Decyzja

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r. w związku z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po zakończeniu postępowania wszczętego postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2007r. nr BI/415-1355/06 w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdyni z dnia 20 grudnia 2006r. nr DG-DB/4111/415/418/54a/06 wydanego dla Pana zawierającego pisemną interpretację co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

• postanawia się z urzędu zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 5 października 2006r. Pełnomocnik Podatnika zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Podatnik nabył spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, które zamierza wykorzystywać w swojej działalności gospodarczej. Przed rozpoczęciem wykorzystywania lokalu poniesie wydatki związane z jego remontem i modernizacją. Wydatki te - stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym – zamierza amortyzować przy zastosowaniu stawki 10% rocznie. Następnie chce wykupić na własność od spółdzielni mieszkaniowej przedmiotowy lokal. Nastąpi to już po rozpoczęciu korzystania ze spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a więc po rozpoczęciu amortyzacji tego prawa.

W związku z tym powstała wątpliwość, w jaki sposób należy amortyzować nabyty na własność lokal – jak należy ustalić wartość początkową oraz jaką zastosować stawkę amortyzacji.

Zdaniem Podatnika jako wartość początkową należy przyjąć wydatki poniesione na jego nabycie, na które składają się wydatki:

1. na nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu,
2. na modernizację lokalu (inwestycja w obcym środku trwałym),
3. na wyodrębnienie i nabycie odrębnej własności lokalu.

Tak obliczoną wartość należy pomniejszyć o sumę odpisów amoryzacyjnych zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów – odpowiednio od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz od inwestycja w obcym środku trwałym.

Ponieważ lokal przed jego nabyciem przez Podatnika był używany przez okres przekraczający 60 miesięcy, dlatego może być amortyzowany przy zastosowaniu indywidualnie ustalonej stawki w wysokości 10%.

Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2006r. nr DG-DB/4111/415/418/54a/06 Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

W uzasadnieniu postanowienia organ podatkowy wskazał, że za wartość początkową lokalu mieszkalnego należy przyjąć cenę zakupu, o której mowa w art. 22g ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś stawkę amortyzacji zgodnie z załącznikiem do ustawy lub w sposób określony w art. 22g ust. 10 tej ustawy.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po dokonaniu weryfikacji przedmiotowego postanowienia stwierdza, co następuje:

Na podstawie art. 22a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

W myśl postanowień art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 25.07.1991r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze kupna - cenę ich nabycia. Zgodnie z ust. 3 przywołanego przepisu za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Stosownie do treści art. 22j ust 1 pkt 3 wymienionej ustawy podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4 nie może być krótszy niż 10 lat. Budynki (lokale) oraz budowle uważa się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy – art. 22j ust. 3 pkt 1 ustawy z 26.07.1991r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny – Dyrektor Izby Skarbowej – stwierdza, że na wartość początkową lokalu – jako środka trwałego – będą składać się wydatki poniesione w związku z przekształceniem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w prawo własności i niezamortyzowana część wartości tego prawa. Wartość tę można również powiększyć o niezamortyzowaną wartość inwestycji w obcym środku trwałym (suma nakładów na modernizację lokalu przed jego nabyciem pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne). W związku z powyższym Dyrektor Izby Skarbowej za prawidłowe uznaje stanowisko Podatnika w zakresie ustalenia wartości początkowej nabytego lokalu mieszkalnego.

Za prawidłowe uznaje także stanowisko Podatnika co do możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacji w wysokości 10% rocznie w sytuacji, gdy przedmiotowy lokal, po raz pierwszy wprowadzony do jego ewidencji, przed nabyciem był wykorzystywany przez okres ponad 60 miesięcy.

W tym stanie faktycznym i prawnym Dyrektor Izby Skarbowej – w związku z zaistnieniem przesłanek określonych w treści art. 14b § 5 pkt 2 Ordynacji podatkowej – w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. - postanowił zmienić z urzędu postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 20 grudnia 2006r. nr DG-DB/4111/415/418/54a/06.