INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami ) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2013 r. (data wpływu 22 stycznia 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 stycznia 2013 r. oraz 18 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu wychowywania dziecka - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 stycznia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 31 stycznia 2013 r. oraz 18 kwietnia 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od 1993 r. jest Pani rozwódką, a w 2011 r. Pani były małżonek zmarł. Od 2004 r. był pozbawiony władzy rodzicielskiej. Pani jest opiekunem prawnym syna Michała na podstawie zaświadczenia Sądu Rejonowego z 12 kwietnia 2010 r. Syn urodzony w 1991 r., jest kawalerem i osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym, całkowicie ubezwłasnowolnioną. Pobiera rentę socjalną i zasiłek pielęgnacyjny (przychód 597,23 zł + 153,00 zł). W ciągu ubiegłego roku kalendarzowego mieszkał w Domu Pomocy Społecznej. Decyzja o umieszczeniu w DPS jest rezultatem Pani usilnych starań. Syn został umieszczony w DPS na Pani wniosek, który został zatwierdzony przez Sąd Rodzinny, z uwagi iż jest Pani opiekunem prawnym syna. Została Pani zobowiązana na podstawie umowy zawartej z MOPR do uiszczania kosztów pobytu syna w ww. placówce w wysokości 300 zł. Również cały dochód syna tj. renta socjalna i zasiłek pielęgnacyjny jest przekazywany do DPS na sfinansowanie Jego pobytu w placówce. DPS nie zapewnia w całości nieodpłatnego pełnego utrzymania. Rozdysponowuje Pani przychody i prowadzi dokumentację. Ponosi Pani również część kosztów związanych z leczeniem czy wspomaganiem diety. Wyposażyła Pani pokój syna kilkoma nowymi meblami. Zakupuje Pani nową garderobę i środki czystości. Przynajmniej trzy razy w miesiącu odwiedza syna (ponosi koszty podróży) i pomaga w sprawach dotyczących społeczności DPS. Syn przebywał także przez dwa dni na przepustce w domu rodzinnym. Syn jest uczniem Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego. Osiąga Pani wyłącznie dochody wg skali (PIT-37) , nie osiąga przychodów z działalności gospodarczej opodatkowanej zryczałtowanym podatkiem dochodowym lub podatkiem liniowym oraz nie mają w stosunku do Pani zastosowania przepisy ustawy o podatku tonażowym.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy pełniąc obowiązki opiekuna prawnego osoby niepełnosprawnej w stopniu znacznym i całkowicie ubezwłasnowolnionej przysługuje Pani w 2012 r. odliczenie z tytułu ulgi prorodzinnej, ewentualnie, czy przysługuje odliczenie za dni, w których syn przebywał z Panią na przepustce poza Domem Opieki Społecznej...

Uważa Pani, iż pełniąc obowiązki opiekuna prawnego osoby niepełnosprawnej w stopniu znacznym i całkowicie ubezwłasnowolnionej przysługuje Pani odliczenie PIT/O rubryka E.1 tj. z tytułu ulgi prorodzinnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012 r. od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską,
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało,
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega kwota stanowiąca 1/6 kwoty zmniejszającej podatek określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, za każdy miesiąc kalendarzowy, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1. Odliczenie nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.

Odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej (art. 27f ust. 4 cyt. ustawy).

Stosownie do art. 27f ust. 5 ww. ustawy, odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów - imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka,
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka,
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą,
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

Natomiast art. 27f ust. 6 powyższej ustawy stanowi, że przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej. Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 powołanej ustawy).

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

• bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
• do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,
  
  - w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania. Wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe nie stanowią standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle; niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Zgodnie z art. 133 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (t.j. Dz. U. z 2012 , poz. 788 ze zmianami), rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.

Zakres obowiązku alimentacyjnego rodziców wobec dzieci precyzuje zaś art. 135 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zależy on od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Wykonanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Oznacza to, że osoby, które zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym, wykonują obowiązek alimentacyjny względem dziecka legitymującego się orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie z zapewnieniem stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz stałym współudziałem na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji są uprawnione do korzystania z ulgi, określonej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże art. 27f ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że odliczenie w ramach tej ulgi nie przysługuje w sytuacji gdy dziecko zostało umieszczone - na podstawie orzeczenia sądu - w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych.

Zgodnie z art. 3 pkt 7 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 139, poz. 992 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie – oznacza to dom pomocy społecznej, placówkę opiekuńczo-wychowawczą, młodzieżowy ośrodek wypoczynkowy, schronisko dla nieletnich, zakład poprawczy, areszt śledczy, zakład karny, zakład opiekuńczo-leczniczy, zakład pielęgnacyjno-opiekuńczy, szkołę wojskową lub inną szkołę, jeżeli instytucje te zapewniają nieodpłatnie pełne utrzymanie.

Z treści wniosku wynika, że ma Pani pełnoletniego, niepełnosprawnego syna z orzeczoną niepełnosprawnością w stopniu znacznym, w związku z czym otrzymuje on zasiłek pielęgnacyjny i rentę socjalną. Syn został umieszczony w DPS na Pani wniosek. Pani została zobowiązana na podstawie umowy zawartej z MOPR do uiszczania kosztów pobytu syna w ww. placówce w wysokości 300 zł. DPS nie zapewnia w całości nieodpłatnego utrzymania. Rozdysponowuje Pani przychody i prowadzi dokumentację. Ponosi Pani również część kosztów związanych z leczeniem czy wspomaganiem diety. Wyposażyła Pani pokój syna kilkoma nowymi meblami. Kupuje Pani nową garderobę i środki czystości. Przynajmniej trzy razy w miesiącu odwiedza syna (ponosi koszty podróży) i pomaga w sprawach dotyczących społeczności DPS.

W przedstawionym stanie faktycznym nie będzie miał więc zastosowania art. 27f ust. 2, ustawy o podatku dochodowym, ponieważ Pani syn został umieszczony w Domu Pomocy Społecznej na Pani wniosek, a Pani ponosi częściowe koszty jego pobytu w tej placówce, która nie zapewnia w całości nieodpłatnego pełnego utrzymania.

Zatem w przypadku Wnioskodawczyni, z uwagi na fakt, iż ponosi koszty utrzymania syna, wypełniając wobec niego ciążący na niej obowiązek alimentacyjny przysługuje prawo – jako rodzicowi – do odliczenia od podatku dochodowego za 2012 r. kwoty 1.112 zł 04 gr z tytułu ulgi prorodzinnej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.