POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki, o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

- uznać stanowisko Strony za prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera z zakładami pracy (dalej jako "Ubezpieczający") umowy grupowego ubezpieczenia na życie. Umowy zawierane są m.in. przez agentów ubezpieczeniowych (dalej jako "Agenci"), którzy działają w imieniu i na rzecz Spółki na podstawie zawartych ze Spółką umów agencyjnych. Na podstawie niniejszych umów agencyjnych, Agenci wykonują także obsługę administracyjno-techniczną umów ubezpieczenia zawartych za ich pośrednictwem. Do obowiązków Agentów w ramach obsługi przez nich umów ubezpieczeń grupowych należy w szczególności:

wykonywanie czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia przez Spółkę umów ubezpieczenia grupowego,udzielanie informacji ubezpieczonym pracownikom Ubezpieczającego ("Ubezpieczeni") o możliwości przystąpienia do ubezpieczenia,pomoc przy spisywaniu deklaracji o przystąpienie do ubezpieczenia,zbieranie od Ubezpieczonych wypełnionych i podpisanych deklaracji ubezpieczeń grupowych,udzielanie Ubezpieczonym informacji o wszystkich zmianach wprowadzonych w umowach ubezpieczenia, w szczególności o zmianach sumy ubezpieczenia, zakresu wprowadzonych ubezpieczeń dodatkowych oraz o aktualnej ofercie Spółki,informowanie Spółki o aktualnych preferencjach Ubezpieczonych dotyczących rozszerzenia posiadanej oferty ubezpieczeniowej,sporządzanie wykazu osób po raz pierwszy przystępujących do ubezpieczenia,sporządzanie wykazu osób, za które Ubezpieczający zaprzestał przekazywania składek w danym miesiącu,udzielanie zainteresowanym Ubezpieczonym informacji o procedurze realizacji świadczeń z umowy ubezpieczenia i o wymaganych w tym celu dokumentach,dostarczanie odpowiedniemu Inspektoratowi Spółki prawidłowo wypełnionych formularzy zgłoszeń wypadków ubezpieczeniowych,informowanie Ubezpieczonych o możliwości indywidualnego kontynuowania ubezpieczenia,załatwianie innych formalności związanych z obsługą ubezpieczenia.

Z tytułu zawarcia, jak i za obsługę umów grupowego ubezpieczenia na życie, Agentom przysługuje wynagrodzenie. Wynagrodzenie Agentów określone w umowie agencyjnej ustalane jest każdorazowo w oparciu o parametry danego produktu ubezpieczeniowego i zależy, między innymi, od rodzaju ubezpieczenia, zakresu i wysokości świadczeń, przyjętej stopy świadczeń. Wynagrodzenie Agentów staje się należne w miesiącu, w którym przypada początek odpowiedzialności Spółki i nie wcześniej, niż po upływie terminu odstąpienia przez Ubezpieczającego / Ubezpieczonego od umowy i wpłynięciu pierwszej pełnej składki określonej w umowie ubezpieczenia. Wynagrodzenie Agenta należne za dany miesiąc jest wypłacane w następnym miesiącu. Zarówno dla celów księgowych, jak i podatkowych Spółka rozpoznaje przychód z tytułu składki przypisanej w momencie zawarcia umowy ubezpieczenia lub rozpoczęcia się ochrony ubezpieczeniowej, jeżeli okres ochrony ubezpieczeniowej zaczyna się po dniu zawarcia umowy ubezpieczenia. Jednocześnie, wynagrodzenie Agentów związane z taką składką, które stanie się należne po spełnieniu powyżej opisanych warunków, jest księgowane na podstawie wewnętrznego dokumentu zwanego poleceniem księgowania następująco:

Dt - koszt akwizycji

Ct - rozliczenia międzyokresowe bierne

Z podatkowego punktu widzenia, powyższy koszt w całości jest traktowany przez Spółkę jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodów. Wynagrodzenie wynikające z umowy zawartej z Agentem staje się należne (np. w wyniku wpłaty składki przez Ubezpieczającego) na podstawie przygotowanej wewnętrznie listy prowizyjnej. Spółka w większości przypadków nie otrzymuje faktur ani rachunków od Agentów, bądź otrzymuje je z dużym opóźnieniem.Z księgowego punktu widzenia, z chwilą sporządzenia listy prowizyjnej, wynagrodzenie to jest księgowane następująco:

Dt - koszt akwizycji

Ct - zobowiązanie

W tym też momencie Spółka rozpoznaje przedmiotowe wynagrodzenie w całości jako koszt uzyskania przychodów. Następnie, na podstawie przygotowanych, zaksięgowanych i zweryfikowanych list prowizyjnych Spółka wypłaca wynagrodzenie Agentom. Operacja ta stanowi jedynie przeksięgowanie pomiędzy kontami bilansowymi i nie ma wpływu ani na koszty księgowe, ani na koszty podatkowe Spółki. Przedmiotowym wnioskiem Podatnik wystąpił o potwierdzenie swojego stanowiska, zgodnie z którym w przypadku wydatków związanych z wynagrodzeniem Agentów, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu w świetle art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uważa się dzień, na który ujęto przedmiotowe wynagrodzenia jako koszt w księgach rachunkowych Spółki na podstawie sporządzonej listy prowizyjnej.

Zdaniem Spółki, wynagrodzenie Agentów wypłacane przez Spółkę stanowi dla niej koszt uzyskania przychodów w dniu zaksięgowania przedmiotowego wynagrodzenia jako kosztu i drugostronnie zobowiązania na podstawie sporządzonej listy prowizyjnej będącej wewnętrznym dokumentem Spółki. W myśl art. 15 ust. 4e ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Zdaniem Spółki, literalna interpretacja powyższego przepisu prowadzi do wniosku, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie warunkuje możliwości rozpoznania danego wydatku, jako kosztu uzyskania przychodu, od posiadania przez podatnika faktury lub rachunku. Przedmiotowa regulacja pozwala uznać dany koszt za koszt uzyskania przychodu również w przypadku, gdy podatnik nie posiada powyższego dokumentu zewnętrznego. Ustawodawca nie precyzuje, jakie cechy powinien spełniać inny dowód, o którym mowa powyżej. Zdaniem Spółki, wszelkie dokumenty wewnętrzne potwierdzające poniesienie kosztu (w tym listy prowizyjne, na podstawie których wypłacane jest wynagrodzenie Agentom na podstawie umowy z nimi zawartej) mogą stanowić podstawę zaksięgowania danego kosztu jako kosztu podatkowego. Jednocześnie, ujęcie wynagrodzenia Agentów, jako kosztu uzyskania przychodów na podstawie listy prowizyjnej nie skutkuje ujęciem w koszty podatkowe rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, gdyż wynagrodzenia należne Agentom są już w tym momencie księgowane drugostronnie jako zobowiązania.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego przedstawiona przez Spółkę argumentacja jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu uzyskania, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami, dotyczące całokształtu działalności podatnika, związane z funkcjonowaniem firmy. W ocenie Naczelnika tut. Urzędu, ponoszone przez Spółkę wydatki na wynagrodzenia dla Agentów spełniają przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, stosownie do art. 15 ust. 4e w/w ustawy, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Z powyższego wynika zatem, że ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu dla celów podatkowych. O tym, na który dzień ujmuje się koszt w księgach rachunkowych decydują przepisy ustawy z dnia 29.09.1994r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Zgodnie z art. 20 ust. 1 w/w ustawy, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie sprawozdawczym. Podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi", w tym m. in. Wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki (art. 20 ust. 2 pkt 3 ustawy o rachunkowości). Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe:

1) zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione,

2) korygujące poprzednie zapisy,

3) zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego,

4) rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych art. 20 ust. 3 w/w ustawy).

W przypadku uzasadnionego braku możliwości uzyskania zewnętrznych obcych dowodów źródłowych kierownik jednostki może zezwolić na udokumentowanie operacji gospodarczej za pomocą księgowych dowodów zastępczych, sporządzonych przez osoby dokonujące tych operacji. Nie może to jednak dotyczyć operacji gospodarczych, których przedmiotem są zakupy opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz skup metali nieżelaznych od ludności (art. 20 ust. 4).Dowody muszą spełniać wymogi określone w art. 21 ustawy o rachunkowości, tzn. dowód księgowy powinien zawierać co najmniej:

1)określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego,

2)określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej,

3)opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych,

4)datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu,

5)podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów,

6)stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania.

Tym samym, z uwagi na treść w/w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przepisy ustawy o rachunkowości przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, co następuje w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu dokonania operacji gospodarczej. W ocenie Naczelnika tut. Urzędu, jeżeli listy prowizyjne spełniają warunki określone w art. 20 - 21 ustawy o rachunkowości, to za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, Spółka może uznać dzień, w którym ujęto w/w wynagrodzenia w księgach rachunkowych na podstawie list prowizyjnych. Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.