INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o. przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 10 stycznia 2008r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pakietów medycznych zakupionych przez zakład pracy na rzecz swoich pracowników - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 stycznia 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania pakietów medycznych zakupionych przez zakład pracy na rzecz swoich pracowników.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w ramach podpisanych umów z zakładami pracy świadczy usługi medyczne wynikające z art. 229 Kodeksu Pracy § 6 tegoż artykułu stanowi, że pracodawca ponosi ponadto inne koszty profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami niezbędnej ze względu na warunki pracy. W umowach z zakładami pracy jest określony ryczałt, a celem Spółki jest zmiana umów w kwestii ryczałtu przypadającego na jednego pracownika. Rozbieżność w interpretacji prawa podatkowego powoduje, że pracodawcy nie chcą się zgadzać na takie brzmienie umowy. Jednocześnie trzeba dodać, że zakres badań i świadczeń medycznych dotyczy jedynie opieki profilaktycznej wynikającej z obowiązków pracodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jest przychodem pracownika świadczenie opieki profilaktycznej (Kodeks Pracy) określonej w umowie kwotowo na 1 pracownika...

Czy kwotowo określony ryczałt – suma dla wszystkich pracowników jest przychodem pracownika (Kodeks Pracy)...

Zdaniem wnioskodawcy zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia się z podatku „świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw”. Zarząd Spółki uważa, że zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych, pracodawcy nie mogą obciążać podatkiem swoich pracowników, zarówno w przypadku określenia ryczałtu dla całej załogi jak i kwotowo na jednego pracownika, jeżeli świadczenie określone w umowie dotyczy jedynie profilaktycznej opieki medycznej. Ponadto pracownicy nawet po zaprzestaniu pracy w warunkach szczególnie trudnych mają prawo do takich badań. Uważamy, że pracodawcy zbyt asekuracyjnie interpretują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie zgadzamy się z tym, że w przypadku rozszerzenia umowy o usługi lecznicze świadczenie to stanowiłoby przychód pracownika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość, została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust.1 pkt 6 i 9 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Wartość nieodpłatnych świadczeń ustala się na podstawie art. 11 ust. 2a pkt. 2 ww. ustawy, zgodnie z którym, jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia ustala się wg cen zakupu.

Natomiast, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są świadczenia rzeczowe i ekwiwalenty za te świadczenia, przysługujące na podstawie przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, jeżeli zasady ich przyznawania wynikają z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw.

Wyodrębnienie wartości usług objętych medycyną pracy umożliwia zastosowanie do tej wartości zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W zakresie świadczeń medycznych Kodeks pracy nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia badań lekarskich wstępnych, okresowych i kontrolnych w zakresie wymienionym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 30 maja 1996r. w sprawie przeprowadzenia badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz. U. z 1996r. Nr 69, poz. 332 ze zm.). Powyższe rozporządzenie zostało wydane na podstawie art. 179 § 4 i art. 229 § 8 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) i zgodnie z § 1 ust. 1 pkt 3 tego rozporządzenia określa również zakres profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami, o której mowa w art. 229 § 6 zdanie drugie Kodeksu Pracy, niezbędnej z uwagi na warunki pracy. Świadczenia zdrowotne objęte powyższymi przepisami korzystają ze zwolnienia podatkowego na podstawie wyżej wymienionego art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast przekazane nieodpłatnie pracownikom świadczenia zdrowotne, których zakres wykracza poza określony powyższymi przepisami, podlegają opodatkowaniu na równi z innymi świadczeniami przekazywanymi pracownikom nieodpłatnie a więc stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym, którego wartość określona jest na podstawie ww. art. 11 ust. 2a pkt 2 powołanej ustawy.

W związku z powyższym, nie ma tu znaczenia czy świadczenia będą ustalone w umowie kwotowo na jednego pracownika czy też jako suma dla wszystkich pracowników.

Istotnym jest czy świadczenia medyczne wynikają z obowiązku przewidzianego przepisami Kodeksu Pracy, gdyż wówczas nie podlegają zaliczeniu do przychodów pracowników, czy też wykraczają poza ten zakres stanowiąc przychód pracownika ze stosunku pracy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.