INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2007 r. (data wpływu 27 grudnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z działki zabudowanej i działki niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prowadzonej w trybie egzekucji sądowej nieruchomości składającej się z działki zabudowanej i działki niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzona jest egzekucja sądowa z nieruchomości o powierzchni 0,9569 ha położonej w K. przy ul. M., składającej się z działki zabudowanej budynkiem warsztatowym nr 1006/9 i działki niezabudowanej nr 1006/5. Nieruchomość stanowi współwłasność ustawową dłużników. Nabycie działek nastąpiło w dniu 31 października 1989 r. Na działce nr 1006/5 rozpoczęto budowę obiektu, która nie została zakończona. Dłużnicy nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość, zgodnie ze złożonymi oświadczeniami dłużników, była od 10 kwietnia 1991 r. wykorzystywana do prowadzonej działalności gospodarczej. Dłużnicy nie byli podatnikami podatku od towarów i usług, natomiast w okresie od 1993 r. do 31 marca 2006 r. podatnikiem podatku od towarów i usług była spółka cywilna, której współwłaścicielem był jeden z właścicieli nieruchomości.

Z operatu szacunkowego biegłego sądowego sporządzonego dla tej nieruchomości wynika, że teren przedmiotowej nieruchomości objęty jest miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Z treści dokumentu wynika, że działka nr 1006/5 w części przeznaczona jest pod tereny rolne, zieleni, wody i obowiązuje na niej zakaz budowy, a w pozostałej części pod zabudowę drogą główną. Z kolei działka nr 1006/9 jest przeznaczona w części pod tereny rolne, zieleni, wody i obowiązuje na nich zakaz budowy, a w części przeznaczona pod zabudowę drogą główną. Przedmiotowe działki nie są podzielone na części. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że budynek warsztatu wzniesiono jako tymczasowy. Przez teren nieruchomości przebiega napowietrzna linia energetyczna WN 100 KV, co w planie miejscowym w szczególnych warunkach zagospodarowania przestrzennego uwzględniono, wykluczając sposób użytkowania terenu wiążący się z pobytem ludzi powyżej 8 godzin na dobę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji sądowej przedmiotowej nieruchomości, czyniąc komornika sądowego płatnikiem tego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości w trybie egzekucji prowadzonej przez komornika podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, tym samym komornik nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług. Skoro bowiem na podstawie ustaleń stanu faktycznego przedmiotowa nieruchomość spełnia przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług do zwolnienia czynności sprzedaży oraz dłużnicy jako współwłaściciele przedmiotowych działek na prawach wspólności ustawowej wskazali, że nie byli i nie są podatnikami z podatku od towarów i usług, tym samym nie istnieje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług obciążający czynność sprzedaży w trybie egzekucji, a komornik sądowy nie jest płatnikiem tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ilekroć zaś w dalszych przepisach jest mowa o towarach rozumie się przez to rzeczy ruchome, jak również wszystkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług).

W myśl postanowień zawartych w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 - 12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przepisy ustawy przewidują zwolnienia od podatku od towarów i usług w przypadku odpłatnej dostawy niektórych towarów. Zwolnieniem takim objęta jest, na podstawie unormowań art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, dostawa towarów używanych z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Budynki i budowle lub ich części uznaje się za używane, jeżeli od końca roku, w którym zakończono ich budowę minęło co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy).

Ponadto stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Regulacja ta oznacza, że zwolnieniem przedmiotowym nie są objęte dostawy terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę, a co za tym idzie podlegają one opodatkowaniu stawką 22% - w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo wskazać należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem grunty zabudowane podlegają opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynku lub budowli.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem sprzedaży jest nieruchomość, składająca się z działki zabudowanej nr 1006/9 oraz działki niezabudowanej nr 1006/5, które zgodnie z treścią miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są w części pod zabudowę, tj. budowę drogi głównej. Ponadto na działce zabudowanej nr 1006/9 znajduje się budynek wzniesiony jako tymczasowy, którego budowa nie została zakończona.

Z uwagi na to, że budowa obiektu nie została ukończona, budynek nie spełnia definicji towaru używanego. W związku z tym dostawa przedmiotowej działki nie może korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie regulacji zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż dostawa obu działek jako częściowo przeznaczona pod zabudowę drogi głównej podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową, tj. 22% (art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług).

W myśl regulacji zawartej w art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług organy egzekucyjne, określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.), oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego, są płatnikami podatku od dostaw, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Tym samym komornik sądowy, dokonujący sprzedaży opodatkowanej stawką 22% jest płatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek, prowadzonej w trybie egzekucji sądowej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej – powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.