INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112 poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani P. przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2007 r. (data wpływu do tut. Biura – 14 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wyboru metody rozliczania otrzymywanego dofinansowania kosztów kształcenia młodocianych pracowników - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości wyboru metody rozliczania otrzymywanego dofinansowania kosztów kształcenia młodocianych pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej, która kształci młodocianych pracowników na podstawie zawartych umów o pracę w celu przygotowania zawodowego. Zgodnie z dotychczasowym stanem prawnym do końca 2006 roku dotacje otrzymywane z budżetu państwa lub „gminy” były wolne od podatku dochodowego. Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 18 listopada 2004 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 263, poz. 2619) zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 47b ustawy wymienionej w art. 1 w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2004 r., stosuje się w zakresie i na zasadach dotychczasowych do dnia 31 grudnia 2006 r.

W obecnym, zmienionym stanie prawnym od 1 stycznia 2007 r. dotacje otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków stanowią przychód z działalności gospodarczej (art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jednak z art. 21 ust. 1 pkt 129 tej ustawy wynika, że jeżeli dotacja pochodzi z budżetu państwa, wolna jest od podatku.

Jednocześnie wydatki sfinansowane ww. dotacjami nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów. Tak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy. Powołany przepis stanowi bowiem, że nie uważa się za koszt uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122 i 129. Zatem wydatki sfinansowane przychodami zwolnionymi od podatku, czyli w tym przypadku koszty kształcenia młodocianego pracownika sfinansowane dotacją otrzymaną z budżetu państwa, nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podatnik, otrzymujący ww. dofinansowanie (dotacje z budżetu) kosztów kształcenia młodocianych pracowników, ma prawo wyboru sposobu ich rozliczania ... tzn.:

• uznania ich za przychody, gdy wydatki związane z takimi wynagrodzeniami były uznane za koszty działalności, albo
• pominąć takie dofinansowanie nie uznając go za przychód, w sytuacji gdy wydatki związane z tym szkoleniem, nie były wykazywane jako koszty działalności gospodarczej...
  
  

Zdaniem wnioskodawcy, obecnie obowiązujące przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, pozwalają podatnikowi przyjąć jedną z ww. wymienionych metod rozliczania takiego dofinansowania.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na podstawie art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a – 22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Z powyższego przepisu wynika generalna zasada zaliczania dotacji do przychodów podatkowych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 129 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są dotacje, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymane z budżetu państwa lub jednostek samorządu terytorialnego.

W myśl art. 70b ustawy z dnia 7 września 1991 r. O systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.) pracodawcom, którzy zawarli z młodocianymi pracownikami umowę o pracę w celu przygotowania zawodowego, przysługuje dofinansowanie kosztów kształcenia, jeżeli:

1. Pracodawca lub osoba prowadząca zakład w imieniu pracodawcy albo osoba zatrudniona u pracodawcy posiada kwalifikacje wymagane do prowadzenia przygotowania zawodowego młodocianych, określone w odrębnych przepisach,
2. Młodociany pracownik ukończył naukę zawodu lub przyuczenie do wykonywania określonej pracy i zdał egzamin, zgodnie z odrębnymi przepisami.
   
   

Zgodnie z art. 70b ust. 6 ww. ustawy o systemie oświaty dofinansowanie przyznaje wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce zamieszkania młodocianego pracownika, w drodze decyzji, po stwierdzeniu spełnienia warunków określonych w ust. 1. Przepis art. 70b ust. 8 ww. ustawy stanowi przy tym, iż dofinansowanie z budżetu państwa kosztów kształcenia młodocianych pracowników odbywa się w ramach dotacji celowej na zadania własne.

W myśl art. 106 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249 poz. 2104 ze zm.) dotacjami są podlegające szczególnym zasadom rozliczenia wydatki budżetu państwa przeznaczone na finansowanie lub dofinansowanie zadań i kosztów o których mowa w literach a) – e) tego przepisu, zwane dalej „dotacjami celowymi”.

Powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią o zwolnieniu od podatku dochodowego dotacji, w rozumieniu przepisów o finansach publicznych, otrzymanych z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego.

A zatem otrzymane przez wnioskodawczynię dofinansowanie kosztów kształcenia młodocianych pracowników, jako dotacje w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 129 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednocześnie zaznaczyć należy, iż wydatki bezpośrednio sfinansowane ww. dotacją nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, co wynika z treści art. 23 ust. 1 pkt 56 cytowanej ustawy. Stosownie bowiem do tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116,122 i 129.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, iż skoro w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymane dofinansowanie do kosztów kształcenia młodocianych pracowników, jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolnionym przedmiotowo od opodatkowania, a wydatki sfinansowane z tej dotacji, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów tejże działalności, to brak jest podstaw prawnych do uznania za prawidłowe przedstawionego we wniosku sposobu rozliczenia ww. przychodów i kosztów podatkowych.

Wobec powyższego przedstawione we wniosku stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).
Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.