INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 lutego 2008 r. (data wpływu 11 lutego 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2008 roku został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z podatku dochodowego wartości świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych przydatnych lub też niezbędnych do należytego wykonywania aktualnej lub przyszłej pracy, kieruje swoich pracowników m.in. na różnego rodzaju szkolenia w formach pozaszkolnych. Kierowani pracownicy nabywają w ten sposób wiedzę i umiejętności niezbędne w prowadzeniu działalności gospodarczej Spółki, bowiem szkolenia te związane są ściśle z wykonywaną przez nich pracą. Wiele szkoleń zaplanowanych na rok 2008 to kursy i seminaria trwające 1 – 2 dni. Większość firm – ośrodków szkoleń, które prowadzą tego rodzaju szkolenia nie posiada akredytacji kuratora oświaty, zaś swoją działalność prowadzą na zasadzie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej, tj. zgodnie z art. 83a ust. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256 poz. 2572 ze zm.). Na podstawie tego przepisu „działalność oświatowa obejmująca prowadzenie szkoły, placówki lub zespołu, o którym mowa w art. 90a może być podejmowana na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173 poz. 1870)”. Posiłkując się wykazem ośrodków posiadających akredytację zamieszczonym na stronach kuratorium oświaty, Spółka nawiązała kontakt z kilkunastoma ośrodkami z terenu województwa zachodniopomorskiego i okolic, ale żaden z nich nie prowadzi szkoleń, którymi Spółka jest zainteresowana. Natomiast ośrodki, które prowadzą tego rodzaju szkolenia nie mają możliwości uzyskania akredytacji ponieważ zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 grudnia 2003 r. w sprawie akredytacji placówek i ośrodków prowadzących kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, o przyznanie akredytacji może ubiegać się placówka prowadząca co najmniej rok kształcenie w zakresie objętym wnioskiem o przyznanie akredytacji w formach pozaszkolnych wymienionych we wniosku, których czas trwania obejmował co najmniej 30 godzin zajęć edukacyjnych, wdrażająca i upowszechniająca nowatorskie rozwiązania programowe metodyczne i organizacyjne służące podnoszeniu jakości prowadzącego kształcenia. Z powyższego wynika, że ośrodki które prowadzą seminaria i kursy jedno - lub dwudniowe, z mocy prawa nie mają możliwości uzyskania akredytacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczenie w postaci sfinansowanego przez pracodawcę kosztu szkolenia pracownika w formie pozaszkolnej trwającego poniżej 30 godzin, przewidziane przez prawo, dla którego z uwagi na czas jego trwania w świetle obowiązujących przepisów, nie jest możliwe uzyskanie akredytacji, przeprowadzone przez ośrodek szkoleniowy nie posiadający akredytacji kuratora oświaty, jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy, wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych. Podstawowym przepisem odnoszącym się do obowiązków pracodawcy jest art. 17 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21 poz. 94 ze zm.), zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany ułatwić pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Spółka podnosi, iż powyższy obowiązek wynika także z art. 94 pkt 6 ww. ustawy Kodeks pracy, w myśl którego aktem wykonawczym, w którym zostały wskazane formy podnoszenia kwalifikacji, jest wydane na podstawie art. 103 tej ustawy, rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103 poz. 472). W rozdziale III § 10 ust. 2 w pkt 1 – 4 tego rozporządzenia, jako pozaszkolne formy kształcenia wymieniono: wieczorowe i zaoczne studia podyplomowe, kursy wieczorowe i zaoczne oraz seminaria, samokształcenie kierowane, staże zawodowe lub specjalizacyjne. Na podstawie zaś art. 68c ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. Nr 256 poz. 2572 ze zm.), wydane zostało rozporządzenie Ministra Edukacji i nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych. Zgodnie z § 1 pkt 2, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o organizatorze kształcenia, należy przez to rozumieć publiczną i niepubliczną placówkę kształcenia ustawicznego, placówkę kształcenia praktycznego oraz ośrodek dokształcania i doskonalenia zawodowego, prowadzącego kształcenie ustawiczne w formach pozaszkolnych, a także osobę prawną i fizyczną prowadzącą działalność oświatową wymienioną w art. 83a ust. 2 ustawy, obejmującą prowadzenie kształcenia ustawicznego w formach pozaszkolnych, dla której uzyskała akredytację, o której mowa w art. 68b ustawy. Spółka stoi na stanowisku, iż zapis ten ma odniesienie do zamieszczonych w dalszej części rozporządzenia obowiązkach spoczywających na akredytowanych organizatorach kształcenia. Uważa, że ustawodawca nie wymaga uzyskania akredytacji, a wręcz uniemożliwia ubieganie się o jej wydanie w przypadku gdy ośrodek szkoleniowy prowadzi szkolenia trwające poniżej 30 godzin. Dlatego Wnioskodawca twierdzi, że skoro w rozporządzeniu wymienione zostały formy pozaszkolne, których czas trwania szkolenia jest krótszy niż 30 godzin, to powinny być one zwolnione z podatku dochodowego od osób fizycznych, gdyż nie ma możliwości aby firmy szkoleniowe posiadały na nie akredytację. Spółka podnosi, iż gdyby było inaczej, to z mocy prawa automatycznie takie szkolenia nie mogłyby korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 i 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14- 16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9 , art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Mając na uwadze powyższe należy przyjąć, że wartość świadczeń otrzymanych przez pracownika na dokształcanie i podnoszenie kwalifikacji zawodowych stanowi przychód ze stosunku pracy. Przychód ten może być jednak w określonych sytuacjach zwolniony z podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przepisu tego wynika, iż wolna od podatku jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Odrębne przepisy, o których mowa powyżej zawiera rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. z 1993 r. Nr 103, poz. 472 ze zm.) oraz obowiązujące od 14 marca 2006 r. rozporządzenie Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 31, poz. 216).

Uprawnienia i zakres świadczeń przysługujących pracownikowi od pracodawcy, zależą od formy kształcenia oraz od tego czy kształcenie odbywa się na podstawie skierowania zakładu pracy, czy też bez takiego skierowania. Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia z dnia 12 października 1993 r., pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych, na podstawie skierowania zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim a pracodawcą nie stanowi inaczej: zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia, przejazdu (…). W związku z tym, należy uznać, że wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, jeżeli świadczenia te przyznano zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia. Natomiast na podstawie § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r. jako kształcenie w formach pozaszkolnych kwalifikowane są takie formy kształcenia jak kurs, kurs zawodowy, seminarium, praktyka zawodowa.

Jak wynika z przepisu § 2 ust. 2 cytowanego rozporządzenia Ministra Edukacji i Nauki z dnia 3 lutego 2006 r., kurs jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności lub kwalifikacji zawodowych, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia. Natomiast w myśl § 2 ust. 4 rozporządzenia, seminarium jest pozaszkolną formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 5 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia uzyskanie lub uzupełnienie wiedzy na określony temat, realizowaną zgodnie z programem nauczania przyjętym przez organizatora kształcenia.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Spółka w celu podniesienia kwalifikacji zawodowych przydatnych lub też niezbędnych do należytego wykonywania aktualnej lub przyszłej pracy , kieruje swoich pracowników m.in. na różnego rodzaju szkolenia w formach pozaszkolnych, które w całości finansowane są przez Spółkę. Szkolenia organizowane są w formach pozaszkolnych.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, iż w sytuacji gdy pracodawca kieruje swoich pracowników na szkolenia organizowane w formach pozaszkolnych (m.in. kurs, seminarium), celem podniesienia kwalifikacji zawodowych pracowników, uznać należy, że świadczenia otrzymane od Spółki na pokrycie całkowitych kosztów szkoleń, przyznane zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania tym podatkiem.

W przedmiotowej sprawie posiadanie akredytacji przez organizatora szkolenia, lub jej brak, należy uznać za pozostające bez wpływu na możliwość skorzystania ze zwolnienia określonego ww. przepisem. Dodać również należy, iż w przypadku dokształcania i doskonalenia zawodowego możliwa jest sytuacja, gdy szkolenia są niezbędne dla wykonania obowiązków zawodowych pracownika w firmie na danym stanowisku i pracownik ma obowiązek uczestniczyć w szkoleniu w ramach wykonywania obowiązków ze stosunku pracy. Jeżeli spełnione są powyższe warunki to koszty ponoszone przez zakład pracy za szkolenia bądź kurs, nie stanowią przychodu pracownika.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.