INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 17 stycznia 2008 r. (data wpływu 28 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych przychodów uzyskiwanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym przychodów uzyskiwanych w Stanach Zjednoczonych Ameryki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 8 października 1974 roku została podpisana umowa między PRL a USA o unikaniu podwójnego opodatkowania. Do chwili obecnej na stronie internetowej Sejmu RP umowa ma status obowiązujący. Artykuł 20 tej umowy stanowi o zaliczeniu podatków zapłaconych w USA od dochodów tamże uzyskanych na poczet podatków należnych w Polsce.

Od dochodów uzyskiwanych w USA potrącany jest podatek w wysokości 25,5%. W PIT rozliczanym w Polsce, suma dochodów w postaci emerytury otrzymywanej w Polsce jak i dochodów uzyskiwanych w USA nie przekracza pierwszego progu podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Z jakiego powodu ma Pan naliczany wyższy podatek niż wynika to z progu podatkowego...
2. Jeżeli w tytule umowy międzynarodowej jest zapis o uniknięciu podwójnego opodatkowania, to jak on jest przestrzegany w praktyce...

Jak wynika z treści wniosku, pytanie Wnioskodawcy dotyczy praktycznego stosowania metody unikania podwójnego opodatkowania przewidzianej w art. 20 umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki.

Zdaniem Wnioskodawcy, w prawie podatkowym stosuje się wielkości procentowe, a nie proporcjonalne. W związku z tym Wnioskodawca uważa, że sposób obliczania podatku uwzględniający wielkości proporcjonalne jest nieprawidłowy, ponieważ nie ma o nim mowy w powołanej umowie. W związku z powyższym, jeżeli powołana umowa nadal obowiązuje Wnioskodawca prosi o zwrot nadpłaconego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeśli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Na podstawie art. 4a ustawy, przepis art. 3 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Zgodnie z art. 5 Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki z dnia 8 października 1974 r. o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r., Nr 31 poz. 178) osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie może być opodatkowana przez drugie Umawiające się Państwo z tytułu dochodu pochodzącego ze źródeł drugiego Umawiającego się Państwa i tylko z takiego dochodu, zgodnie ze wszystkimi ograniczeniami zawartymi w niniejszej Umowie.

Na podstawie art. 20 wskazanej Umowy, podwójnego opodatkowania dochodów będzie się unikać zgodnie z postanowieniami prawa polskiego i z zachowaniem przewidzianych w nim ograniczeń (z uwzględnieniem dokonywanych zmian bez naruszenia podstawowych zasad). Polska zezwoli osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce na zaliczenie na poczet należnych w Polsce podatków odpowiednich kwot podatków, zapłaconych w Stanach Zjednoczonych. Oznacza to iż ww. umowa międzynarodowa przewiduje jako metodę unikania podwójnego opodatkowania tzw. metodę zaliczenia.

Zasady obliczania podatku w przypadku, gdy umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę zaliczenia, zwaną inaczej metodą proporcjonalnego odliczenia, są uregulowane w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do treści tego przepisu, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, osiąga również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania nie stanowi o zastosowaniu metody określonej w ust. 8, lub z państwem, w którym dochody są osiągane, Rzeczpospolita Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, dochody te łączy się z dochodami ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W tym przypadku od podatku obliczonego od łącznej sumy dochodów odlicza się kwotę równą podatkowi dochodowemu zapłaconemu w obcym państwie. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany w państwie obcym. Przepisy art. 11 ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z powyższym przepisem metoda ta ma zastosowanie w sytuacji, gdy podatnik będący polskim rezydentem uzyskał dochody zarówno w Polsce, jak i za granicą, a umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania przewiduje metodę proporcjonalnego odliczenia.

Metoda ta polega na tym, że podatek zapłacony za granicą odlicza się od podatku obliczonego od łącznych dochodów uzyskanych w roku podatkowym. Odliczenie to nie może jednak przekroczyć tej części podatku obliczonego przed dokonaniem odliczenia, która proporcjonalnie przypada na dochód uzyskany za granicą.

W celu obliczenia należnego podatku, należy do dochodów podlegających opodatkowaniu uzyskanych przez podatnika w Polsce dodać dochody uzyskane za granicą. Następnie od sumy dochodów oblicza się podatek według skali podatkowej za dany rok, zawartej w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Kolejnym niezbędnym elementem w celu ustalenia podatku należnego jest obliczenie limitu odliczenia podatku zapłaconego za granicą według następującego wzoru:

L= Pc x Dz / Dc

gdzie:

L – limit odliczenia podatku zapłaconego za granicą

Pc – podatek obliczony według skali podatkowej od sumy dochodów

Dz – dochód uzyskany za granicą

Dc – dochód całkowity, czyli suma dochodu uzyskanego w Polsce i za granicą.

Następnie od podatku obliczonego uprzednio od sumy dochodów, należy odjąć podatek zapłacony za granicą, jednakże tylko do wysokości obliczonej kwoty limitu (L). Otrzymana w wyniku powyższych obliczeń kwota stanowi podatek należny do zapłaty w Polsce.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wynika, że Wnioskodawca uzyskuje dochody z emerytury na terenie Polski, a także dochody w Stanach Zjednoczonych Ameryki. Zgodnie z Umową o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, do obliczenia należnego podatku właściwa będzie opisana powyżej metoda proporcjonalnego odliczenia przedstawiona w art. 27 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy zaznaczyć, że w przypadku stosowania metody proporcjonalnego odliczenia nie powstaje obciążenie dochodu podwójnym opodatkowaniem, nie ma też miejsca opodatkowanie niezgodnie z umową międzynarodową.

Końcowo należy wskazać, że w przypadku gdy Wnioskodawca w sposób odmienny niż przedstawiony powyżej dokonywał obliczenia należnego podatku, i w związku z tym powstałaby nadpłata podatku, wówczas organem właściwym do złożenia wniosku o zwrot nadpłaty będzie właściwy według miejsca zamieszkania Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.