu wnioskodawca informuje, że w dniu 12.07.2006 r. zawarła umowę o przyznanie środków z Funduszu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej z Powiatowym Urzędem Pracy. Środki zostały przez Urząd Pracy przekazane na jej rachunek bankowy w miesiącu lipcu w kwocie 11.000,00 zł. Środki zostały przyznane na zasadach określonych w ustawie z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2004 r. Nr 99 poz. 1001 ze zm.) oraz rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 21.11.2005 r. w sprawie szczegółowych warunków i trybu dokonywania refundacji ze środków Funduszu Pracy kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego, przyznania bezrobotnemu środków na podjęcie działalności gospodarczej oraz form zabezpieczenia zwrotu otrzymanych środków (Dz. U. Nr 26, poz. 2002). Zgodnie z umową, o której mowa wyżej, środki te powinna podatniczka wydatkować do dnia 12.09.2006 r. Wszystkie środki przyznane przez Urząd Pracy wydatkowano w miesiącu lipcu. Daty wystawienia i otrzymania faktur VAT przypadają na miesiąc lipiec 2006 r. Działalność gospodarczą rozpoczęto dnia 11.10.2006 r. i z tą datą wnioskodawczyni zarejestrowała się jako podatnik VAT czynny i jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Za otrzymane środki pieniężne oraz środki własne (873,72 zł) zakupiła pani kasę fiskalną, której wartość wraz z szufladą wynosi 2.131,00 zł brutto, regał przyścienny (zaliczony do środków trwałych) o wartości brutto 4.702,16 zł, metkownicę, ladę sklepową, stojak, stolik, koszyki na zakupy o łącznej wartości 2.072,15 zł brutto, towary na wartość 2.468,38 zł oraz szyld reklamowy o wartości 500,02 zł. Z uwagi na to, iż nie przysługuje pani odliczenie podatku należnego VAT od ww. zakupów, ich rozliczenie dla celów podatku dochodowego odbywa się w kwotach brutto. Wnioskodawca zwraca się z zapytaniem czy otrzymane środki są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz czy zakupione towary handlowe, środki trwałe, wyposażenie ze środków przyznanych bezrobotnemu z Funduszu Pracy stanowią koszty uzyskania przychodu.

Po wnikliwej analizie przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Sanoku postanawia uznać stanowisko wnioskodawcy w tym zakresie za prawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. Nr 99, poz. 1010 ze zm.). Biorąc pod uwagę powyższe przyznane podatnikowi środki są objęte zwolnieniem przedmiotowym na podstawie wymienionego przepisu.

Jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu, jako środki na cel określony w ustawie, pod rygorem ich zwrotu, muszą zostać wykorzystane do utworzenia i rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, a zatem przyczynią się do powstania źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli pozarolniczej działalności gospodarczej. Zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 cyt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy.

Zakupione zatem składniki majątkowe o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł i okresie użytkowania powyżej jednego roku mogły nie być przez panią zaliczone do środków trwałych, lecz uznane za wyposażenie sklepu i w oparciu o art. 22d ust. 1 wyżej powołanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poniesione na ich nabycie wydatki mogła pani zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu oddania ich do używania. Zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.) składniki majątkowe, o wartości początkowej przekraczającej 1.500,00 zł, powinny zostać wpisane do ewidencji wyposażenia. Natomiast zakupione przez panią przed rozpoczęciem działalności gospodarczej towary handlowe powinny zostać ujęte w remanencie początkowym, który podlega wpisowi do podatkowej księgi przychodów i rozchodów na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej, tj. 11.10.2006 r.

Sposób obliczania dochodu z działalności gospodarczej u podatników prowadzących podatkowe księgi przychodów i rozchodów, określony jest w przepisie art. 24 ust. 2 ww. ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl powołanego przepisu dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, wyrobów gotowych, braków i odpadów, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa. Tak, więc powyższe towary handlowe zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, dopiero w momencie ustalania dochodu z uwzględnieniem różnicy remanentowej, co będzie miało miejsce w ww. sytuacjach o których stanowi § 27 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26.08.2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W zakresie natomiast zakupionych składników majątkowych zaliczonych do środków trwałych należy wyjaśnić, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W związku z tym, jeżeli wydatki na zakup środków trwałych zostały w znacznej części sfinansowane ze środków, które podatnik otrzymał na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, wówczas odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz niematerialnych i prawnych nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu. W pozostałych przypadkach wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu zgodnie z ogólną zasadą wymienioną w art. 22 ust. 1 i ust. 8 ustawy. Skoro w ewidencji środków trwałych ujęła Pani regał przyścienny o wartości początkowej 4.702,16 zł (brutto), który został sfinansowany w 95,45 % ze środków z Funduszu Pracy i w 4,55 % ze środków własnych - 213,95 zł, to odpisy amortyzacyjne od tej części (213,95 zł) będą stanowiły koszty uzyskania przychodu.