INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 grudnia 2007 roku (data wpływu 15 stycznia 2008 roku) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej niezabudowanej nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 stycznia 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej niezabudowanej nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzona jest egzekucja z nieruchomości dłużnika będącego spółką z o. o. Egzekucja prowadzona jest z udziału wynoszącego 2240/10000 części w prawie wieczystego użytkowania nieruchomości położonej w S. przy ul. B., stanowiącej działkę niezabudowaną nr (...) będącą drogą wewnętrzną, dla której Sąd w S. prowadzi księgę wieczystą. Z operatu szacunkowego biegłego sądowego sporządzonego dla tej nieruchomości wynika, że teren przedmiotowej nieruchomości objęty jest studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym, tereny na których położona jest nieruchomość przeznaczone są pod zabudowę przemysłową oznaczone symbolem VI G24P. W projekcie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego teren przedmiotowej nieruchomości oznaczony jest symbolem 2.63U – tereny wielofunkcyjne z wiodącą funkcją usługową. Również z wypisu rejestru gruntów wynika, że przedmiotowe tereny są terenami przemysłowymi. Dłużnik nie udzielił komornikowi informacji czy ww. przedmiot egzekucji jest towarem używanym w myśl art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług, czy w stosunku do tego przedmiotu przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, czy przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej. Dłużnik nie udzielił również odpowiedzi, czy sprzedaż przedmiotu egzekucji jest obciążona obowiązkiem podatkowym w podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości, czyniąc komornika sądowego płatnikiem tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w trybie egzekucji prowadzonej przez komornika podlega opodatkowaniu wg stawki 22%, czyniąc tym samym komornika płatnikiem podatku od towarów i usług. Skoro bowiem na podstawie ustaleń stanu faktycznego przedmiotowa nieruchomość nie spełnia przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (tj. jako działka niezabudowana nie stanowi towaru używanego) oraz nie spełnia przesłanek z art. 43 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy (stanowi tereny przeznaczone pod zabudowę przemysłową i nie jest obiektem budownictwa mieszkaniowego) niezbędnych do zwolnienia czynności sprzedaży tego udziału w użytkowaniu wieczystym z podatku od towarów i usług, znaczy to, że istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług. Tym samym istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji, a komornik sądowy jest płatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z postanowieniami zawartymi w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 powołanej ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem w myśl art. 2 pkt 6 wymienionej ustawy są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem zbycia będzie prawo wieczystego użytkowania gruntu niezabudowanego. W świetle uregulowań prawnych, prawo wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Mimo, iż prawo wieczystego użytkowania nie zostało wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 wymienionej ustawy traktuje się je jak dostawę towaru, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką w wysokości 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Decydujące znacznie ma więc kwalifikacja przedmiotowego terenu. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość gruntowa przeznaczona pod zabudowę przemysłową. Zatem dostawa takiej nieruchomości podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22% (art. 41, ust. 1 ustawy o VAT ).

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ww. ustawy organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostaw, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Zatem komornik sądowy będzie płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży prawa wieczystego użytkowania nieruchomości stanowiącej działkę niezabudowaną prowadzonej w trybie egzekucji sądowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.