INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 27.09.2007 r. (data wpływu 01.10.2007 r.), uzupełnionego w dniu 16.11.2007 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za przestój - jest nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

W dniu 27.09.2007 r. (data stempla pocztowego) został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 16.11.2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wynagrodzenia za przestój.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Świadczy Pan usługi międzynarodowego transportu towarów. Za wykonanie usługi transportowej otrzymuje Pan zapłatę w/g umówionej ze zleceniodawcą kwoty za tzw. fracht. Zdarza się, iż w trakcie wykonywania usługi występuje tzw. przestój, powodujący przedłużenie czasu wykonania usługi, co może skutkować kłopotami logistycznymi wykonawcy. Z tytułu takich przestojów otrzymują oni obok ceny za fracht, odszkodowanie od zleceniodawcy z tytułu wyżej opisanego przestoju.

Świadczenie usług wynika z umów, które mają charakter pisemny lub ustny, w oparciu o Ogólne Polskie Warunki Spedycyjne. Zgodnie z ww. świadczący usługę winien podstawić środek transportu do załadunku lub rozładunku, a czynności załadunku lub rozładunku (za co odpowiedzialny jest zlecający) nie powinny przekraczać 24 godz. W przypadku przekroczenia tej granicy, nie z winy świadczącego usługę, winno być wypłacone „przestojowe” w wysokości 100 euro za każdą następną dobę. Wypłacającym odszkodowanie jest strona umowy – zlecający usługę lub biorący usługę, a wypłata odszkodowania na pewno nie przynosi żadnych korzyści wypłacającym odszkodowanie.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy w opisanym stanie faktycznym kwoty odszkodowania za przestoje podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT stosownie do art. 5 ustawy o VAT, czy też czynność ta nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych zawartych w w/w artykule ustawy i nie podlega ustawie o VAT...

Zdaniem wnioskodawcy:

Opisany stan faktyczny dotyczący odszkodowania za przestój nie podlega ustawie o VAT, bo nie zawiera się w katalogu czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ustawy o VAT. Wynagrodzenie za przestój jest i należy traktować jako odszkodowanie dla usługobiorcy i nie stanowi dodatkowego wynagrodzenia za wykonaną usługę, która jest wcześniej ustalona i nie podlega negocjacji (cena frachtu).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju,



2. eksport towarów,



3. import towarów,



4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju,



5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Mając na uwadze przytoczoną wyżej bardzo szeroką definicję świadczenia usług dla potrzeb podatku VAT, jak również – zgodnie z zawartym we wniosku opisem – wyodrębnienie w zawieranych umowach przestoju i należnego z tego tytułu wynagrodzenia z samej usługi transportu towarów należy uznać, iż opisana czynność stanowi świadczenie usługi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedstawionym przypadku niewątpliwie dochodzi bowiem do świadczenia ze strony zleceniobiorcy, polegającego na tolerowaniu (znoszeniu) nieplanowanego przestoju środka transportu w związku z oczekiwaniem na jego załadunek lub rozładunek przez czas dłuższy, aniżeli wynikający z umowy na świadczenie usług transportowych, na rzecz zleceniodawcy, za które to świadczenie należne jest zleceniobiorcy odrębne wynagrodzenie, stosownie do czasu owego przestoju.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zatem uznać, że przedmiotowe wynagrodzenie jest częścią składową świadczonej usługi transportowej (przestój jest ściśle związany z tą usługą) i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki właściwej do świadczenia głównego, tj. transportu towarów.

Uwzględniając powyższe postanowiono jak na wstępie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.