INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2012 r. (data wpływu 27 marca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 4 czerwca 2012 r. (data wpływu 11 czerwca 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury VAT marża – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 marca 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania procedury VAT marża. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 11 czerwca 2012 r. poprzez zredagowanie pytania do przedstawionego opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o zakup i sprzedaż telefonów komórkowych. Zakupu telefonów (nowych lub używanych) ma zamiar dokonywać od: podmiotów gospodarczych będących podatnikami podatku VAT, podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością. Nabycie przez Spółkę telefonów zarówno nowych, jak i używanych od podmiotów gospodarczych, dokumentowane będzie fakturą VAT (od podatników VAT) lub rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję (od pozostałych podmiotów gospodarczych). Spółka zamierza rozszerzyć działalność i nabywać telefony od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z wykorzystaniem strony internetowej, a w celu udokumentowania tych transakcji stosować dokument w formie elektronicznej. Dokument zawierać będzie, w szczególności dane kupującego (Spółki), dane sprzedającego, tj. imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dokumentu tożsamości, specyfikację towaru (cechy indywidualne), cenę towaru i numer rachunku bankowego, na który zostanie przelana kwota należności za towar oraz termin płatności. Ponadto, zostanie zamieszczone każdorazowo oświadczenie sprzedającego co do prawdziwości podanych danych, z uwagi na brak bezpośredniego kontaktu z osobą sprzedającą, niemożność sprawdzenia danych z dowodem osobistym lub innym dokumentem potwierdzającym tożsamość i brak podpisu właściwego dla umowy, Spółka będzie posiadała również potwierdzenie przekazania i odbioru telefonu. W związku powyższym każda transakcja Spółki będzie mogła podlegać weryfikacji i identyfikacji poprzez dysponowanie: danymi osobowymi sprzedającego, jego numerem rachunku bankowego, zindywidualizowane dane towaru (telefonu) i posiadanie dokumentu potwierdzenia przekazania i odbioru telefonu. W wyżej opisanym obszarze funkcjonowania Spółki, powstały wątpliwości interpretacyjne, w niżej przedstawionych kwestiach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jakie warunki powinna spełniać Spółka, aby móc stosować do sprzedaży telefonów opodatkowanie w systemie VAT marża...

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, prawodawca scharakteryzował szczególne tryby dotyczące dystrybucji towarów używanych, dzieł sztuki, rzeczy kolekcjonerskich i antyków w systemie VAT marża. Poprzez definicję asortyment używany rozumie się ruchome dobra materialne, do dalszego użytku w ich obecnym stanie lub po naprawieniu. Towarami używanym, w świetle przepisów rozdziału 4 ustawy, są te dobra ruchome, które były już wcześniej choćby raz użyte. Wyklucza to z zakresu tego pojęcia towary fabrycznie nowe. Dla uznania, że towar jest używany wystarczy spełnienie przesłanki, iż nie jest on nowy. Przesłanka 6 miesięcznego okresu używania przez poprzedniego właściciela w przypadku zastosowania procedury VAT-marża, nie musi zostać spełniona. Przepisy art. 120 ustawy nie są jedynymi przepisami ustawy, gdzie pojawia się pojęcie towarów używanych. Pojęcie to używane jest w kontekście zwolnienia od podatku dostawy towarów używanych w myśl przepisów art. 43 ustawy VAT. W związku z tym należy wskazać na zastrzeżenie poczynione w pierwszym zdaniu art. 120 ust. 1 ustawy, który stanowi, że wskazane w tym ustępie definicje skonstruowane zostały na potrzeby niniejszego rozdziału – szczególnych procedur w zakresie towarów używanych. Należy zatem zwrócić uwagę na relacje między definicjami towarów używanych w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, a towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Pierwsza definicja dotyczy towarów używanych przez podatnika, natomiast w drugim przypadku definicja towarów używanych obejmuje w zasadzie wszystkie towary używane w powszechnym rozumieniu, a więc inne niż nowe. Prowadzi to do wniosku, że zdecydowana większość towarów w rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy jest jednocześnie towarami używanymi w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy. Natomiast towary używane w rozumieniu art. 120 ust. 1 pkt 4 niekoniecznie muszą być używane przez dokonującego ich dostawy podatnika (stanowią u podatnika towar handlowy). Podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Zatem system marża umożliwia opodatkowanie podatkiem VAT jedynie różnicy pomiędzy wartością sprzedaży, a kosztem zakupu, a nie całość obrotu podatnika. Do dostawy towarów używanych zastosowanie ma podstawowa stawka podatku, tj. 23%. Możliwość zastosowania opodatkowania systemem VAT marża podlega ograniczeniu wynikającemu z art. 120 ust. 10 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika bowiem, iż użycie systemu VAT marży dotyczy wyłącznie takich dystrybucji asortymentu używanego, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów było zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Jak wynika z przytoczonego powyżej przepisu ustawowego zastosowanie szczególnej procedury – marży, dotyczy dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od podmiotu nie będącego podatnikiem VAT (np. od osoby fizycznej), lub podmiotu będącego podatnikiem VAT, o ile dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy o VAT, lub też podmiotu będącego podatnikiem VAT, o ile towary te przy dostawie zostały opodatkowane według marży (gdy te towary zostały kupione z fakturą „VAT marża”), a także podatników podatku od wartości dodanej (podatnik VAT w innym kraju Unii), jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom marży. Zatem jeśli podatnik kupuje towar od podmiotu wystawiającego fakturę VAT (normalna, a nie marża) to następnie sprzedając ten towar nie ma prawa sprzedać go wystawiając fakturę VAT marża (czyli podstawą opodatkowania podatkiem w takiej sytuacji nie może być marża). Nie jest tu wypełniony warunek nabycia towaru od podmiotu, który dostawę tych towarów opodatkowuje według marży. Natomiast nabywając towar od osoby fizycznej, czy też podmiotu gospodarczego niebędącego podatnikiem VAT, przy spełnieniu warunku, że jest to towar używany (nie koniecznie przez okres 6 miesięcy) nadający się do dalszego użytku, przy dalszej odsprzedaży można zastosować procedurę – marży.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Spółka dokonuje zakupu telefonów używanych od podmiotów gospodarczych będących podatnikami podatku VAT, podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością. W świetle przedstawionych uregulowań prawnych, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest uprawniona do stosowania opodatkowania według systemu VAT marża w odniesieniu do telefonów używanych, tj. innych niż nowe, które przez poprzedniego właściciela mogły być używane krócej niż 6 miesięcy, nabytych od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, od osób fizycznych prowadzących działalnością gospodarczą ale sprzedających używane telefony poza swoją działalnością (z prywatnego majątku), osób fizycznych, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, niebędących podatnikami VAT, podatników VAT jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 ustawy o VAT, podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Co do zasady zatem, opodatkowaniu podlega cała kwota należna od nabywcy. Od zasady tej ustawa od podatku od towarów i usług przewiduje jednak pewne odstępstwa. Ze specyficznym sposobem ustalenia podstawy opodatkowania mamy do czynienia w przypadku szczególnej procedury opodatkowania marży.

I tak, art. 120 ust. 4 ustawy stanowi, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

A zatem, przez marżę należy rozumieć różnicę pomiędzy kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca towaru (z wyłączeniem kwot podatku), a ceną nabycia zapłaconą przy nabyciu towaru.

W myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy, jeżeli rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfikacja ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgoda naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym.

Stosownie do art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy, dla potrzeb stosowania rozdziału 4 ustawy, przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Według art. 120 ust. 10 ustawy, przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Art. 43 ust. 2 ustawy stanowi, iż przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży, czyli różnicy między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszonej o kwotę podatku. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty należnej z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od osób:

1. niebędących podatnikami podatku od towarów i usług lub niebędących podatnikami podatku od wartości dodanej,
2. które wprawdzie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale którym w stosunku do dostarczanych towarów używanych rozumieniu art. 43 ust. 2 ustawy, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego lub które należą do kategorii drobnych przedsiębiorców, zwolnionych od podatku od towarów i usług,
3. które są pośrednikami, a towar będący przedmiotem dostawy opodatkowany już był w szczególnej procedurze opodatkowania marży,
4. które nie są podatnikami podatku od towarów i usług, ale są podatnikami podatku od wartości dodanej na terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej i realizują dostawę towarów na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113 oraz regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Wspólną cechą wszystkich przedstawionych wyżej przypadków, warunkujących zastosowanie szczególnej procedury opodatkowania marży, jest to, że we wcześniejszej fazie obrotu podmiot sprzedający używany towar pozbawiony był prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego przy jego nabyciu. Dotyczy to zarówno osób, które nie są podatnikami tego podatku i już z tego powodu pozbawione są możliwości obniżenia podatku należnego, jak i osób, które wprawdzie podatnikami tego podatku są, ale z różnych powodów prawo do obniżenia podatku należnego im nie przysługiwało.

Tak więc, do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są wszyscy podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy i towary te nie były przez podatnika używane dla celów prowadzonej działalności, a ich zakup dokonywany był w celach handlowych.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zamierza rozszerzyć działalność gospodarczą o zakup i sprzedaż telefonów komórkowych. Zakupu telefonów (nowych lub używanych) ma zamiar dokonywać od: podmiotów gospodarczych będących podatnikami podatku VAT, podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością. Nabycie przez Spółkę telefonów zarówno nowych, jak i używanych od podmiotów gospodarczych, dokumentowane będzie fakturą VAT (od podatników VAT) lub rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję (od pozostałych podmiotów gospodarczych). Spółka zamierza rozszerzyć działalność i nabywać telefony od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej z wykorzystaniem strony internetowej, a w celu udokumentowania tych transakcji stosować dokument w formie elektronicznej – dokument ten zawierać będzie, w szczególności dane kupującego (Spółki), dane sprzedającego, tj. imię i nazwisko, adres zamieszkania, numer dokumentu tożsamości, specyfikację towaru (cechy indywidualne), cenę towaru i numer rachunku bankowego, na który zostanie przelana kwota należności za towar oraz termin płatności.

Wnioskodawca ma wątpliwości, jakie warunki muszą zostać spełnione przy sprzedaży telefonów komórkowych używanych, aby Spółka mogła zastosować procedurę VAT marża.

Biorąc powyższe pod uwagę zauważyć należy, iż z przywołanego art. 120 ust. 10 ustawy wynika, że procedura opodatkowania marży znajduje zastosowanie w sytuacji, gdy nabycie towaru używanego przez podatnika jest nieopodatkowane, z uwagi na status zbywcy określony w ww. artykule. Tym samym, gdy podatnik nabędzie towary używane od podmiotów innych niż wymienione w art. 120 ust. 10 ustawy, nie jest uprawniony do zastosowania opodatkowania marży.

W przedmiotowej sprawie z jednej strony Zainteresowany będzie nabywał towary od podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą, a transakcja ta zostanie udokumentowana fakturą VAT. Natomiast z drugiej strony Spółka będzie nabywała telefony komórkowe od podmiotów gospodarczych niebędących podatnikami podatku VAT, osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością, a transakcja ta będzie dokumentowana rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję gospodarczą.

A zatem, w sytuacji, gdy telefony komórkowe nabywane będą od podmiotów prowadzących działalność gospodarczą oraz dokumentowane fakturą VAT, a transakcja ta będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT lub też będzie opodatkowana VAT-marża, to wówczas zostanie spełniona przesłanka umożliwiająca zastosowanie przy sprzedaży nabytych przez Wnioskodawcę telefonów komórkowych procedury szczególnej – VAT marża. Podobnie w drugiej sytuacji, gdy telefony komórkowe nabywane są osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jak również od osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą jednak sprzedających dany telefon poza prowadzoną działalnością, a transakcja ta będzie dokumentowana rachunkiem potwierdzającym zawartą transakcję gospodarczą, zostanie spełniona przesłana umożliwiająca Spółce zastosowanie przy sprzedaży telefonów komórkowych procedury VAT marża.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż aby Wnioskodawca przy sprzedaży telefonów mógł zastosować opodatkowanie w systemie VAT marża, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, to towary te muszą zostać nabyte od podmiotów wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

Tut. Organ informuje ponadto, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem – nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Dotyczy to w szczególności wysokości stawki przy sprzedaży towarów używanych z zastosowaniem procedury VAT-marża.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.