Interpretacja Ministra Finansów
PT8/033/118/257/PSG/13/PK-224/10/RD42632
z 8 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) Minister Finansów, wobec stwierdzenia nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 8 czerwca 2009 r. nr ITPP2/443-233b/09/RS, wydanej w imieniu Ministra Finansów, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, na wniosek z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2008 r.), uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania szczególnej procedury przy sprzedaży samochodu używanego zaimportowanego uprzednio na terytorium Niemiec, zmienia ww. interpretację z urzędu stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione w ww. wniosku jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2008 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy wpłynął ww. wniosek z dnia 19 marca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania szczególnej procedury przy sprzedaży samochodu używanego zaimportowanego uprzednio na terytorium Niemiec. Wniosek ten został następnie uzupełniony pismem z dnia 22 kwietnia 2009 r. (data wpływu 18 maja 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą opodatkowaną oraz posiada unijny nr NIP. Wnioskodawca sprowadził samochód osobowy Mercedes Benz CL500, rok produkcji 2001, z USA, na swoje nazwisko wg rachunku z dnia 20 maja 2008 r. w stanie uszkodzonym. Samochód ten poddał procedurze celnej na terytorium Niemiec. Tam dokonał zapłaty cła i podatku VAT. Samochód z Niemiec Wnioskodawca przywiózł do Polski, opłacił podatek akcyzowy w Urzędzie Celnym w nabyciu wewnątrzunijnym. Samochód ten Wnioskodawca sprowadził do Polski w celach handlowych z zamiarem jego sprzedaży, po dokonaniu jego naprawy, ponieważ został sprowadzony na teren RP z USA przez Niemcy w stanie uszkodzonym. Następnie Wnioskodawca zarejestrował w Wydziale Komunikacji Starostwa Powiatowego w dniu 28 czerwca 2008 r. W ten sposób Wnioskodawca przyjął go na stan towarów do odsprzedaży. Wnioskodawca sprzedał ww. samochód w dniu 6 stycznia 2009 r. na podstawie faktury VAT-marża w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa na rzecz podatnika w Polsce. Na wniosek VAT-24 Wnioskodawcy Urząd Skarbowy wydał VAT-25 stwierdzając, że samochód ten nie podlega opodatkowaniu VAT w Polsce.

W piśmie z dnia 22 kwietnia 2009 r., stanowiącym uzupełnienie do ww. wniosku, Wnioskodawca zawarł dodatkowe informacje:

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. handel samochodami. Samochód został zakupiony od firmy amerykańskiej. Po sprowadzeniu z USA na terytorium Niemiec, został on objęty procedurą dopuszczenia do obrotu. Wnioskodawca dokonał sprzedaży ww. samochodu na rzecz osób fizycznych w Polsce (2 właścicieli), które nie są podatnikami podatku VAT.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca miał prawo sprzedając ten samochód wystawić fakturę VAT-marża?

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym powyżej stanie faktycznym miał on prawo do wystawienia faktury VAT-marża dla kupującego towar sprowadzony do Polski.

W dniu 8 czerwca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając, na podstawie przepisu § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), w imieniu Ministra Finansów – wydał interpretację indywidualną, nr ITPP2/443-233b/09/RS, w której uznał, iż w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w wydanej interpretacji indywidualnej przywołał przepisy: art. 106 ust. 1, art. 120 ust. 4, 10 i 16 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), a także § 5 ust. 8 pkt 1 i 2b rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) oraz odniósł ich treść do stanu faktycznego, pytania i stanowiska, przedstawionych przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji.

W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy wskazał, iż towar (samochód) został pierwotnie nabyty w państwie trzecim. Zatem nabycia nie dokonano od podatnika podatku od towarów i usług lub od podatnika podatku od wartości dodanej. Dostawcą towaru jest podmiot spoza Wspólnoty. W związku z powyższym Wnioskodawca ma prawo sprzedać samochód jako towar używany w systemie VAT-marża i tym samym wystawić fakturę VAT-marża.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał za prawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14e § 1 ustawy Ordynacja podatkowa minister właściwy do spraw finansów publicznych może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości.

W wyniku przeprowadzonej analizy przedmiotowej sprawy stwierdzono, że interpretacja indywidualna z dnia 8 czerwca 2009 r. nr ITPP2/443-233b/09/RS, wydana w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest nieprawidłowa, dlatego też uzasadnione jest dokonanie jej zmiany. Zdaniem Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) – dalej: ustawa o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Art. 9 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Stosownie natomiast do art. 11 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy o VAT w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez towary używane, o których mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT, rozumie się – stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy – ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 27.41.10-30, ex 27.41.10-50, ex 27.41.20-30, ex 27.41.20-50, ex 27.41.20-70.00, 27.41.30-30, 27.41.30-50, 27.41.61-00, 27.41.62-00, 36.22.11-30.00, 36.22.11-50.00 i 36.22.12-30.00).

Zgodnie z przepisem art. 120 ust. 10 ustawy o VAT przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

W analizowanym stanie faktycznym Wnioskodawca dokonując importu towaru na terytorium danego państwa członkowskiego UE (Niemcy), a następnie przemieszczając towar na terytorium innego państwa członkowskiego UE (Polska) działał jako podatnik dla potrzeb podatku od wartości dodanej na terytorium państwa, w którym dokonano odprawy celnej. Przemieszczenie z Niemiec do Polski towaru uprzednio zaimportowanego z kraju trzeciego (USA) i dopuszczonego do obrotu na obszarze Unii Europejskiej (Niemcy) służącego działalności gospodarczej podatnika, stanowi zaś wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i podlega – zgodnie z ww. przepisami ustawy o VAT – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż w sprawie nie są spełnione warunki, dotyczące statusu podmiotu, od którego podatnik nabył odsprzedawany później towar, wymienione w wyżej cytowanym art. 120 ust. 10 ustawy o VAT.

W konsekwencji Wnioskodawca nie jest uprawniony do zastosowania przy odsprzedaży przedmiotowego samochodu opodatkowania według procedury VAT marża, o której mowa w art. 120 ust. 4 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 4 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury. Na podstawie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”. Szczegółowe dane, które powinna zawierać faktura dokumentująca sprzedaż określono w § 5 tego rozporządzenia. Stosownie do § 5 ust. 8 ww. rozporządzenia w fakturach dokumentujących czynności, których podstawą opodatkowania jest marża, zgodnie z art. 119 lub art. 120 ustawy:

1. w miejsce oznaczenia „FAKTURA VAT” stosuje się oznaczenie „FAKTURA VAT marża” lub
2. umieszcza się odesłanie odpowiednio do:
1. przepisów art. 119 ustawy lub art. 306 dyrektywy,
2. przepisów art. 120 ustawy lub art. 313 dyrektywy oraz
3. zawiera się dane określone w ust. 1 pkt 1-6 i 12.
   
   

Ponieważ – co wyżej uzasadniono – w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania szczególna procedura opodatkowania marży, zastosowania nie może również znaleźć ww. regulacja zawarta w § 5 ust. 8 ww. rozporządzenia.

Zatem Wnioskodawca dokonując dostawy ww. samochodu na rzecz 2 osób fizycznych w Polsce (które to osoby nie są podatnikami podatku od towarów i usług) powinien był udokumentować ww. dostawę na zasadach ogólnych.

Reasumując stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym miał on prawo do wystawienia faktury VAT-marża dla kupującego towar sprowadzony do Polski, należy uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną z dnia 8 czerwca 2009 r. nr ITPP2/443-233b/09/RS, wydaną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Wnioskodawcy przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację zmieniającą interpretację indywidualną. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów – w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia wezwania o usunięcie naruszenia prawa (art. 47 i 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Minister Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.