INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania, dokumentowania i określenia podstawy opodatkowania dla importu usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lipca 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie rozpoznania, dokumentowania i określenia podstawy opodatkowania dla importu usług.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 października 2012 r. (data wpływu 23 października 2012 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 12 października 2012 r. znak: IBPP2/443-752/12/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca nabywa z Czech usługi polegające na zakupie licencji - praw do pokazów na żywo spektakli operowych. Odpłatność wynosi:

• opłata licencyjna 60 % uzyskanych wpływów,
• opłata stała za przekaz satelitarny 250 USD,
• opłata za prawa do przedstawienia 300 USD.
  
  

Czeski kontrahent wystawia faktury bez podatku VAT (0%). Wnioskodawca faktury księguje w dacie wystawienia dokonując przeliczenia waluty na dzień poprzedzający datę wystawienia.

Z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego wynika, że kontrahent czeski deklaruje w swoich VAT-UE świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy jedynie za usługi przekazu satelitarnego. Na fakturach brak jest adnotacji, iż podatek powinien być rozliczony przez nabywcę.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

1. Zgodnie z zawartą umową pod-licencji Wnioskodawca nabywa od czeskiego kontrahenta A., niewyłączne prawo pokazu spektakli operowych (...)w obiekcie kina (...), drogą satelitarną w postaci bezpośredniego sygnału audiowizualnego.
2. Czeski kontrahent przyznaje prawo pod-licencji do wykonania jednego pokazu na żywo następujących oper:
   • dnia 29 października 2011 r. „D”
   • dnia 5 listopada 2011 r. „Z”
   • dnia 19 listopada 2012 r. „S”
   • dnia 3 grudnia 2011 r. „R”
   • dnia 10 grudnia 2011 r. „F”
   • dnia 21stycznia 2012 r. „Z”
   • dnia 11 lutego 2012 r. „Z”
   • dnia 25 lutego 2012 r. „E”
   • dnia 7 kwietnia 2012 r. „M”
   • dnia 14 kwietnia 2012 r. „L”
3. Opłata za prawa przedstawieniowe jest opłatą jednorazową, płaconą przy pierwszym pokazie /300 USD/. Opłata licencyjna w wysokości 60% wartości netto sprzedanych biletów na dany pokaz operowy i opłata za przekaz satelitarny w wysokości 250 USD stanowią łączną kwotę należną kontrahentowi z Czech z tym, że A. przekazuje 50% opłaty licencyjnej dla (...)w Nowym Jorku, zgodnie z zawartą umową licencyjną, 10% pozostaje dla A..
4. Regionalna Fundacja Filmowa jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zarejestrowanym jako podatnik VAT-UE.
5. Wnioskodawca jest podatnikiem, o którym mowa w art. 28a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, przedmiotowa usługa świadczona jest dla miejsca gdzie usługobiorca posiada siedzibę działalności gospodarczej.
6. Kontrahent z Czech jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.
7. Dla przedmiotowej usługi nie są ustalane następujące po sobie terminy płatności.
8. Przedmiotowe usługi nie są świadczone w sposób ciągły lecz przez sezon od października do kwietnia roku następnego /punkt 2/.
   
   

Ponadto w uzupełnieniu Wnioskodawca jeszcze raz wskazał, że czeski kontrahent wystawia faktury bez podatku VAT (0%). Wnioskodawca faktury księguje w dacie wystawienia dokonując przeliczenia waluty na dzień poprzedzający datę wystawienia. Na fakturach brak jest adnotacji, iż podatek powinien być rozliczony przez nabywcę.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy całość faktury stanowi import usług, czy tylko pozycja: opłata za przekaz satelitarny...

Zdaniem Wnioskodawcy, z informacji uzyskanych z Urzędu Skarbowego wynika, że kontrahent czeski deklaruje w swoich VAT-UE świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy jedynie za usługi przekazu satelitarnego 250 USD. Zdaniem Wnioskodawcy całość faktury powinna być ujmowana w deklaracji VAT-7 jako import usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumnie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…) – art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W przypadku świadczenia usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

W tym miejscu wskazać należy, że na potrzeby Rozdziału 3 „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług” ustawy o VAT w art. 28a ustawodawca zawarł definicje podatnika.

W myśl art. 28a ww. ustawy o VAT na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.
   
   

Powyższy artykuł wprowadza definicję podatnika, która ma zastosowanie tylko na potrzeby ustalenia miejsca świadczenia usług.

Ogólna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług na rzecz podatników wyrażona została w art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.

I tak w myśl art. 28b ust. 1 ustawy o VAT, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, 28j i 28n.

W przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (art. 28b ust. 2 cyt. ustawy o VAT).

Ust. 3 art. 28b stanowi natomiast, iż w przypadku gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, o którym mowa w ust. 2, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą zwykle prowadzi działalność lub, w którym ma zwykłe miejsce pobytu.

Od tej zasady ustalono szereg wyjątków jednakże nie znajdą one zastosowania w niniejszym przypadku. Tym samym miejscem świadczenia usługi związanej z prawem do pokazu spektakli operowych, świadczonej dla miejsca gdzie usługobiorca (podatnik, o którym mowa w art. 28a ustawy o VAT) posiada siedzibę działalności gospodarczej, jest Polska.

Natomiast stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy o VAT, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne: będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju (art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT).

Przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 stosuje się również w przypadku, gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach – art. 17 ust. 1 a.

Natomiast zgodnie z art. 17 ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 pkt 4 stosuje się, jeżeli usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b, również osoba prawna niebędąca takim podatnikiem, zarejestrowana jako podatnik VAT UE, zgodnie z art. 97.

W związku z powyżej przedstawionym stanem prawnym oraz opisanym zaistniałym stanem faktycznym, w przypadku gdy usługodawca nie posiada siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju Wnioskodawca obowiązany jest do rozliczenia podatku należnego z tytułu importu usługi związanej z prawem do pokazu spektakli operowych.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie zaś do art. 106 ust. 7 ustawy, w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem stwierdzić należy, że Wnioskodawca z tytułu importu przedmiotowej usługi zobowiązany jest do wystawiania faktury wewnętrznej, stanowiącej podstawę do rozliczenia podatku VAT. Faktura ta winna być wystawiona zgodnie regulacjami rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360). Ponadto import usług należy wykazać w deklaracji podatkowej VAT -7, której wzór został określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 211, poz. 1333 ze zm.).

Zgodnie z art. 29 ust. 17 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania w imporcie usług jest kwota, którą usługobiorca jest obowiązany zapłacić, z wyjątkiem przypadku gdy wartość usługi została wliczona do podstawy opodatkowania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zgodnie z art. 31 ust. 2 pkt 2 lub wartość usługi - na podstawie odrębnych przepisów - zwiększa wartość celną importowanego towaru.

Z powyższego przepisu wynika, że dla udokumentowania importu usług wystawca faktury wewnętrznej dla określenia podstawy opodatkowania winien przyjąć kwotę, którą zobowiązany jest zapłacić usługodawcy.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabywa od podatnika czeskiego usługę związaną z prawem do pokazu spektakli operowych. Za ww. usługę Wnioskodawca zobowiązany jest do zapłaty kontrahentowi z Czech następujących opłat: opłata (jednorazowa) za prawa przedstawieniowe, opłata licencyjna i opłata za przekaz satelitarny. Wszystkie ww. opłaty stanowią łączną kwotę należną kontrahentowi.

Mając na uwadze powyższe oraz przepis art. 29 ust. 17 ustawy, stwierdzić należy, iż podstawą opodatkowania w imporcie usług w przedmiotowej sprawie jest łączna kwota należna kontrahentowi, na którą składają się opłata za prawa przedstawieniowe, opłata licencyjna i opłata za przekaz satelitarny, czyli jest to kwota, którą Wnioskodawca jest obowiązany zapłacić kontrahentowi czeskiemu z tytułu nabycia od niego usługi. Bez znaczenia w tej sprawie jest fakt, że w swoich deklaracjach VAT-UE kontrahent czeski wykazuje jedynie usługi przekazu satelitarnego.

Podsumowując, nabycie opisanej usługi stanowi import usług podlegający opodatkowaniu na terenie kraju, który winien być udokumentowany faktura wewnętrzną oraz wykazany w deklaracji podatkowej, a podstawę opodatkowania stanowi cała kwota jaką Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić za przedmiotową usługę kontrahentowi.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie rozpoznania, dokumentowania i określenia podstawy opodatkowania w imporcie usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w części dotyczącej powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.