POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 4, art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz.60 ze zm.) w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2006 r. Nr 217 poz. 1590) po rozpatrzeniu wniosku Spółki w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie

postanawia

uznać stanowisko Spółki za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku w związku z budową centrum handlowo – usługowego, Spółka zawarła umowę ze Spółką X w kwestii wykonania i finansowania prac budowlanych dotyczących skomunikowania nieruchomości, na których Spółka X oraz Spółka dokonują budowy centrów handlowych (obydwie spółki odrębnie). Przedmiotowa umowa została zawarta w celu wykonania obowiązków wynikających z art. 16 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 21.03.1985r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007r., Nr 19, poz. 15 ze zm. – dalej jako ustawa o drogach publicznych), tj. ulic X, Y, Z. Zgodnie z powołanymi regulacjami budowa lub przebudowa dróg spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

Pozwolenie na przebudowę ulic X, Y i Z zostało wydane dla Spółki X w dniu 14.04. Z kolei, w dniu 12.06. Spółka (jako kupujący) zawarła ze Spółką X(jako sprzedający) umowę przedwstępną sprzedaży własności nieruchomości, na której Spółka buduje Centrum Handlowe, która to nieruchomość także wymaga skomunikowania z ulicami X, Y iZ. Spółka zawarła ze Spółką X umowę o wspólnym prowadzeniu inwestycji, zgodnie z którą Spółka zobowiązała się dokonać na rzecz Spółki X zwrotu kosztów związanych z realizacją prac przebudowy dróg w wysokości 1/3 kosztów brutto związanych z wykonaniem przedmiotowych prac, nie więcej jednak niż 3.000.000PLN netto, pod warunkiem uprzedniego zaakceptowania kosztów w formie pisemnej oraz po wypełnieniu przez Spółkę X zobowiązań ustalonych przez strony.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym Spółka wnosi o udzielenie odpowiedzi na następujące pytanie:

Czy Spółka prawidłowo klasyfikuje wydatki związane z modernizacją wyżej wymienionych dróg, sąsiadujących z terenem inwestycji, jako zwiększających wartość początkową całej inwestycji oraz stanowiących koszt uzyskania przychodów Spółki poprzez odpisy amortyzacyjne?

Zdaniem Spółki modernizacja dróg dojazdowych do budowanego Centrum handlowego jest jednym z niezbędnych elementów przeprowadzanej inwestycji i jest związana z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą. Wykonanie prac modernizacyjnych na drogach dojazdowych jest konieczne ze względu na przewidywane znaczne zwiększenie natężenia ruchu w związku z otwarciem Centrum Handlowego. Spółka zauważa, że prace przeprowadzane przez nią mają na celu odpowiednie przygotowanie infrastruktury zewnętrznej dla budowanego Centrum Handlowego, w taki sposób aby umożliwić klientom dogodny dojazd oraz zapewnić bezpieczeństwo ruchu drogowego w okolicy Centrum Handlowego.

Konkludując Spółka zauważa, że ze względu na fakt, iż na podstawie ustawy prawo o drogach publicznych Spółka jest zobowiązana do przeprowadzenia modernizacji dróg publicznych sąsiadujących z inwestycją prowadzoną przez Spółkę, a ponadto prowadzone prace mają na celu umożliwienie płynnego i bezpiecznego dojazdu do Centrum Handlowego oraz zwiększenie bezpieczeństwa pieszych w jego sąsiedztwie, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty modernizacji stanowią koszt uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Spółki z uwagi na fakt, iż koszty modernizacji dróg publicznych dotyczą inwestycji Spółki w środek trwały (Centrum Handlowe), zastosowanie znajdą przepisy art. 15 ust. 6 oraz art. 16 ust. 1 pkt 1b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w świetle których wydatki na modernizację będą stanowić koszt uzyskania przychodów Spółki w odpowiednich okresach rozliczeniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka uważa, iż wydatki związane z modernizacją dróg dojazdowych do Centrum Handlowego powinny, zgodnie z art. 15 ust. 1, art. 15 ust. 6, art. 16 ust. 1 pkt 1b, art. 16g ust. 1 pkt 2 oraz art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zwiększać wartość początkową inwestycji głównej, tj. Centrum Handlowego i być rozpoznawane jako koszt uzyskania przychodu Spółki poprzez stosowne odpisy amortyzacyjne.

Po zapoznaniu się ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wyjaśnia, co następuje:

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu muszą zostać spełnione następujące warunki:

- wydatek został poniesiony przez podatnika,

- jest definitywny (rzeczywisty),

- pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

- został poniesiony w celu uzyskania przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

- został właściwie udokumentowany.

Aby podatnik mógł określony wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać związek tego wydatku nie tylko z prowadzoną działalnością, ale przede wszystkim to, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego w roku podatkowym przychodu. Oznacza to, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wymienionych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami, w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Istotne jest, aby dany wydatek poniesiony został w związku z prowadzoną działalnością.

Zdaniem organu podatkowego przeprowadzana inwestycja drogowa ma związek z inwestycją budowlaną realizowaną przez Spółkę. Przebudowa drogi jest bowiem konieczna dla prawidłowego funkcjonowania budowanego obiektu i tym samym warunkuje osiąganie przychodów z prowadzonej w tym zakresie działalności.

Wydatki inwestycyjne stanowią koszt uzyskania przychodów głównie w sposób pośredni, tj. przez możliwość zaliczenia w koszty odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (tzw. odpisy amortyzacyjne). Zgodnie z art. 15 ust. 6 w/w ustawy kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Stosownie do art. 16a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. Środkami trwałymi są natomiast, zgodnie z art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1)budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2)maszyny, urządzenia i środki transportu,

3)inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1.

W przedmiotowej sprawie nie mamy jednak do czynienia z inwestycją w obcym środku trwałym – gdyż przebudowana droga publiczna nie jest środkiem trwałym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie można bowiem uznać, że jest wykorzystywana przez podatnika na potrzeby związane tylko z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddana do używania na podstawie jednej z umów wymienionych w treści art. 16a. Do środków trwałych zaliczymy natomiast wybudowane przez Spółkę obiekty, pod warunkiem, że spełniają przesłanki zawarte w cytowanym powyżej przepisie.

Na Spółce ciąży obowiązek poniesienia kosztów związanych z przebudową drogi publicznej. Jak stanowi art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2004 r., Nr 204, poz. 2086) budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia. Koszty poniesione na modernizację dróg są w przedmiotowej sprawie związane z przeprowadzaną inwestycją niedrogową. Koszty te jako związane z inwestycją główną, winny zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego i podlegać zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w sposób pośredni, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak stanowi bowiem art. 16g ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia. Z kolei za koszt wytworzenia uważa się, w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Poniesione na przebudowę dróg dojazdowych wydatki są nierozerwalnie związane z inwestycją główną, powinny wobec tego zwiększać wartość początkową wytworzonego środka trwałego tj. obiektu budowlanego (Centrum Handlowego), a więc mogą zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodów Spółki poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

Jednocześnie Naczelnik tutejszego Urzędu zaznacza, iż w przy wydawaniu niniejszej interpretacji pominął, jako niedotyczące interpretacji przepisów prawa podatkowego wszelkie dane liczbowe.

W związku z powyższym Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego postanawia jak na wstępie.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez Spółkę w złożonym wniosku oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia. Zgodnie z art. 14b § 1-2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia. Na niniejsze postanowienie służy Stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem tutejszego organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia (art. 236 § 2 i art. 239 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa).