INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Miasta O. przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2007 r. (data wpływu 8 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej po aktualizacji rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 października 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktury korygującej po aktualizacji rocznej opłaty z tytułu użytkowania wieczystego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca powołując uchwałę 7 sędziów NSA z dnia 8 stycznia 2007 r., sygn. akt I FPS 1/06 wskazał, iż ustanowienie prawa użytkowania wieczystego stanowi dostawę towarów. Konsekwencją tego stanowiska jest, że obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru, a w sytuacji gdy dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą VAT z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu licząc od dnia wydania towaru (art. 19 ust. 4 ww. ustawy).

W przypadku ustanowienia użytkowania wieczystego po 1 maja 2004 r., tj. dokonania wpisu prawa użytkowania wieczystego w księdze wieczystej na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o ustanowieniu tego prawa, właściciel gruntu powinien rozliczyć podatek VAT należny od całej wartości takiej transakcji, uwzględniając wartość wszystkich opłat należnych mu od użytkownika wieczystego, za cały okres, na który zostaje ustanowione użytkowanie wieczyste.

Wnioskodawca wskazał jednak, iż za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne, które mogą być aktualizowane nie częściej niż raz w roku, jeżeli wartość tej nieruchomości ulegnie zmianie. Wysokość wszystkich przyszłych opłat rocznych nie jest znana w dniu podpisania aktu notarialnego, a podstawą opodatkowania jest wartość nieruchomości oszacowana przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień zakupu. Natomiast aktualizacji opłat rocznych można dokonywać nawet co roku przez cały okres trwania umowy, tj. około 90 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy aktualizowanie opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej rodzi obowiązek wystawienia faktury korygującej do faktury wystawionej z chwilą wydania towaru, czy też należy wystawiać faktury na kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy pierwotną wysokością opłat rocznych a wysokością opłat zaktualizowanych pomimo, że nie ma kolejnego wydania towaru...

Zdaniem Wnioskodawcy aktualizowanie opłat rocznych (zmniejszenie czy zwiększenie) nie powinno powodować konieczności korygowania faktury wystawionej z chwilą wydania towaru. Zgodnie z § 17 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom (…) fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub w jakiejkolwiek innej pozycji faktury. W omawianym przypadku nie można w ogólne mówić o pomyłce w cenie, ponieważ cena, tj. wartość nieruchomości została zapisana w akcie notarialnym, a wcześniej oszacowana przez rzeczoznawcę i odpowiada cenom rynkowym nieruchomości z daty nabycia. Z kolei podwyższenie lub obniżenie ceny wynika z normalnych rynkowych wahań, a Miasto dokonuje aktualizacji opłat rocznych a nie ceny nieruchomości. W normalnym obrocie towarami nie dokonuje się korekt faktur wystawionych za zakup nieruchomości, jeśli po jej wydaniu ceny za takie towary na rynku wzrosły. Ponadto wątpliwości rodzi kolejny aspekt tej sprawy, a mianowicie możliwość korygowania faktur po upływie 5 lat od dnia wydania towaru. Jeśli towar zostanie wydany w roku 2005 i opłaty roczne będą aktualizowane co roku, to po upływie 5 lat nie ma już możliwości dalszego korygowania pierwotnej faktury, pomimo kolejnych aktualizacji. Nie można również uznać, że nowa wartość nieruchomości powinna powodować konieczność korygowania pierwotnej faktury, gdyż aktualizacja dotyczy tylko przyszłych opłat, zatem nie można niejako „wchodzić w miejsce” wartości początkowej, tj. wartości nieruchomości z faktury wystawionej przy oddaniu nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Jeżeli wystawiana byłaby faktura tylko na różnicę w wysokości pierwotnych opłat rocznych a opłat rocznych ustalonych w toku ich aktualizacji zgodnie z przepisami o gospodarce nieruchomościami to rodzi się wątpliwość co do prawidłowości i prawnych podstaw wystawiania takich faktur, gdyż nie doszło do ponownego wydania towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT za towary uważa się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W oparciu o uchwałę składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. sygn. I FPS 1/06 także oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jak dostawę towarów.

Na mocy przepisu art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1 cytowanej ustawy. Jednakże, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT). Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 cyt. ustawy. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 29 ust. 4 ww. ustawy obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż w przypadku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego, obowiązek podatkowy powstaje w momencie wydania gruntu lub wystawienia faktury w odniesieniu do całego wynagrodzenia, które ma otrzymać podatnik - czyli zarówno pierwszej opłaty, jak i opłat rocznych, które otrzymane będą dopiero w przyszłości. Podatek VAT jest wymagalny w całości już w momencie oddania nieruchomości gruntowej do użytkowania, gdyż przepisy ww. ustawy nie wiążą momentu powstania obowiązku podatkowego z dokonaniem zapłaty (za wyjątkiem przypadków określonych w art. 19 ust. 13 pkt 2 – 9 oraz art. 21 ustawy o podatku od towarów i usług, który dotyczy rozliczeń wg „metody kasowej” przez małych podatników).

W przepisach § 16 ust. 1 i § 17 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.) określone zostały przypadki, w których sprzedawca wystawia fakturę korygującą.

W myśl § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Z ww. przepisów wynika, iż w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca winien korygować każdorazowo fakturę pierwotną, w przypadku zmiany wartości użytkowania wieczystego wynikającej z nowej wyceny przedmiotowej nieruchomości i wiążącej się z aktualizacją wysokości opłaty rocznej z tytułu przedmiotowego użytkowania wieczystego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.