INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2007 r. (data wpływu 11 grudnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji sprzedaży usług przewozów pracowniczych przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencji sprzedaży usług przewozów pracowniczych przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność podstawową w zakresie kopalnictwa rud miedzi, produkcji miedzi oraz produkcji metali szlachetnych i pozostałych metali nieżelaznych.

W skład Spółki wchodzi wiele Oddziałów w różnych miejscowościach działających w ruchu ciągłym, ze szczególnym sposobem organizacji i czasu pracy. Przy braku odpowiednich środków komunikacji publicznej, koniecznością jest, dla prawidłowego funkcjonowania firmy, dowożenie pracowników zorganizowanym przewozem. Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy dla Pracowników Zainteresowanego w tej kwestii, w § 74 stanowi, że: „Pracodawca gwarantuje przewóz do pracy i z pracy. Szczególne zasady przewozu pracowników określa zakładowy regulamin pracy”.

W związku z powyższym Spółka zawarła z firmami świadczącymi usługi przewozu osób umowy na przewozy pracownicze. Ww. firmy przewozowe działają i świadczą usługi przewozu w oparciu o ustawę z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym, posiadając wymagane licencje/zezwolenia w tym zakresie.

W Statucie Wnioskodawcy odnośnie regulacji dotyczących zakresu działalności, brak zapisów, że Spółka prowadzi działalność w zakresie transportu osób. W konsekwencji, nie prowadząc działalności w tym zakresie, nie posiada wymaganych prawem licencji/zezwoleń na prowadzenie transportu drogowego osób. W związku z organizacją ww. przewozów, pracownicy Spółki – korzystający z przewozów – partycypują częściowo w ich kosztach, co określają wewnętrzne regulacje Spółki. Procedura zakupu, rozliczania i dokumentowania przewozów pracowniczych obejmuje następujące czynności:

1. zakup w danym miesiącu usług przewozu od ww. firm przewozowych (według zgłoszonego przez Spółkę zapotrzebowania), co dokumentowane jest fakturą VAT wystawioną przez przewoźnika na Zainteresowanego,
2. rozliczenie kosztów przewozów świadczonych przez zewnętrzne firmy przewozowe na poszczególnych pracowników korzystających z usług przewozu w danym miesiącu – według tras z ustaleniem odpłatności pracownika,
3. dokonanie – poprzez listę płac – imiennych potrąceń odpłatności pracownika za przewozy pracownicze,
4. wystawienie i zaksięgowanie faktury wewnętrznej VAT na odpłatności pracowników za przewozy pracownicze.

Oprócz przewozów pracowniczych Zainteresowany dokonuje innej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

W latach ubiegłych Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie obrotów i kwot podatku należnego z tytułu takich transakcji za pomocą kas rejestrujących – w przypadkach, gdy było to wymagane odpowiednimi regulacjami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowym jest uznanie, że częściowo pokrywane przez pracowników Wnioskodawcy kosztów przewozów pracowniczych nie powinno podlegać ewidencjonowaniu za pomocą kasy rejestrującej...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady, w tym zwolnienia, dotyczące obrotu i kwot podatku należnego przy pomocy kas fiskalnych zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów w sprawie kas rejestrujących. Na mocy § 2 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązki ewidencjonowania do 31 grudnia 2007 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do ww. rozporządzenia.

W pozycji 34 załącznika wymieniono dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników. W związku z tym nie powinno budzić wątpliwości, że zapewnienie przez Spółkę przejazdów swoim pracownikom korzysta ze zwolnienia z ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych, na podstawie § 2 rozporządzenia.

Kolejne zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania wymienione zostały w § 3 rozporządzenia, zgodnie z którym do dnia 31 grudnia 2007 r. zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania m. in.:

• podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług wymienionych w poz. 1-39 załącznika do rozporządzenia, o którym mowa w § 2 pkt 2, jeżeli w pierwszym półroczu 2007 r. udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT był wyższy niż 70%,
• podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania,
• podatników rozpoczynających sprzedaż po dniu 30 czerwca 2007 r., o której mowa w poz. 1 33 załącznika do rozporządzenia, w przypadkach, gdy przewidywany przez podatnika udział obrotów z tytułu tej sprzedaży w obrotach ogółem podatnika z działalności określonej w art. 111 ust. 1 ustawy, planowanych do zrealizowania do końca 2007 r. – będzie wyższy niż 70%.

Jednocześnie rozporządzenie stanowi (§ 4), iż zwolnień od obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i 3, nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów m. in. przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia.

W opinii Zainteresowanego, nie powinno jednak budzić wątpliwości, że przepis § 4 rozporządzenia nie ma zastosowania w stanie faktycznym będącym przedmiotem wniosku. Należy bowiem podkreślić, iż wyłączenie ze zwolnienia od obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kas fiskalnych, przewidziane w § 4 dotyczy jedynie sytuacji, gdy zwolnienie takie uzależnione jest od obrotów osiąganych przez podatnika. Wskazują na to jednoznacznie reguły wykładni językowej oraz użycie w treści § 4 słów „zwolnień (...) nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów”.

Dokonując wykładni ww. przepisu, czyli ustalając jego znaczenie, należy w pierwszej kolejności odwołać się do reguł wykładni językowej. Każą one odwoływać się do reguł znaczeniowych i składniowych powszechnego języka etnicznego (polskiego), a także uwzględniać swoiste reguły języka, jakie wytworzyły się w środowisku prawniczym, a przede wszystkim ustanowione zostały przepisami prawnymi. Poszanowanie dla tych reguł opiera się na założeniu, że prawodawca właściwie posługuje się językiem, w którym ustanawia normy prawne. Z tej racjonalności językowej wyprowadza się ponadto dyrektywę, że każde słowo użyte w tekście jest potrzebne i nie może być pominięte w toku wykładni (tak też Zbigniew Radwański „Prawo cywilne – część ogólna”, Warszawa 1994 r.).

Wnioskodawca podkreśla również, że w przypadku dokonywania wykładni przepisów prawa podatkowego, stopień związania podmiotu dokonującego takiej wykładni słowami użytymi przez prawodawcę jest znacznie większy niż w przypadku wykładni prawa cywilnego (por. Ryszard Mastalski „Przepisy podatkowe można interpretować za pomocą różnych rodzajów wykładni”, Rzeczpospolita, 18 września 2007 r.).

Fakt użycia przywołanych słów wskazuje, że intencją prawodawcy było wyłączenie z katalogu zwolnień z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kas fiskalnych jedynie takich sytuacji, w których zwolnienie uzależnione jest od określonego obrotu wykazywanego przez podatnika. Inne rozumienie § 4 rozporządzenia – w szczególności zakładające, iż ma on zastosowanie do wszelkich sytuacji wiążących się z możliwością zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencji przy pomocy kas rejestrujących (np. w przypadku sprzedaży na rzecz pracowników) – skutkowałoby koniecznością uznania, że słowa „zwolnień (...) nie stosuje się bez względu na wysokość osiąganych obrotów” zostały w przepisie tym przywołane niepotrzebnie. Wniosek taki byłby jednak sprzeczny z regułami wykładni językowej, które jak wskazano, nakazują uznać, iż każde słowo zostało użyte w tekście potrzebnie. Gdyby bowiem prawodawca chciał osiągnąć efekt polegający na wyłączeniu z katalogu zwolnień z ewidencjonowania za pomocą kas fiskalnych wszystkich sytuacji, jakie wymienia § 4 rozporządzenia – bez uzależnienia wyłączenia od wysokości obrotów – nie odwoływałby się do wysokości obrotów.

Podsumowując, zdaniem Zainteresowanego wyłączenia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych, przewidziane w § 4 rozporządzenia dotyczą jedynie tych zwolnień, które uzależnione są od obrotów podatnika (np. przywołanego w § 3 rozporządzenia zwolnienia dla podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40.000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania). Wyłączenia te nie mają zastosowania dla zwolnień nie uzależnionych od obrotów. W analizowanym stanie faktycznym zwolnienie przysługujące Wnioskodawcy - z tytułu sprzedaży na rzecz pracowników – nie zależy od jego obrotów. Tym samym, treść § 4 rozporządzenia nie wpływa na prawo Spółki do zwolnienia sprzedaży z tytułu przewozów pracowniczych z ewidencjonowania przy pomocy kas fiskalnych.

Jak wskazano we wniosku Zainteresowanego, § 4 rozporządzenia wprowadza pewne kategorie czynności, które nie podlegają wyłączeniu z ogólnego zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy pomocy kas fiskalnych, wprowadzonego w § 2 rozporządzenia w związku z poz. 34 załącznika do rozporządzenia, dla dostawy towarów i świadczenia usług przez podatnika na rzecz jego pracowników. Potencjalnie zatem, § 4 wprowadzając wyłączenie ze zwolnienia z obowiązku ewidencji sprzedaży przy użyciu kas fiskalnych przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, mógłby sugerować, że dokonując takich czynności na rzecz pracowników należy dokonywać ewidencji przy pomocy kas rejestrujących. Wniosek taki jest jednak w opinii Spółki błędny.

Wynika to zarówno z literalnej interpretacji zapisów § 4 rozporządzenia (uwagi w tym zakresie Spółka przedstawiła we wcześniejszej części wniosku), jak również z łącznej analizy zapisów powołanego paragrafu oraz treści załącznika do rozporządzenia.

Wnioskodawca wskazał, że zapisy załącznika do rozporządzenia w niektórych pozycjach wskazują wprost, że zwolnień w nich przewidzianych nie stosuje się w przypadku dostaw opisanych w § 4 rozporządzenia (np. pozycja 37, pozycja 40). Taka konstrukcja zapisów przywołanych pozycji załącznika zmusza do refleksji, w jakim celu prawodawca w obu tych pozycjach wyraźnie podkreślił, że zwolnieniu z ewidencji za pomocą kas rejestrujących nie podlegają dostawy opisane w § 4 rozporządzenia. Wydaje się bowiem, iż już same zapisy powoływanego paragrafu powinny być wystarczające, aby czynności opisane w przywołanych pozycjach załącznika, w zakresie dostaw wskazanych w § 4 wyłączyć ze zwolnienia z ewidencji przy pomocy kas fiskalnych.

Racjonalny prawodawca nie ma potrzeby, aby ponownie w załączniku do rozporządzenia wskazywać, iż sprzedaż opisana w § 4 rozporządzenia nie podlega zwolnieniu z ewidencji za pomocą kas rejestrujących.

Jednocześnie jednak, jak już wskazała Spółka, z tej racjonalności językowej prawodawcy wyprowadza się dyrektywę, że każde słowo użyte w tekście jest potrzebne i nie może być pominięte w toku wykładni. Dotyczy to również słów użytych w załączniku do rozporządzenia. Tym samym, fakt podkreślenia w niektórych pozycjach załącznika, że wskazanych w nich zwolnień nie stosuje się do czynności ujętych w § 4 oznaczać musi, że jedynie w sytuacji, gdy załącznik do rozporządzenia odsyła do § 4 nie znajduje zastosowania zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. Taka interpretacja jest zgodna zarówno z założeniem racjonalności prawodawcy oraz zasadami wykładni językowej, nakazującej uwzględnianie każdego ze słów użytych w interpretowanym akcie prawnym. Przykładowo, zgodnie z § 2 rozporządzenia sprzedaż wysyłkowa towarów wymienionych z pozycji 37 załącznika do rozporządzenia jest zwolniona z obowiązku ewidencjonowania, ale nie w sytuacji, gdy sprzedawane są wysyłkowo towary wymienione w § 4 – co wynika wprost z treści pozycji 37 załącznika.

Zainteresowany podkreśla, iż przedstawione wyżej stanowisko podzielane jest przez przedstawicieli doktryny prawa podatkowego. Przykładowo K.W. wskazał, że „wymienione w § 2 rozporządzenia, czyli w załączniku, czynności korzystają co do zasady ze zwolnienia z kas fiskalnych, chyba, że bezpośrednio z treści przepisu zwalniającego ze stosowania kas nastąpi odesłanie do § 4 rozporządzenia, zgodnie z którym zwolnienia zastosować się nie da” („Telefonu dla pracownika rejestrować nie trzeba”, Rzeczpospolita, 25 czerwca 2007 r.). Spółka zauważa, że analogicznego – jak w pozycjach 37 i 40 załącznika do rozporządzenia – odesłania do § 4 nie zawarto w pozycji 34 załącznika do rozporządzenia zwalniającego z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kas rejestrujących sprzedaży na rzecz pracowników. W konsekwencji, na gruncie wykładni językowej regulacji rozporządzenia, Zainteresowany uznał, że zwolniona z obowiązku ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest sprzedaż na rzecz pracowników, także gdy dotyczy ona dostaw opisanych w § 4 rozporządzenia.

Tym samym Spółka nie ma obowiązku ewidencjonowania przy pomocy kas rejestrujących przewozów pracowniczych.

Dodatkowo Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na fakt, iż zgodnie z § 4 rozporządzenia zwolnień od obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się przy świadczeniu usług przewozów regularnych i nieregularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji. Jak wynika ze stanu faktycznego zaprezentowanego przez Spółkę, nie świadczy ona na rzecz swoich pracowników działalności w tym zakresie. Jak już Zainteresowany wskazał, w Statucie Spółki odnośnie regulacji dotyczących zakresu działalności brak jest zapisów, że prowadzi ona działalność w zakresie transportu osób. W konsekwencji, nie prowadząc działalności w tym zakresie, nie posiada wymaganych prawem licencji/zezwoleń na prowadzenie transportu drogowego osób. Jedynie zgodnie z obowiązkami wynikającymi z Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy Spółki, zajmuje się wyłącznie organizowaniem dowozu poszczególnych pracowników przez firmy przewozowe.

W związku z powyższym, jako że Spółka nie świadczy usług przewozu osób (gdyż jak wskazano usługi te świadczą profesjonalne firmy przewozowe), zdaniem Wnioskodawcy wyłączenie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kas nie będzie miało zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, ustawodawca nałożył na podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 7 pkt 3 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia może zwolnić na czas określony niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, ze względu na rodzaj prowadzonej działalności lub wysokość obrotu.

Na mocy delegacji zawartej w powołanym przepisie, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 245, poz. 1807), w którym określił zwolnienia z obowiązku instalowania kas rejestrujących.

W myśl § 2 ww. rozporządzenia zwalnia się do dnia 30 czerwca 2008 r. z obowiązku ewidencjonowania sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, m.in. dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu – poz. 34 załącznika.

Jednakże, w sytuacjach określonych w § 4, bez względu na wysokość osiągniętych obrotów, zwolnień się nie stosuje. I tak, zgodnie z § 4 pkt 2 powołanego rozporządzenia, zwolnień od obowiązku ewidencjonowania nie stosuje się przy świadczeniu usług przewozów regularnych pasażerskich w samochodowej komunikacji, w wyjątkiem przewozów, o których mowa w poz. 6 i 7 załącznika do rozporządzenia, czyli:

• ex 60.21.2 – przewozy miejskie rozkładowe pasażerskie, inne niż kolejowe, za które pobierane są ceny urzędowe ustalone przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny,
• ex 60.21.42 – przewozy rozkładowe pasażerskie pozostałe, gdzie indziej niesklasyfikowane, za które pobierane są ceny urzędowe w wysokości ustalonej przez gminę (Radę m.st. Warszawy) lub związek komunalny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonuje nabycia a następnie sprzedaży (częściowej) usług przewozów pracowniczych swoim pracownikom.

Art. 8 ust. 1 ustawy określa, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumienia art. 7 (...).

W praktyce uznaje się za prawidłową sytuację, w której koszty niektórych usług, mogą być w ramach zawartych umów przenoszone na faktycznego odbiorcę tych usług. Jest to możliwe, gdy wynika to wprost z umowy zawartej między stronami, cena odsprzedawanej usługi nie zmienia się w stosunku do kosztów jej zakupu oraz podmiot, który dokonuje sprzedaży, występuje w imieniu własnym.

Regulacje w przedmiotowej kwestii zawarto w VI Dyrektywie Rady z dnia 17 maja 1977 r. jak i w obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywie Rady Nr 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy UE L z 2006 r., Nr 347/1 ze zm.). Stosownie do dyspozycji przepisu art. 28 Dyrektywy z 2006 r. w przypadku, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Mając na uwadze powyższe przepisy należy stwierdzić, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca jest uważany za podmiot dokonujący sprzedaży usług transportu osób (przewóz pracowników). Znajdzie więc zastosowane § 4 pkt 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, zgodnie z którym przedmiotowe usługi nie korzystają ze zwolnienia z obowiązku ich ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej. Zainteresowany ma więc obowiązek ewidencjonowania usług przewozów pracowniczych za pomocą kasy rejestrującej.

Dodatkowo tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 106 ust. 7 ustawy, faktury wewnętrzne wystawiane są w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług, bądź dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Zainteresowany wystawił faktury wewnętrzne VAT na otrzymane od pracowników odpłatności za przedmiotowe przewozy, co jest niezgodne z powołanym art. 106 ust. 7 ustawy, w którym zawarto zamknięty katalog czynności dokumentowanych fakturami wewnętrznymi.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku podkreślić należy, iż do końca 2007 r. obowiązywało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 25 czerwca 2007 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. Nr 116, poz. 804) – jednakże uregulowania w zakresie sprawy wynikającej z opisu stanu faktycznego – pozostały niezmienione.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej obowiązku ewidencji sprzedaży usług przewozów pracowniczych przy zastosowaniu kas rejestrujących. Kwestie dotyczące sankcji dotyczącej niedopełnienia obowiązku rozpoczęcia ewidencjonowania na kasie rejestrującej zostały rozstrzygnięte w odrębnej interpretacji Nr ILPP2/443-218/07-3/IM z dnia 11 marca 2008 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.