Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka, w związku z charakterem prowadzonej działalności i oferowanych produktów, zmuszona jest do zintensyfikowanych działań mających na celu pozyskanie nowych nabywców oraz zwiększenie poziomu sprzedaży do nabywców obecnych. W związku z tym w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca organizuje nieodpłatne szkolenia o charakterze informacyjno-instruktarzowym dotyczące kwestii technicznych oferowanych towarów (funkcjonowanie, użytkowanie, serwis, itd.) dla swoich kontrahentów (zarówno obecnych jak i potencjalnych nabywców towarów oferowanych przez spółkę oraz przedstawicieli biur projektowych), zaprasza kontrahentów na targi branżowe, na których prezentowane są oferowane przez Spółkę towary, a także nieodpłatnie przekazuje im gadżety opatrzone logo Spółki (kalendarze, długopisy, portfele, kubki, itd.). Ponadto Wnioskodawca organizuje wewnętrzne, nieodpłatne szkolenia dla swoich pracowników w zakresie polityki handlowej (nowowprowadzone towary do asortymentu, techniki sprzedaży, obsługa klientów, itd.). Uczestnikami tych szkoleń są zarówno osoby bezpośrednio zatrudnione w Spółce jak i osoby trzecie prowadzące działalności gospodarczą i będące przedstawicielami handlowymi Spółki lub też będące przedstawicielami handlowymi innych spółek, które są wyłącznymi dystrybutorami produktów Spółki na rynkach zagranicznych.

W związku z powyższym Podatnik zwraca się z pytaniem czy wydatki poniesione na: organizację szkoleń (wydatki organizacyjne, przejazd, nocleg, wyżywienie, itd.), nabycie gadżetów i opatrzenie ich logo Spółki oraz zaproszenie kontrahentów na targi (przejazd, nocleg, wyżywienie, itd.) stanowią koszty uzyskania przychodów.

Zdaniem Spółki, ww. wydatki stanowią koszty podatkowe, gdyż służą pozyskaniu nowych nabywców oferowanych produktów oraz zwiększeniu zainteresowania nimi ze strony dotychczasowych nabywców, a tym samym spełniają określoną w art. 15 ust. 1 ww. ustawy definicję kosztów uzyskania przychodów.

Oceniając stan faktyczny przedstawiony we wniosku Spółki Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Tak więc, podstawowym warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z punktu widzenia ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wykazanie, że zostały one faktycznie poniesione, w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w momencie ich ponoszenia istniały przesłanki pozwalające na stwierdzenie, że wydatki te mogą przynieść podatnikowi przychody lub służyć zachowaniu albo zabezpieczeniu źródeł przychodów. Powyższe nie dotyczy wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1, gdyż przepis ten zawiera katalog wydatków nie stanowiących kosztu uzyskania przychodu. Spełnienie powyższych przesłanek w odniesieniu do opisanych przez Spółkę we wniosku zdarzeń stanowi podstawowe kryterium możliwości zaliczenia poniesionych na ich realizację wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Poniesione przez Spółkę wydatki związane z organizacją szkoleń, na których prezentowane są w zakresie sposobów funkcjonowania, użytkowania, serwisu, itd. wytwarzane przez nią produkty mogą mieć wpływ na decyzje podejmowane przez kontrahentów Spółki w przedmiocie nabycia tychże produktów i w konsekwencji na wielkość osiąganych z tytułu sprzedaży przychodów (wpływ ten Podatnik powinien każdorazowo powiązać z osiąganymi przychodami). Uznanie, że powyższe dotyczy tylko tych kontrahentów, których Spółka pozyskała w wyniku dotychczas prowadzonej działalności byłoby równoznaczne z zanegowaniem wpływu na przychody aktywnych działań zmierzających o pozyskania nowych rynków zbytu (poprzez poszerzenie bazy klientów).

Wydatki związane z zaproszeniem kontrahentów do udziału w targach branżowych na których prezentowane są towary Spółki, z tych samych co wyżej przyczyn mogą stanowić koszty podatkowe pod warunkiem, że Podatnik potrafi wykazać związek ich poniesienia z przychodami. Tym bardziej, że intencją działania Spółki jest umożliwienie bezpośredniego zaprezentowania nie tylko zalet oferowanych towarów ale także ich przewagi nad towarami konkurencji.

Wydatki na nabycie gadżetów, które są przekazywane kontrahentom oraz wydatki na opatrzenie ich logo Spółki stanowią formę reklamy. Reklama zgodnie z definicją zaczerpniętą z pisma Ministra Finansów z dnia 17.07.1995 r. (PO4/AK-722-702/95) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś”. Rozpowszechnianie nazwy Spółki i jej graficznej prezentacji w postaci logo stanowi wyraz reklamy a wydatki z nią związane mogą stanowić koszty podatkowe, jednakże pod warunkiem, że przedmiotowe gadżety trafiają do realnych bądź potencjalnych kontrahentów Spółki. Obowiązująca od 1 stycznia 2007 r. nowelizacja ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zniosła obostrzenia w zakresie możliwości zaliczania wydatków na reklamę do kosztów podatkowych, zatem wydatki te mogą stanowić koszt uzyskania przychodów w pełnej wysokości.

Wydatki związane z organizowaniem wewnętrznych szkoleń dla pracowników Spółki, nakierowane na zapoznanie ich z technikami sprzedaży, obsługi klienta, z nowowprowadzanymi do asortymentu towarami itd. mogą stanowić koszty podatkowe, bowiem niewątpliwie służą one osiąganiu przez Spółkę przychodów oraz zabezpieczeniu istniejących źródeł przychodów. Nie ulega wątpliwości, że niekoniecznym jest aby wszystkie osoby biorące udział w dystrybucji wyrobów producenta były jego pracownikami, dlatego też szkolenie osób trzecich które zajmują się dystrybucją produktów Spółki może być traktowane na równi ze szkoleniem własnych pracowników.

W związku z powyższym Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego postanowił jak w sentencji.