POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 17.03.2005 r. (data wpływu do tut. Urzędu 18.03.2005 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie ustalenia czy przywóz na terytorium kraju towarów zakupionych na terytorium Danii od podmiotu duńskiego, które następnie zostały przekazane innemu podmiotowi duńskiemu w celu wykonania na nich usług polegających na przetworzeniu, po którym nastąpił przedmiotowy ich przywóz na terytorium kraju stanowi wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT,

stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik, zarejestrowany dla potrzeb VAT UE, w lutym 2005r. nabył materiały od dwóch różnych kontrahentów duńskich, posiadających właściwe i ważne numery identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych i na podstawie otrzymanych faktur dokonał zapłaty.

Kontrahenci duńscy, na podstawie wydanych przez Podatnika dyspozycji, przesłali przedmiotowe materiały do trzeciego podmiotu duńskiego, który miał wykonać na tych materiałach usługę polegającą na ich przetwarzaniu, w wyniku której powstanie nowy towar. W chwili dokonywania transakcji zakupu tj. jeszcze przed wystawieniem faktur, obaj kontrahenci mieli świadomość, że zakupiony u nich towar nie przekroczy granicy Danii.

Jednakże każdy z nich, w opisanej sytuacji, postąpił inaczej:

1. jeden podmiot w wystawionej fakturze nie naliczył podatku VAT,
2. drugi podmiot naliczył duński VAT w wysokości 25%.

Z kolei trzeci kontrahent, wykonujący na zlecenie Podatnika usługę polegającą na przetwarzaniu tych towarów, miał wystawić fakturę jedynie za tę usługę (cena nie będzie obejmować wartości powierzonych materiałów), zaś przetworzony przez niego towar miał zostać następnie przesłany do Polski. Wobec różnego potraktowania dokonanego przez Podatnika zakupu przez dwa duńskie podmioty gospodarcze Podatnik ma wątpliwości, który z nich postąpił właściwie.

Podatnik zwraca się z zapytaniem, czy w przedstawionym stanie faktycznym miało miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (art. 9 ust. 1 ustawy o VAT), a jeśli tak, to w którym momencie powstanie obowiązek podatkowy.

Zdaniem Podatnika w opisanym stanie faktycznym nie miało miejsca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie nastąpiło fizyczne przemieszczenie towarów pomiędzy dwoma państwami Wspólnoty. Zatem po stronie Podatnika nie powstał obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów z art. 20 ust. 5 ustawy o VAT.

Po przeanalizowaniu zaprezentowanego we wniosku stanu faktycznego oraz stanowiska wnioskodawcy, mając na uwadze obowiązujące przepisy prawne, tut. Organ stwierdza, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Natomiast, stosownie do przepisu art. 9 ust. 1 tej ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W tym miejscu należy zaznaczyć, iż w wyniku dokonania dostaw przez dwa pierwsze duńskie podmioty nastąpiło przemieszczenie towarów w obrębie terytorium Danii (miejscem, w którym towary znajdowały się w momencie zakończenia transportu był zakład podmiotu świadczącego usługę polegającą na ich przetwarzaniu). Ponadto, istotnym przy niniejszej ocenie prawnej czynnikiem jest fakt, iż towar nabyty przez Podatnika (podatnika podatku od towarów i usług) od podatników podatku od wartości dodanej - w wyniku wykonania na nim przez trzeci podmiot duński usług, o których mowa powyżej - utracił pierwotne cechy (nie stanowił już towaru tożsamego z uprzednio nabytym) - nie można więc mówić o dostawie towaru, w wyniku której towar ten został przemieszczony pomiędzy terytoriami dwóch różnych państw członkowskich UE.

Zatem, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz przywołanych powyżej unormowań prawnych należy uznać, iż przedmiotowe dostawy nie stanowią wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy o VAT i w konsekwencji nie powstanie dla tych czynności obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 20 ust. 5 tej ustawy.

Jednocześnie tut. Organ stwierdza, iż nie jest organem właściwym do oceny prawidłowości postępowania podmiotów duńskich, które to podmioty są zobowiązane do stosowania przepisów dotyczących podatku od wartości dodanej obowiązujących na terytorium Danii - w zakresie objętym niniejszym wnioskiem.