P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Limanowej działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 17.06.2006 r. (data wpływu do Urzędu – 19.06.2006 r.), w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko nie jest prawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2003 r. wspólnicy Spółki jawnej rozpoczęli budowę budynku administracyjno, biurowo - socjalnego, stanowiącego w dużej części nadbudowę istniejącej hali produkcyjnej. Budowa obiektu została zakończono w roku bieżącym i w maju 2006 r. została wydana przez nadzór budowlany decyzja o pozwoleniu na użytkowanie budynku. Niektóre prace przy budynku zostały wykonane systemem gospodarczym i nie wszystkie wydatki są udokumentowane w związku z czym posiadane dowody poniesienia wydatków nie odzwierciedlają realnej wartości obiektu. Wobec powyższego celem ustalenia faktycznie poniesionych nakładów powołano biegłego do ich oszacowania.
W związku z tym pyta Pan, czy w powyższym przypadku można zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustalić wartość początkową środka trwałego na podstawie wyceny biegłego powołanego przez podatnika?
Własne stanowisko podatnika:
Zdaniem Pana w tym przypadku dopuszczalne jest przyjęcie wartości początkowej środka trwałego na podstawie wyceny dokonanej przez biegłego.
Stan prawny:
W świetle art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania m. in.: budowle, budynki - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy należy stwierdzić, iż składnik majątku staje się środkiem trwałym dopiero wówczas, gdy spełnia warunki określone w art. 22a ust. 1 ustawy, a jednym z tych warunków jest kompletność i zdatność do użytku.
Stosownie do zapisu art. 22f ust. 1 ustawy podatkowej podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1 - 3 oraz w art. 22b.
Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, która stanowi podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy podatkowej.
Stosownie do przepisów art. 22g ust. 1 pkt 1 - 2 ustawy podatkowej, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 18, uważa się:
1) w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia,
1a) w razie częściowo odpłatnego nabycia – cenę ich nabycia powiększoną o wartość przychodu, określonego w art. 11 ust. 2b,
2) w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia.
Środki trwałe mogą być przez podatnika wytworzone we własnym zakresie w efekcie np. zakończonego i rozliczonego procesu budowy prowadzonego w ramach działalności gospodarczej.
Za koszt wytworzenia, zgodnie z art. 22g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.
W myśl zapisu art. 22g ust. 5 ustawy podatkowej, koszt wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, zgodnie z art. 22 ust. 1 i 1a.
Stosownie do zapisu art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, o którym mowa w ust. 4, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, o których mowa w ust. 8, przez biegłego, powołanego przez podatnika.
Jednakże, tylko w wyjątkowych sytuacjach możliwe jest ustalenie wartości początkowej środka trwałego w oparciu o opinię biegłego.
Zasady wyrażonej w art. 22g ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie można stosować do składników majątku, których wytworzenie odbyło się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej podatnika – czy to w ramach produkcji, czy też budowy. W przypadkach tych ponoszone koszty wytworzenia powinny być odpowiednio ewidencjonowane z uwzględnieniem wymogów określonych w art. 22g ust. 4 ww. ustawy i wartość początkowa wytworzonego środka trwałego powinna być ustalona wg tegoż przepisu.
W przedstawionym stanie faktycznym budowa obiektu o którym mowa powyżej została rozpoczęta w trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, przy czym od początku realizacji inwestycji wiadomym było, że będzie ona służyła celom prowadzonej działalności gospodarczej. W przedmiotowej sprawie w trakcie realizacji inwestycji, winien był Pan podjąć działania mające na celu zebranie dowodów dokumentujących poniesione na wytworzenie środków trwałych koszty, które zgodnie z cytowanymi wyżej przepisami stanowiłyby podstawą do ustalenia wartości początkowej tychże środków.
W przedstawionym stanie faktycznym brak jest podstaw prawnych do ustalenia wartości początkowej budynku oddanego do użytkowania w drodze wyceny przez rzeczoznawcę powołanego przez Pana. Wycena ta nie może obejmować środków trwałych, których koszt wytworzenia jest znany, ponieważ wykraczałaby ona poza dyspozycję wskazanego wyżej przepisu art. 22g ust. 9.
W tym stanie rzeczy Naczelnik Urzędu Skarbowego w Limanowej uznaje Pana stanowisko dotyczące ustalenia wartości początkowej środka trwałego na podstawie wyceny rzeczoznawcy - jako nie prawidłowe.
W dacie wydania powyższego postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa w powyższej sprawie.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
Pouczenie:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie Ośrodek Zamiejscowy w Nowym Sączu za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Limanowej w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.