P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony, z dnia 26.10.2006r. (wpływ do tut. Urzędu 06.11.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy Spółka odszkodowanie z tytułu częściowego rozwiązania umowy, powinna rozpoznać jako przychód podatkowy w momencie otrzymania zapłaty od zagranicznego kontrahenta, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie #8722; biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia:

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego przez Stronę stanu faktycznego wynika, że Spółkę wiążę z kontrahentem niemieckim umowa agencyjna oraz dystrybucyjna. Spółka, działając jako agent kontrahenta na wyznaczonym w umowie obszarze, jest w szczególności zobowiązana do zdobywania klientów zainteresowanych nabyciem szerokiej gamy produktów wytwarzanych przez kontrahenta. Z tytułu świadczonych na rzecz kontrahenta usług Strona otrzymuje prowizję obliczoną zgodnie z zasadami oraz stawkami wskazanymi w umowie. Ponadto w myśl postanowień umowy po rozwiązaniu umowy Stronie przysługuje prawo do odszkodowania. Jako prawo właściwe dla wiążących strony stosunków prawnych określone zostało prawo niemieckie. W trakcie realizacji umowy kontrahent sprzedał na rzecz innej spółki niemieckiej część przedsiębiorstwa, w ramach którego wytwarzane były środki chemiczne wykorzystywane przy produkcji papieru. Wskutek przedmiotowej transakcji kontrahent zaprzestał wytwarzania tych produktów. Tymczasem zakresem wiążącej strony umowy objęte były m.in. środki chemiczne wykorzystywane przy produkcji papieru. W związku ze zbyciem części przedsiębiorstwa konieczne stało się rozwiązanie przez strony umowy w zakresie, w jakim odnosiła się ona do środków chemicznych. Zgodnie z postanowieniami umowy kontrahent może wypowiedzieć umowę częściowo w odniesieniu do niektórych produktów, zachowując termin wypowiedzenia 12 miesięcy na koniec roku kalendarzowego. Niemniej jednak Strona, kontrahent, spółka X wraz ze spółką córką X z siedzibą w Polsce zawarły stosowne porozumienie, na mocy którego umowa, w części dotyczącej środków chemicznych wykorzystywanych do produkcji papieru została rozwiązana wcześniej, aniżeli wynika to z postanowień umownych wiążących Stronę z kontrahentem, tj. z dniem 30.09.2006r. Równocześnie zgodnie z postanowieniami porozumienia Spółce przyznane zostało odszkodowanie w kwocie 161.540 EUR. W myśl zapisów przedmiotowego porozumienia podstawę dokonania zapłaty odszkodowania stanowić będzie wystawiona przez Stronę nota debetowa.
Zdaniem Strony z punktu widzenia podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka powinna rozpoznać przychód z tytułu otrzymanego odszkodowania zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3a pkt 3 ustawy o pdop (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.). W przedmiotowej sprawie Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT, więc decydującym momentem dla celów określenia daty powstania przychodu po stronie Spółki będzie moment faktycznego otrzymania przez Stronę przedmiotowego odszkodowania.

Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego po przeanalizowaniu przedstawionej przez Stronę argumentacji, stwierdza co następuje.

Artykuł 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) wskazuje w praktyce dwa momenty wystąpienia u podatnika przychodu podatkowego, rozpoznawanego według zasady kasowej (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 – przychodem są m.in. otrzymane pieniądze), oraz zasady memoriałowej (na podstawie art. 12 ust. 3 – za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane). Z powyższych przepisów wynika, że należy je stosować alternatywnie, co oznacza, że za datę przychodu uznać należy datę otrzymania zapłaty za świadczenie, jeżeli zapłata ta nastąpiła przed datą lub w dacie przychodu należnego, lub dotyczy przychodów niezwiązanych z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, albo w przypadku, gdy nawet nie została dokonana faktyczna zapłata za wykonane świadczenie związane z działalnością gospodarczą, przy określaniu daty przychodu podmiotu wykonującego to świadczenie, zastosowanie znajdą przepisy dotyczące przychodu należnego oraz momentu jego wystąpienia. Warunkiem jest jednak to, że kwota tego przychodu jest podatnikowi już w tym momencie znana.
Moment powstania przychodów związanych z działalnością gospodarczą precyzyjnie został określony w art. 12 ust. 3a w/w ustawy zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r.), przychód powstaje w dniu wystawienia faktury, ale nie później niż ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło:
wydanie rzeczy,zbycie praw majątkowych,wykonanie usługi, w tym częściowe wykonanie usługi, o ile stanowi to wynikający z umowy lub odrębnych przepisów tytuł do zapłaty, lubotrzymanie zapłaty za wykonanie świadczenia – w pozostałych przypadkach.
Kwestią wymagającą wyjaśnienia w niniejszej sprawie jest, czy odszkodowanie, uzyskane przez Stronę w wyniku częściowego rozwiązania umowy agencyjnej i dystrybucyjnej w warunkach, przedstawionych w stanie faktycznym, stanowić będzie przychód należny z działalności gospodarczej Wnioskującego, w szczególności zaś przychód z umowy, czy też przychód ten należy rozpoznawać na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z chwilą faktycznego otrzymania w/w odszkodowania przez Spółkę.
Instytucja odszkodowania uregulowana została w art. 361 – 363 ustawy z dnia 24.04.1964r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z treścią art. 361 § 1 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynika szkoda. Naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Odszkodowanie jest zatem swoistego rodzaju działaniem zmierzającym do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania. Świadczenie w postaci odszkodowania nie jest więc wynagrodzeniem za usługi świadczone przez Stronę na rzecz kontrahenta, ani przed, ani po rozwiązaniu umowy. Funkcją odszkodowania jest kompensata, czyli wyrównanie szkody poniesionej przez Spółkę w związku z rozwiązaniem umowy agencyjnej i dystrybucyjnej. Otrzymane odszkodowanie nie stanowi zatem przedmiotu działalności gospodarczej Spółki, a jedynie sposób zabezpieczenia jej interesów, w przypadku niewykonania lub nienależytego wykonania umowy przez kontrahenta. W związku z powyższym odszkodowanie należne Stronie nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o pdop, gdyż nie jest związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę jak również nie spełnia wymogów określonych w art. 12 ust. 3a tej ustawy bowiem nie jest świadczeniem otrzymanym w zamian za wydanie rzeczy, zbycie praw majątkowych czy wykonanie usługi. Mając więc na uwadze powyższe należy stwierdzić, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe co do wskazanej przez Stronę podstawy prawnej. W ocenie organu podatkowego, przychód z tytułu uzyskanego odszkodowania powinien być rozpoznany metodą kasową tj. z chwilą faktycznego otrzymania odszkodowania na zasadzie, przewidzianej w przepisie art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o pdop, a nie jak uważa Strona w myśl art. 12 ust. 3a pkt 3 ww. ustawy.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.

Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.