Działając na podstawie:

• art. 14a § 1 i § 3 i § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jednolity: Dz. U. z 2005r. Nr.8, poz.60 z póżn.zm.)
• art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a, ust. 3, art. 14 ust. 2 pkt 1, ust. 2c ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz.U. z 2000r. Nr14, poz.176 z późn.zm.)

po rozpatrzeniu wniosku z dnia 04.06.2007r. (z datą wpływu 05.06.2007r.) uzupełnionego w dniu 13.07.2007r. (z datą wpływu 13.07.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych Naczelnik Urzędu Skarbowego w Leżajsku postanawia uznać, że przedstawione przez Pana stanowisko jest nieprawidłowe w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku.

Wnioskiem z dnia 04.06.2007r. (z datą wpływu 05.06.2007r.) uzupełnionego w dniu 13.07.2007r. (z datą wpływu 13.07.2007r.) Podatnik zwrócił się z prośbą do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Leżajsku o udzielenie pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych w następującym zakresie: czy od przychodu ze sprzedaży budynku należy zapłacić 19% podatku dochodowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik od 1994 roku prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości na własny rachunek. W roku 2007 rozlicza się na zasadach ogólnych i opłaca podatek liniowy w wysokości 19% podstawy obliczenia podatku. Wynajmowany w ramach prowadzonej działalności budynek stanowi własność podatnika od 1989r. Podatnik 64% powierzchni budynku wynajmuje pod lokale użytkowe (osobom prowadzącym działalność gospodarczą), a 36% pod lokale mieszkalne. Amortyzację tego budynku oblicza metodą uproszczoną w oparciu o powierzchnię wynajmowanych lokali. Przedmiotowy budynek Podatnik zamierza sprzedać w bieżącym roku. Stanowisko Podatnika jest następujące: Przychód uzyskany ze sprzedaży tego budynku nie będzie podlegał opodatkowaniu.

Podatnik oświadczył również, że w sprawie będącej przedmiotem zapytania, nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani postępowanie przed sądem administracyjnym.

Po przeanalizowaniu przedstawionego przez wnioskodawcę stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie, a także w świetle obowiązujących przepisów prawa, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Leżajsku postanowił uznać stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe, ponieważ:

Należy przede wszystkim podkreślić, że wśród źródeł przychodu podlegających podatkowi dochodowemu, wymienionych w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) znajduje się przychód ze sprzedaży nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości. Prawo podatkowe, szczególnie ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera jednak definicji nieruchomości. W tej sytuacji należy się odnieść do przepisów prawa cywilnego – art.46- 48 Kodeksu cywilnego.

Zgodnie z art. 46 ustawy z dnia 23.04.1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty) jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Natomiast stosownie do przepisów art. 48 k.c. budynki należą do części składowej gruntu. Z powyższego wynika, że budynek jest trwale związany z gruntem, jako jego część składowa i dzieli los prawny tej nieruchomości.

Natomiast budynki mieszkalne wg Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB), są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny zgodnie z jego przeznaczeniem.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Leżajsku zauważa także, że stosownie do przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej ustawą, źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 3, nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości - jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Z treści art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy wynika jednak, że powyższego przepisu nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet, jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

W myśl art. 10 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku (...).

Art. 14 ust. 2 pkt 1 powyższej ustawy stanowi natomiast, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku o charakterze „niemieszkalnym” będących:

1. środkami trwałymi,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500,00zł.,
3. wartościami niematerialnymi i prawnymi

- ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 art. 19 stosuje się odpowiednio.

Z treści przytoczonych przepisów wynika, zatem, że przychodami z działalności gospodarczej są zarówno przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku używanych aktualnie w działalności, jak i przychody uzyskane ze sprzedaży tych składników majątku, które zostały z działalności gospodarczej z różnych względów wycofane. Jeżeli jednak między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia upłynęło 6 lat, to przychód uzyskany ze sprzedaży tych składników majątku nie stanowi przychodu z działalności gospodarczej. Jak wynika ze stanu faktycznego sprawy, do dnia złożenia wniosku nie wycofał Pan wskazanego w nim składnika majątku z prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z tym przepisy w tym zakresie nie będą miały w sprawie zastosowania.

Zatem przychód uzyskany ze sprzedaży budynku „niemieszkalnego” wykorzystywanego w działalności gospodarczej jest przychodem z działalności gospodarczej, o którym mowa w cyt. wyżej art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy. Ponieważ w 2007r. prowadzi Pan samodzielną działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem według 19% stawki, dochód uzyskany z odpłatnego zbycia budynku opodatkuje Pan podatkiem dochodowym od osób fizycznych wg wybranej przez siebie stawki 19 procentowej określonej w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W tym stanie faktycznym i prawnym, stanowisko zaprezentowane przez Pana, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Leżajsku uznaje za nieprawidłowe.