POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...)Sp. z o. o. – przedstawione we wniosku z dnia 18.12.2006 r. o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej odliczenia 60% podatku od towarów i usług zawartego w fakturze nabycia samochodu osobowego (środka trwałego) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18.12.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 16.01.2007 r. wezwano Podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Pismem z dnia 22.01.2007 r. Podatnik odpowiedział na wezwanie.

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka prowadzi między innymi działalność w zakresie sprzedaży samochodów osobowych marki Volvo, na podstawie umowy dealerskiej. Działalność ta jest ujawniona w Dziale 3 Krajowego Rejestru Sądowego z określeniem symbolu PKD oraz rodzaju działalności:

• 50.10 A - sprzedaż hurtowa pojazdów mechanicznych
• 50.10 B - sprzedaż detaliczna pojazdów mechanicznych.

W dniu 03.04.2006 r. Spółka zakupiła samochód osobowy o wartości netto 21.311,48 zł, VAT 4.688,52 zł, brutto 26.000,00 zł, który został przyjęty do ewidencji środków trwałych. Z kwoty VAT 4.688,52 zł w deklaracji VAT-7 za kwiecień 2006 r. został wykazany VAT naliczony od zakupionych środków trwałych w kwocie 2.811,11 zł, to jest 60% kwoty 4.688,52 zł. Ponadto Spółka użytkuje dwa inne samochody osobowe, wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed dniem 01.05.2004 r., to jest przed dniem wejścia w życie „nowej" ustawy o podatku od towarów i usług.

Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy postąpiła prawidłowo odliczając 60% podatku od towarów i usług zawartego w fakturze nabycia samochodu osobowego (środka trwałego), to jest stosując art. 86 ust. 3 ustawy.

Podatnik stoi na stanowisku, iż odliczając 60% kwoty podatku od towarów i usług zawartego w fakturze zakupu samochodu osobowego wprowadzonego do ewidencji środków trwałych postąpiła nieprawidłowo, to znaczy powinna odliczyć pełną kwotę podatku od towarów i usług, to jest 4.688,52 zł.

Spółka wskazuje, iż przepis art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towów i usług mówi, że „w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł". Jednak przepis art. 86 ust. 4 pkt 7) lit. a) mówi, że przepis wyżej wymienionego ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów). Spółka prowadzi sprzedaż hurtową i detaliczną pojazdów mechanicznych (PKD 50.10 A i 50.10 B). Jednocześnie w Polskiej Klasyfikacji Działalności nie wymieniono działalności polegającej na sprzedawaniu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, należy zatem rozumieć, że podatnik prowadzący działalność objętą PKD 50.10 A i 50.10 B jest podatnikiem określonym w ust. 4 pkt 7) lit. a), bowiem w przeciwnym przypadku nie przysługiwałoby mu pełne odliczenie podatku od towarów i usług od samochodów osobowych będących towarami handlowymi, w tym również samochodów zarejestrowanych w celu odbywania jazd testowych. Według Spółki, przepis ust. 4 pkt 7) lit a) nie uwzględnia żadnych wyjątków, mówi wyłącznie o tym, że jeżeli podatnik prowadzi określoną działalność (w tym przypadku sprzedaż pojazdów mechanicznych, w której mieści się również sprzedaż samochodów osobowych), to do nabywanych przez niego samochodów osobowych nie stosują się ograniczenia określone w ust. 3, i to w odniesieniu do wszystkich nabywanych samochodów osobowych, a nie tylko tych, które stanowią u podatnika towary handlowe. Podatnik twierdzi, że gdyby pełne odliczenie podatku od towarów i usług było możliwe tylko w odniesieniu do samochodów będących towarami handlowymi (nie obejmując środków trwałych) przepis ust. 4 pkt 7) lit. a) powinien mieć brzmienie :

- 7) przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest :

- odprzedaż tych samochodów (pojazdów), za wyjątkiem przypadków, gdy sprzedaż dotyczy samochodu (pojazdu) spełniającego warunki zaliczenia go do środków trwałych na podstawie odrębnych przepisów, lub...". W związku z powyższym Spółka powinna odliczyć pełną kwotę podatku od towarów i usług określoną w fakturze zakupu, to jest 4.688,52 zł, pomimo, że zakup dotyczył środka trwałego, a nie towaru handlowego.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Na podstawie art. 86 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł. Jednakże, w myśl art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ww. ustawy, przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów).

W opinii tut. organu podatkowego, wyjątek uregulowany w art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje zastosowania w przypadku każdego samochodu osobowego (innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) nabywanego przez podmiot prowadzący działalność w zakresie odsprzedaży samochodów (pojazdów), lecz jedynie w tych przypadkach, kiedy nabywany samochód (inny pojazd samochodowy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony) przeznaczony będzie do dalszej odsprzedaży. Wynika to z redakcji przepisu, który poprzez użycie określenia „przypadków” oraz użycie zaimka „tych” w zwrocie „przepis ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odprzedaż tych samochodów (pojazdów)”, nie odnosi się generalnie do podmiotów prowadzących działalność w zakresie sprzedaży samochodów (pojazdów), lecz do zdarzeń („przypadków”), gdy podatnik prowadzący działalność w zakresie sprzedaży samochodów (pojazdów) nabywa samochód osobowy lub inny pojazd określony w art. 86 ust. 3, z zamiarem sprzedaży tego konkretnego (zaimek ”tych”) samochodu lub pojazdu, a więc nabywa towar handlowy. Z powyższego wynika, iż regulacja art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług nie obejmuje przypadków, gdy nabyty przez podatnika samochód osobowy lub inny pojazd, określony w art. 86 ust. 3 ww. ustawy, zostaje wprowadzony do ewidencji środków trwałych, ponieważ przewidywany przez podatnika okres wykorzystywania samochodu (pojazdu) na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą jest dłuższy niż rok, tym samym ten samochód (pojazd) nie zostaje przeznaczony do odsprzedaży. Zdaniem Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, ustawodawca nie przewidział możliwości, aby podatnicy prowadzący działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży samochodów (pojazdów) mogli odliczyć cały podatek od towarów i usług zawarty w fakturze dokumentującej zakup samochodu osobowego lub innego pojazdu samochodowego o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony bez względu na to, czy ten samochód (pojazd) zostanie przeznaczony do dalszej sprzedaży jako towar handlowy.

Z uwagi na powyższe, stanowisko Spółki jest nieprawidłowe, gdyż odliczając 60% podatku od towarów i usług zawartego w fakturze nabycia samochodu osobowego, wprowadzonego do ewidencji środków trwałych, Spółka postąpiła zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.