INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia wpływu do tut. organu 11 września 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług świadczonych na terytorium Francji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług świadczonych na terytorium Francji.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Posiadając rezydencje podatkową polską (w tym stałe miejsce zamieszkania i rodzinę w Rzeczpospolitej Polskiej - zwana dalej „krajem”) Wnioskodawca zamierza rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej, w formie jednoosobowego przedsiębiorcy, z siedzibą na terytorium kraju - wybierając przy tym opodatkowanie podatkiem dochodowym wg jednolitej stawki 19%. Przedmiotem działalności gospodarczej będzie instalowanie w budynkach (mieszkalnych i niemieszkalnych) i budowlach izolacji akustycznej i przeciwwstrząsowej (symbol 43.29.Z - wg klasyfikacji PKD 2007). Ponadto Wnioskodawca przewiduje także wykonywanie sporadycznie drobnych prac wykończeniowych wewnątrz budynków np. malowanie. Swoje usługi Wnioskodawca świadczyć będzie głównie we Francji - na zasadzie podwykonawstwa w oparciu o stałą umowę o świadczenie usług (brak znamion stosunku pracy) z jednym zlecającym - posiadającym siedzibę na terenie Francji i będącym podatnikiem podatku od wartości dodanej zarejestrowanym na terytorium Francji. W oparciu o zawieraną umowę ze zlecającym, poddaną co do zasady prawu francuskiemu, Wnioskodawca będzie samodzielnie wykonywał zlecone usługi w zakresie izolacji termicznej, akustycznej i przeciwwstrząsowej w konkretnych budynkach i budowlach. Materiały niezbędne do wykonania usługi dostarczane będą przez zlecającego (na jego koszt). Usługi świadczone dla zlecającego nie będą wykonywane pod jego kierownictwem. Zlecający wskazuje wyłącznie miejsce i zakres prac, z kolei dobór materiałów oraz sposób wykonania usługi należeć będzie do Wnioskodawcy. Wynagrodzenie za świadczone usługi naliczone zostanie w oparciu o przyjętą jednostkę miary prawidłowo wykonanej usługi oraz wypłacane zostanie w walucie euro i dotyczyć będzie każdorazowo kontraktów zawieranych przez zlecającego Wnioskodawcy z jego klientem. Zlecający, zawierając umowę ze swoim klientem będzie zlecał Wnioskodawcy wykonanie części lub całej umowy w zakresie wyżej wymienionym w oparciu o materiały dostarczone przez zlecającego. Umowę Wnioskodawca będzie wykonywał samodzielnie bez udziału pracowników - występując jako strona profesjonalna (przedsiębiorca). Prace wykonywane dla zlecającego, choć dotyczące konkretnych lokali, budynków, czy budowli - będą wykonywane każdorazowo przez kilka dni, w zależności od zlecania, a w każdym przypadku nie powinny przekroczyć miesiąca czasu w jednym miejscu. Na terenie Francji – Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnej stałej placówki w której będzie obsługiwana publiczność i w której będzie miał zarejestrowaną siedzibę, gdyż swoje usługi świadczyć będzie dla jednego podmiotu w oparciu o zlecenia, które on sam będzie zawierał we własnym imieniu i na własny rachunek. Umowa zwierana przez Wnioskodawcę ze zlecającym będzie zawierana w imieniu własnym i na własny rachunek. Charakter wykonywanych czynności sprawia, że dla wykonywanej usługi najistotniejsze będą (oprócz prawidłowego doboru materiałów do pracy, które zapewnia zlecający) umiejętności i doświadczenie wykonującego usługę, dla osiągnięcia pożądanego rezultatu umowy. Usługi dla zlecającego będą wykonywane w różnych miejscach na terenie Francji wskazanych przez zlecającego - w zależności od treści kontraktu, który zlecający zawrze ze swoim klientem.

Na terenie Francji Wnioskodawca będzie przebywał większą cześć roku kalendarzowego (więcej niż 183 dni w roku kalendarzowym). Jego pobyt w tym kraju będzie zależny od liczby i zakresu usług zlecanych mi przez zlecającego.

We Francji Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku od wartości dodanej. W kraju, z uwagi na rozpoczęcie wykonywania działalności gospodarczej i przewidywany rozmiar świadczonych tutaj usług w bieżącym roku kalendarzowym Wnioskodawca pozostanie podatnikiem VAT zwolnionym (niezarejestrowanym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jakie obowiązki w zakresie podatku VAT w kraju ciążyć będą na Wnioskodawcy z tytułu świadczenia usług na obszarze Francji (instalowanie w budynkach mieszkalnych i budowlach izolacji akustycznej i przeciwwstrząsowej)...

Zdaniem Wnioskodawcy, z tytułu opisanych usług świadczonych na terenie Francji związanych z konkretną nieruchomością, dla podatnika od wartości dodanej zarejestrowanego we Francji, Wnioskodawca nie rozlicza podatku VAT należnego w Rzeczpospolitej Polskiej.

Usługi, które zamierzają być świadczone przez wnioskującego sklasyfikowane są w klasyfikacji PKWIU pod numerem 43.29.11.0 (Roboty związane z zakładaniem izolacji).

Art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 26 sierpnia 2011r. Nr 177, poz. 1054 - ze zm. - zwana dalej „ustawą VAT”) stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów, import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z kolei art. 15 ust. 1-2 ustawy VAT stanowią, że podatnikami są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, przez którą rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast ust. 3 pkt 2 art. 15 ustawy VAT nie uznaje za działalność gospodarczą czynności z tytułu których przychody zostały wymienione w art. 13 pkt 2-9 ustawy pdof, jeżeli z tytułu wykonania tych czynności osoby te są związane ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności wobec osób trzecich.

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem m.in. art. 28e ustawy VAT (por. art. 28b ustawy VAT). Art. 28e ustawy VAT stanowi, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Powyższe oznacza, że z tytułu świadczonych przez Wnioskodawcę usług na rzecz podatnika, które wykonywane są na konkretnych nieruchomościach i pozostają w ścisłym związku z tymi nieruchomościami - miejscem ich opodatkowania podatkiem obrotowym będzie miejsce położenia nieruchomości (Francja), a ponadto obrót z tytułu usług nie podlega zaliczeniu do obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przypadku świadczenia usług istotnym, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   • podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   • osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j i art. 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Od powyższych zasad ustawodawca przewidział szereg wyjątków, wskazując m.in. szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia usług związanych m.in. z nieruchomościami.

I tak zgodnie z art. 28e ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Z powyższej regulacji prawnej wynika, że o miejscu świadczenia, a tym samym opodatkowania usługi związanej z nieruchomością decyduje wyłącznie miejsce położenia nieruchomości, z którą dana usługa jest ściśle związana, niezależnie od tego dla jakiego podmiotu jest wykonywana oraz gdzie znajduje się siedziba usługodawcy. Zasada ta ma zastosowanie wówczas, gdy usługę można przyporządkować do konkretnej nieruchomości, która jest możliwa do zlokalizowania, co do miejsca jej położenia. Przepis ten - jak wynika z jego brzmienia - stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium, odniesienie się nie do podmiotu lecz do przedmiotu, którym jest nieruchomość, a usługi, które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według miejsca jej położenia. Jednocześnie usługi te mogą mieć charakter nieograniczony, na co wskazuje katalog zamieszczony w tym przepisie, który ma charakter otwarty. Do zakresu tych usług ustawodawca zaliczył bowiem nie tylko usługi stricte dotyczące prac wykonywanych w nieruchomościach i obrotu nieruchomościami, ale także usługi, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Również Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) w art. 45 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, łącznie z usługami agentów nieruchomości i rzeczoznawców oraz usługami związanymi z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takimi jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W tym miejscu należy rozważyć co rozumie się przez nieruchomość, jak też jakie usługi należy uznać za związane z nieruchomościami. W związku z brakiem definicji nieruchomości w ustawie o podatku od towarów i usług wydaje się być słuszne posiłkowanie się w tej kwestii przepisami prawa cywilnego. I tak, zgodnie z art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Stosownie zaś do art. 47 § 2 K.c., część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

W świetle zapisów art. 48 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w tej ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Podkreślenia wymaga fakt, że w świetle przepisów dotyczących miejsca świadczenia usług, aby uznać usługi za związane z nieruchomością, wynik prac musi się wiązać z konkretną nieruchomością, np. działką, budynkiem, budowlą o określonych parametrach, numerach, będącą w posiadaniu określonych osób.

Z przedstawionego opisu sprawy wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć wykonywanie działalności gospodarczej z siedzibą na terytorium kraju, której przedmiotem będzie instalowanie w budynkach (mieszkalnych i niemieszkalnych) i budowlach izolacji akustycznej i wykonywanie drobnych prac wykończeniowych wewnątrz budynków np. malowanie. Przedmiotowe usługi Wnioskodawca będzie świadczyć głównie na terytorium Francji.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy z zakresu podatku VAT jest miejsce opodatkowania świadczonych przez niego ww. usług na terytorium Francji.

Powyższe prowadzi do wniosku, że nieruchomości, w których będą przeprowadzane roboty budowlane, znajdują się w konkretnie określonym miejscu, tj. na terytorium Francji, zatem znane będzie miejsce wykonania przedmiotowych usług. Świadczona usługa będzie zatem ściśle związana z konkretną nieruchomością.

A zatem miejscem opodatkowania przedmiotowych usług świadczonych poza terytorium kraju będzie terytorium Francji, tj. miejsce położenia nieruchomości – tak jak wskazał Wnioskodawca w opisie sprawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w kwestii miejsca opodatkowania przedmiotowych usług należy uznać za prawidłowe.

Ponadto do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia zaliczenia do obrotu w rozumieniu ustawy o VAT uzyskanego obrotu z tytułu świadczonych ww. usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2).

Zasady na jakich podmioty wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą mogą korzystać ze zwolnienia podmiotowego zawarte zostały w art. 113 ustawy.

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji (art. 113 ust. 2).

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

W tym miejscu istotne jest również pojęcie obrotu w myśl przepisów z zakresu podatku od towarów i usług. I tak zgodnie z art. 29 ust 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wskazać należy, że dla potrzeb ustalenia obrotów, których przekroczenie powoduje utratę prawa do zwolnienia w zakresie podatku od towarów i usług, powinno uwzględniać się łączne wartości sprzedaży uzyskane z tytułu świadczonych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem na prawo do zwolnienia wpływ ma jedynie wartość sprzedaży opodatkowanej (tj. sprzedaży, która byłaby opodatkowana, gdyby podatnik nie korzystał ze zwolnienia podmiotowego). Z powyższego wynika, ze nie cała wartość sprzedaży podatnika brana jest pod uwagę przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W konsekwencji do wartości sprzedaży nie uwzględnia się przy ustalaniu prawa do zwolnienia podmiotowego obrotu z wyraźnie wymienionych czynności, a mianowicie z:

• odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych z podatku,
• dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji,
• sprzedaży produktów rolnych pochodzących z prowadzonej przez rolnika ryczałtowego działalności rolniczej w przypadku prowadzenia przez rolnika ryczałtowego korzystającego ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy innej działalności niż działalność rolnicza.
  
  

Zgodnie z powyższymi przepisami do wartości sprzedaży nie wlicza się wartości sprzedaży niepodlegającej podatkowi VAT. Dotyczy to zarówno sprzedaży o charakterze VAT, lecz z miejscem świadczenia poza krajem, jak i sprzedaży całkowicie znajdującej się poza zakresem przedmiotowym VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do obrotu należności uzyskanych z ww. usług należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto informuje się, iż w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca opodatkowania usług świadczonych na terytorium Francji.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (pytanie nr 1 wniosku ORD-IN) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.