INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 14.11.2007 r. (data wpływu 19.11.2007 r.) oraz piśmie z dnia 29.12.2007 r. (data nadania 31.12.2007 r., data wpływu 04.01.2008 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie Nr IPPB2/436-136/07-2/AA z dnia 05.12.2007 r. (data nadania 06.12.2007 r., data doręczenia 24.12.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania ww. podatkiem oraz zastosowania zwolnienia z art. 4a ww. ustawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.11.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania ww. podatkiem oraz zastosowania zwolnienia z art. 4a ww. ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Ojciec Wnioskodawcy zmarł w roku 1990 a matka w 1988 roku. W 2000 roku podczas remontu domu rodzinnego Wnioskodawca znalazł kserokopię aktu własności oraz mapę nieruchomości, której ojciec nie rozdysponował na rzecz dzieci za życia. Nieruchomość ta jest zbudowana Fabryką oraz drogą publiczną. Ojciec nie przekazał tej nieruchomości, ponieważ była przejęta w jakiś sposób przez Państwo lub Skarb Państwa w czasie PRL-u. Obecnie stan wygląda tak, że część około 2/3 całości jest zabudowane Fabryką, a na 1/3 usytuowana jest droga publiczna. Zabudowy te zostały dokonane prawdopodobnie w latach 60-tych i 70-tych. Część wykupiła Fabryka a część została zabrana przez Państwo bez zgody właścicieli. Nie wykluczone, że zostało to przejęte na początku lat 70-tych a akt własności został wydany przez Urząd Dzielnicy X dnia 05.07.1973 r. na podstawie ustawy o regulacji i własności gospodarstw rolnych z roku 1971. Jest to oczywiście hipoteza.

W roku 2005 Wnioskodawca złożył wniosek do Wojewody Y oraz do Biura Nieruchomości Skarbu Państwa zgodnie z ustawą z dnia 13.10.1998 r. art. 73 (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.) w sprawie gruntu zajętego pod ulicę z czego część była kiedyś własnością ojca Wnioskodawcy. Za zajęte grunty pod drogę przysługuje odszkodowanie.

Na wezwanie Wojewody Wnioskodawca pobrał z sądu wypis z księgi wieczystej. Do zbadania sprawy potrzebny jest akt własności oryginał, który znajduje się w Urzędzie Dzielnicy W.... – wnioskodawca posiada kserokopię. Żeby otrzymać duplikat oryginału poświadczony przez Urząd który go wydał Wnioskodawca musi otrzymać tytuł prawny przez sąd. Wnioskodawca złożył wniosek w sądzie o podział spadku na troje rodzeństwa bez określenia masy spadkowej, bo ta jest hipotetyczna.

Sąd wyda orzeczenie o podział spadku po 1/3 części dla trojga dzieci bez ujawnionej masy spadkowej, która nie jest znana ilościowo i wartościowo na obecny czas.

Po nabyciu prawa do spadku Wnioskodawca będzie mógł pobrać duplikat aktu własności, który następnie przekaże do Urzędu Y gdzie po udowodnieniu, że grunt należy do spadkobierców i rzeczywiście jest zajęty pod drogę wojewódzką otrzyma decyzję Wojewody co do stanu prawnego.

W tej sprawie władający drogą – Zarząd D.... i M.... wydał orzeczenie, że nie posiada dokumentów potwierdzających kupno lub wywłaszczenie. Nie ma dokumentów przekazania nieruchomości, ponieważ w tamtym czasie mogło nie być jeszcze aktu własności tej nieruchomości.

Własność tego gruntu jest na obecnym etapie hipotetycznym domniemaniem posiadania prawa do gruntu. Władający może również nabyć prawo do gruntu przez zasiedzenie. Spadkobiercy hipotetyczni domniemają, że za grunt ojciec nie otrzymał zapłaty.

Wojewoda wyda decyzję o zajęciu nieruchomości pod drogę po przekazaniu wszystkich dokumentów oraz map istotnych do udowodnienia własności. Mapy znajdują się u Starosty W.....

Decyzja zostanie przekazana do Biura Nieruchomości Skarbu Państwa, by tam urzędnicy sprawdzili czy ww. nieruchomość została nabyta w sposób prawny lub bezprawny w czasach PRL-u.

Biuro Nieruchomości Skarbu Państwa wyda decyzję potwierdzającą sposób przejęcia nieruchomości co równoznacznie stanie się nabyciem prawa do odszkodowania dla spadkobierców za ww. nieruchomość czy też nie (jeśli takowe wcześniej zostało wypłacone).

Reasumując: Na dzień dzisiejszy jest księga wieczysta na nieruchomość o pow. 3907 m2 z czego 2209/3907 części to udział ojca Wnioskodawcy zaś 1698/9907 części to udział Pani J.Z. jako współwłaścicieli.

Po ojcu jest troje spadkobierców a po Pani J.Z. nie wiadomo. Urzędnicy Wojewody ustalają wszystkich spadkobierców należących do nieruchomości.

Z a.... 3907 m2 około 2000 m2 jest pod fabryką lecz nie ma wpisu w księdze wieczystej.

Około 1900 m2 jest zabudowane drogą na którą to część zabudowaną toczy się postępowanie o uznanie roszczeń do wypłaty odszkodowania lub też nie. Postępowanie w Urzędzie Wojewódzkim i w Biurze Nieruchomości może potrwać około roku lub dłużej.

Pismem z dnia 05.12.2007 r. Nr IPPB2/436-136/07-2/AA wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez przedstawienie własnego stanowiska do zadawanych pytań. Wniosek został uzupełniony w terminie. Wnioskodawca zrezygnował z 3 pytania.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy można w tak skomplikowanej sprawie zawiesić naliczanie i pobór podatku od spadku do czasu ustalenia rzeczywistego właściciela nieruchomości oraz ustalenia wartości nieruchomości jako ewentualnej masy spadkowej....
2. Czy w związku z dość trudną sprawą, której ustalenie może trwać około 1 roku wartość do opodatkowania spadku będzie naliczana od wartości na dzień 31 grudnia 1998 roku, t. j. na dzień ustalenia wartości odszkodowania czy od wartości nieruchomości na dzień nabycia prawa do spadku, którego orzeczenie nastąpi w roku 2007 lub 2008 o ile hipoteza posiadania stanie się faktem... Czy przysługuje zwolnienie z I grupy podatkowej...
   
   

Odpowiedź na 2 pytanie stanowi przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej. Wniosek w zakresie 1 pytania zostanie rozpatrzony w odrębnej interpretacji indywidualnej.

Zdaniem wnioskodawcy:

Ad.2

Wartość nieruchomości do wypłaty odszkodowania za zajęty grunt ma być ustalona na dzień 31 grudnia 1998 roku. Prawo do odszkodowania nabędę jeśli udowodnię, że jestem wraz z rodzeństwem spadkobiercą nieruchomości, o której mowa oraz, że ojciec mój nie otrzymał za życia zapłaty za ww. grunt.

Prawdopodobnie nastąpi to w 2008 roku. Wtedy powinienem zapłacić podatek od spadku bo ten będzie ujawniony w decyzji Wojewody oraz decyzji Biura Nieruchomości Skarbu Państwa płatnika odszkodowań.

W ocenie Wnioskodawcy wartość wycenionej nieruchomości na dzień 31 grudnia 1998 roku przez rzeczoznawcę, która zostanie hipotetycznie zakwalifikowana do wypłaty odszkodowania w 2008 roku powinna być wartością do opodatkowania podatkiem od spadku.

Zgodnie z nowymi przepisami powinien być zwolniony z płatności podatku – I grupa syn po ojcu.Ojciec zmarł w roku 1990. Postępowanie spadkowe zostało przeprowadzone w roku 2007. Wcześniej nie wiedzieliśmy, że jakikolwiek spadek istnieje.

Masa spadkowa zostanie ujawniona w roku 2008. Ponieważ ojciec przekazał ustnie, że państwo zabrało (tak to się nazywało w PRL-u) te nieruchomości więc nie mógł przekazać aktem notarialnym ziemi, której od 20-tu lat nie posiadał.

Nikt nie wiedział czy kiedykolwiek Państwo Polskie ureguluje stan prawny gruntów nie prawnie przejętych. Po śmierci ojca nikt nie ubiegał się o odszkodowanie bo nie wierzyliśmy, że Polska w czasie demokracji ureguluje zaległe sprawy. Kiedy wyszła ustawa z dnia 13.10.1998 r. nie wiedziałem jak załatwić takie sprawy. Wniosek o odszkodowanie złożyłem w roku 2005.

Podatek od spadku powinienem zapłacić od wartości przyjętej do odszkodowania ustalonego na dzień 31 grudnia 1998 roku lub powinienem zostać zwolniony z tego podatku ponieważ obowiązek nastąpi w roku 2008.

Taki stan opodatkowania uważam za właściwy ponieważ w 1998 roku weszła w życie ustawa o regulacji prawnej zajętych gruntów pod drogi oraz o regulacji zadośćuczynienia byłym właścicielom.

Wnioskodawca w tym czasie nie robił podziału spadku bo nie wiedział czy odszkodowanie kiedykolwiek będzie mu przysługiwało.

Pani w Urzędzie Skarbowym w Warszawie powiedziała, że podatek należy zapłacić od wartości średniej ceny nieruchomości w tym rejonie przyjętej w roku 2008.

Nie zgadzam się z tym stanowiskiem, ponieważ jestem poszkodowany przez Państwo Polskie nie z mojej winy ani też nie z winy ojca byłego właściciela nieruchomości.

Jeżeli my właściciele ziemscy poszkodowani przez bezprawne przejęcie nieruchomości zostaliśmy skrzywdzeni przez Skarb Państwa to w obecnym czasie powinno nam to być uwzględnione i podatek od spadku w moim przypadku powinien być naliczony od wartości nieruchomości na dzień 31 grudnia 1998 roku lub też powinniśmy być zwolnieni z płacenia podatku skoro to państwo korzystało przez wiele lat z naszych dóbr majątkowych nie płacono dzierżawy za przejęty grunt.

Formalność załatwiana obecnie nie powinna być brana pod uwagę bo są to zobowiązania Skarbu Państwa wobec byłych właścicieli.

Ja nie mam możliwości udowodnienia swojej własności w krótkim czasie więc spraw trwa dość długo nie z mojej winy.

Najbardziej satysfakcjonujące byłoby przyjęcie obecnych przepisów podatkowych oraz podatku od spadku i zwolnienie z tego podatku oczywiście o ile udowodnię i hipoteza stanie się faktem stanu posiadania prawa do nieruchomości zajętej od około 35 lat przez Skarb Państwa.

Skarb Państwa wypłaca odszkodowania za wartość gruntu przejętego.

Nikt nie bierze pod uwagę utraconych korzyści przez okres 35 lat jako ziemie przejętej produkcji rolnej.

Korzyści utracone (pożytki) przewyższają wartość podatku od spadku. Pragnę aby stanowisko moje zostało uznane za słuszne.Żyjemy w Europie – gdzie własność jest szanowana a podatki płaci się od stanów faktycznych zgodnych z prawem.

Jednak zgodnie z nowymi przepisami z 2007 roku jako spadkobiercy z 1-wszej linii – dzieci po ojcu powinniśmy zostać zwolnieni z opodatkowania spadku

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. Nr 142, poz. 1514 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem między innymi dziedziczenia.

Spadek definiuje art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zatem spadek stanowią prawa i obowiązki majątkowe zmarłego, przechodzące z chwilą śmierci na jedną lub kilka osób. Z powyższej normy prawnej wynika, że spadkobiercy w zasadzie wchodzą w sytuację prawną, w jakiej pozostawał spadkodawca. Oznacza to, że w skład spadku wchodzą prawa i obowiązki, ale także uzasadnione prawne nadzieje na nabycie prawa. Prawa majątkowe są składnikiem masy spadkowej dającym nabywcy w drodze dziedziczenia legitymację prawną do występowania z wnioskiem o ich dochodzenie i realizacją m. in. w formie odszkodowania.

W myśl § 2 powołanego przepisu nie należą do spadku prawa i obowiązki zmarłego ściśle związane z jego osobą, jak również prawa które z chwilą jego śmierci przechodzą na oznaczone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami. W obrębie zakresu pojęcia praw ściśle związanych z osobą spadkodawcy, znajdują się prawa mające służyć zaspokojeniu określonych interesów konkretnej osoby ze względu na jego indywidualną sytuację, np. roszczenia alimentacyjne czy uprawnienie do renty. Natomiast w zakresie praw i obowiązków przechodzących na określone osoby niezależnie od tego, czy są one spadkobiercami chodzi o sytuacje, w których istnieje wyraźny przepis przewidujący taki skutek śmierci osoby uprawnionej lub zobowiązanej.

Zaznaczyć należy, że roszczenia odszkodowawcze, zatem także za wywłaszczoną nieruchomość, mają charakter cywilnoprawny, majątkowy. Stanowisko w tym zakresie potwierdza liczne orzecznictwo, w tym Uchwała Sądu Najwyższego z dnia 05.10.1995 r. sygn. akt IKZP 23/95. Co do zasady roszczenia o takim charakterze wchodzą więc do masy spadkowej.

Podkreślenia wymaga fakt, iż ojciec Wnioskodawcy zmarł w 1990 r., a ewentualne odszkodowanie zostanie wypłacone wiele lat po jego śmierci. Tym samym odszkodowanie nie wchodziło w skład spadku po ojcu, gdyż w dacie jego śmierci odszkodowanie to nie było wypłacone. W dacie tej nie istniały nawet podstawy prawne do uzyskania tego odszkodowania.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż jeżeli Wnioskodawcy przysługuje skutecznie roszczenie odszkodowawcze (klasyfikowane jako prawo majątkowe) to ciąży na nim obowiązek złożenia do właściwego naczelnika urzędu skarbowego zeznania o nabyciu praw do spadku.

Zgodnie bowiem z art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Prawomocne postanowienie sądu stwierdza nabycie spadku przez spadkobiercę ( art. 1025 § 1 k.c.).

Zgodnie z treścią art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142 poz. 1514 ze zm.) obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze dziedziczenia powstaje z chwilą przyjęcia spadku. W przypadku, gdy nabycie nie zgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem (orzeczeniem Sądu) obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się postanowienia (art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn). Przy nabyciu w drodze dziedziczenia decydujące znaczenie będzie mieć data otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

W myśl z art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2 złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe (SD-3) o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Obowiązek składania zeznań podatkowych nie dotyczy jedynie przypadków, w których podatek jest pobierany przez płatnika.

Natomiast podstawą opodatkowania w myśl z art. 7 ust. 1 ww. ustawy jest wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Ponadto należy zauważyć, iż wymiar podatku od spadków i darowizn następuje w wyniku wydania przez organ podatkowy decyzji konstytutywnej.

Zobowiązania podatkowe najczęściej powstają w wyniku zaistnienia pewnego zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże skutek w postaci jego powstania. W takim przypadku zobowiązanie powstaje z dniem zaistnienia tego zdarzenia.

Zobowiązanie podatkowe może jednak powstać również w wyniku działania organów podatkowych: wskutek wydania decyzji ustalającej wysokość zobowiązania. W takim przypadku zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem doręczenia decyzji organu podatkowego.

Art. 21 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) reguluje sposób powstawania zobowiązań podatkowych i określa moment powstania takiego zobowiązania.

Zobowiązanie podatkowe powstaje więc z dniem:

1. zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania;
2. doręczenia decyzji organu podatkowego, ustalającej wysokość tego zobowiązania.
   
   

Stosowanie do § 5 ww. artykułu jeżeli przepisy prawa podatkowego nakładają na podatnika obowiązek złożenia deklaracji, wysokość zobowiązania podatkowego, o którym mowa w § pkt 2, ustala się zgodnie z danymi zawartymi w deklaracji, chyba że przepisy szczególne przewidują inny sposób ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego albo w toku postępowania podatkowego stwierdzono, że dane zawarte w deklaracji, mogące mieć wpływ na wysokość zobowiązania podatkowego, są niezgodne ze stanem faktycznym.

Decyzja "ustalająca" ma charakter konstytutywny, t. j. powodujący powstanie zobowiązania w momencie doręczenia zobowiązanemu decyzji. W przypadku deklaracji, o której mowa w § 5 rozpatrywanego artykułu jest ona w rzeczywistości zeznaniem podatkowym. Taki przypadek ma miejsce, gdy zobowiązanie podatkowe powstaje wyłącznie na mocy decyzji organu podatkowego (art. 21 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacji podatkowej).

Złożenie zeznania, inaczej niż w przypadku deklaracji występującej przy stosowaniu techniki samoobliczenia, łączy się w każdym przypadku z prowadzeniem przez organ administracji postępowania podatkowego zakończonego decyzją o charakterze konstytutywnym.

W przypadku, gdy zobowiązanie powstaje na mocy konstytutywnej decyzji organu podatkowego (art. 21 § 1 pkt 2 ustawy), a z taką sytuacją mamy do czynienia w niniejszej sprawie, termin płatności wynosi 14 dni od dnia doręczenia decyzji (art. 47 § 1 ustawy).

Tak więc w przypadku nabycia rzeczy lub praw majątkowych tytułem spadku przed 1 stycznia 2007 r., jak w Pana sytuacji (zgon ojca w 1990 r., matki w 1988), nabycia te podlegają opodatkowaniu na ogólnych zasadach, określonych w brzmieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn, z uwzględnieniem kwoty wolnej i skali podatkowej, określonej dla nabywcy zaliczonego do I grupy podatkowej, a także zwolnień i ulg podatkowych, o których mowa w art. 4 ust. 1 i art. 16 ustawy, o ile spełnione zostaną warunki do skorzystania z tych ulg.

Ponadto nadmienia się, iż zmiany w ustawie o podatku od spadków i darowizn, wprowadzone ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629) dotyczące zwolnienia od podatku od spadków i darowizn osób najbliższych, weszły w życie z dniem 1 stycznia 2007 r.

W myśl art. 4a ust. 1 ww. ustawy zwalnia się od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli:

1. zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego zgodnie z art.6 ust.1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycie w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4, oraz
2. udokumentują - w przypadku gdy przedmiotem nabycia tytułem darowizny lub polecenia darczyńcy są środki pieniężne, a wartość majątku nabytego łącznie od tej samej osoby w okresie 5 lat, poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, doliczona do wartości rzeczy i praw majątkowych ostatnio nabytych, przekracza kwotę określoną w art. 9 ust.1 pkt.1 - ich otrzymanie dowodem przekazania na rachunek bankowy albo jego rachunek prowadzony przez spółdzielczą kasę oszczędnościowo - kredytową lub przekazem pocztowym.
   
   

Przepisy te mają zastosowanie do tych przypadków, w których nieodpłatne nabycie rzeczy i praw majątkowych nastąpiło po 1 stycznia 2007 r. Przepisy ww. ustawy nie zawierają własnej definicji nabycia spadku, a zatem należy stosować w tym względzie przepisy Kodeksu cywilnego. W przypadku nabycia rzeczy i praw majątkowych tytułem spadku za dzień nabycia uznaje się dzień śmierci spadkodawcy.

Reasumując należy stwierdzić, iż wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych winna być określona według stanu na dzień nabycia (data śmierci) i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego (data uprawomocnienia się postanowienia sądu) po potrąceniu długów i ciężarów, zaś zwolnienie z art. 4a ww. ustawy nie ma zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistniałego zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, 09-402 Płock, ul. 1 Maja 10.